สังคมมนุษย์ แม่ค้าและพ่อค้า.....และสังคมมนุษย์เงินเดือน
การค้าขายคือการลงทุนที่เสี่ยง..
ไม่ไช่ว่าจะได้ทุกวัน...แต่ก็ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้..
ได้มาก หรือได้น้อยเราไม่สามารถที่ จะกำหนดได้...แล้วแต่คนที่มาซื้อ
เราสามารถที่จะกำหนดในปริมาณสินค้าของเราได้...และสามารถตั้งเป้ายอดขายได้
แต่ไม่สามารถ....ที่จะกำหนดคนที่เข้ามาซื้อ..สินค้าของเราได้
ส่วนมนุษย์เงินเดือน
ได้รับเงินเป็นก้อนและไช้จ่ายอย่างกำหนดได้ว่าทั้งเดือนจะวางแผนใช้เงินอย่างไร
บางคนก็ใช้เงินเดือนจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ เหลือจากจ่ายค่าจิปาถะแล้ว
ส่วนใหญ่ไม่น่าจะเกิน 1,000 – 3,000 บาท(ใช้ทั้งเดือน)
แต่บางคนก็ใช้เงินอานาคตไปแล้วก็มี..บางคนก็ชอบใช้เงินเกินตัว...ที่เราหามาในแต่ละเดือน
แต่มนุษแม่ค้าไช้จ่ายแต่ละบาทต้องคำนึงคิดไห้ดี..ไม่ไช่ไม่มี
ทำทุกอย่างไม่ไช่เพราะหามีหนี้สิน..แต่ที่ทำเพราะ..หาหาความสุขให้ตัวเราเองและครอบครัวของเรา
เพื่อให้มีความสุข..ต่อไปจาก รุ่น สู่ รุ่น พยายามเพื่อที่จะเก็บออมไว้ให้ลูกหลาน
เพื่อให้ลูกหลานสานต่อ..ช่วยกันเก็บ..ช่วยกันออม จนถึงวันนั้น ที่ครอบครัวมีความสุข
มนุษย์ทั้ง 2 แบบ ก็พยายาม ทำกันจนถึงทุกวันนี้ ส่วนใหญ่ไม่มีที่จะไม่ทำ
ทุกๆวันนี้ ทุกคนในโลก... ก็ทำงาน กัน ทั้งนั้น ........ถูกต้องไห้ม ค่ะ