သူ.ေခတ္ႏွင့္ သူ

"သူ႔ေခတ္ႏွင့္သူ"

---

ဟိုတုန္းက ဆရာႀကီးေတြအေၾကာင္း
ေျပာသံ ၾကားဖူးတယ္။

T.E.O ေတြ A.T.E.O ေတြ
ဘာဟိတ္ ဘာဟန္ ဘာမာန္ မွ မရွိဖူး

စာေရးေတြ ေက်ာင္းအုပ္ေတြ လည္း
ရိုးရိုးေအးေအး ေလသံေလးေတြနဲ႔
ဘာ ပညာမွမျပ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေနၾကပါသတ့ဲ

ဆရာတစ္ေယာက္ ရတ့ဲ လခက တစ္လမွ
ႏွစ္ရာ့အဆိပ္ (၂၂၅)က်ပ္
ေရႊေတာင္ဝယ္နိုင္ေသးတယ္ဆိုပဲ
Diary ေတြ Lesson Plan ေတြ
ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူးတ့ဲ

ေနာက္ လခ ေလးရာ့ငါးဆယ္ (၄၅၀)က်ပ္
ရျပန္ေတာ့လည္း အိုေက ဆိုေျပ ပိုေတာင္
ပိုေနေသးတယ္ဆိုပဲ

တစ္ေျဖးေျဖး လခ ေတြ တိုးတိုးလာခ့ဲတာ
အခု လခ တစ္သိန္းခြဲ (၁၅၀၀၀၀)က်ပ္
ေရႊကိုေနာက္မွေျပာ စားဘို႔ေတာင္
အနိုင္နိုင္ တာဝန္ထမ္းစဥ္ ဟိုကေျခာက္
ဒီကေငါက္ ဟိုဟာခိုင္း ဒါခိုင္း အေရး
မပါတာေတြ ဟိုေရးခိုင္း ဒီေရးခိုင္းနဲ႔
ဟိုလူ႔မ်က္ႏွာက မာလိုက္
ဒီလူ႔မ်က္ႏွာက တင္းလိုက္
ဟိုလူ႔မ်က္ႏွာက မဲမဲႀကီးေနလိုက္
ျမင္သမ်ွ လူႀကီးကို ၿပဳံးျပၿပီး ေအာက္စည္း
က ဆက္ဆံေနရတ့ဲ အခ်ိန္

ကိုယ့္ဝမ္းကိုယ္ေတာင္ မသထာ
ေခြ်တာစားေသာက္ရတ့ဲ အခ်ိန္
ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ဆုထားရင္ေတာင္
ေရႊမဝယ္နိုင္တ့ဲ ေခတ္

သည္ေခတ္ သည္အခါ
ဆရာ ျဖစ္ေနသူမ်ားမွာ
ဟိုတုန္းကနဲ႔ အလြန္ကြာျခားေသာ
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ကရုဏာရွင္ေတြပါ
ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ ဆရာေလးမ်ားရဲ႕
သမိုင္းမွာ စံျပအျဖစ္ တြင္က်န္ရစ္မယ့္
ဆရာအစစ္ အမွန္ ေတြရယ္
ပညာေရး