မိတ္ေဆြျဖစ္ခြင့္။

က်မေဒၚရီရီေဆြပါ။အသက္၅၆ႏွစ္႐ွိပါပီ။
၁၉၈၄မွာLL.Bဘြဲ႔႔႔နဲ.ေက်ာင္းပီးပါတယ္။
မႏဲၱေလးတကၠသိုလ္မွာဆယ္ႏွစ္ဝန္ထမ္းအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ့မုံရြာျမိဳ႕နယ္အလုံျမိဳ႕မွာလၻက္ေရဆိုင္ဖြင့္ပါတယ္။က်မရဲ႕ဝါသနာကစာဖတ္ျခင္းနဲ႔စာေရးျခင္းပါ။
အရင္ကျပည္သူ႔ဆႏၵဂ်ာနယ္၊ဒီလိႉင္းဂ်ာနယ္မႇာေဆာင္းပါးေရးတယ္။
ဝါသနာဆိုတာေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္း၊ႏွစ္သက္ျခင္းဆိုေတာ႔
က်မရဲ႕အေပ်ာ္ဆုံးကစာေရးျခင္း။
ဒီေတာ့ေလာကႀကီးမွာလူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္
ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔ဘဝေတြမွာ။
ကိုယ္႔အေတြ႔အျကူံနဲ႔ခံစားခ်က္ေတြ၊အျခားသူမ်ားရဲ႕ဘဝေတြနဲ႔ခံစားခ်က္ေတြဟာ၊တဦးနဲ႔တဦး
ကေတာ႔တူျခင္လဲတူမယ္။ကြဲျပားတာလဲ႐ွိမယ္။
ဘာေၾကာင္႔တူၾကတာလဲ။
ဘာေၾကာင္႔ကြဲျပားၾကတာလဲဆိုတာ။အေျဖ႐ွာၾကည္႔ရင္
အေတြ႔အၾဳကဳံနဲ႔ခံစားခ်က္မတူၾကလို႔ဆိုတဲ႔အေျဖလို႔။
က်မယူဆပါတယ္။
ဒီေတာံ႔မတူညီတဲ႔ဘဝေတြ၊ခံစားခ်က္ေတြကို
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး၊ခင္ခင္မင္မင္၊ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႔
ရင္ဖြငိ႔ၾကရငိးျဖင္႔မိတ္ေဆြအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳေစျခင္ပါတယ္လို႔က်မ၏ဆႏၵကိုဖြင္႔ဟလိုက္ပါတယ္။