အခ်ိန္ဟာေငြ

မနက္အိပ္ယာထေတာ့ က်ြန္ေတာ္
ဖုန္းအားမရွိတာနဲ႔အားသြင္းပါေလေရာ ဟိFb သံုးေနစဥ္ ရြာမွသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေရးေသာpost တစ္ခုတက္လာသည္။အေႀကာင္းမွာ သူphoneအေကာင္းစား တစ္လံုးဝယ္ထားျပီး ဘာသံုး၍သံုးရမွန္းမသိ phone၏ function ကိုလည္း ေကာင္းစြာ အသံုးမခ်တက္ေႀကာင္း phone ဆက္ျခင္း Game ေဆာ့ျခင္းသာ လုပ္တက္ေႀကာင္း ေရးသားထားေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္အေတြးတစ္ခုရသြားသည္။သူငယ္ခ်င္း၏ အျဖစ္မွာ အခေႀကးေငြသာ ပို၍ေပးလိုက္ရေသာ္လည္း အသံုးမခ်တက္ေသာအခါ သာမန္ phoneတစ္လံုး အဆင့္သာ သူ၏လက္ထဲတြင္ ရွိေနသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ သူမ်ားphone အျမင့္ကို ကိုင္လ်ွင္ ကိုင္ခ်င္သည္။သူမ်ား ဘာေလးလုပ္သည္ ဆိုလ်ွင္ လိုက္လုပ္ခ်င္ႀကေပသည္။

တစ္ခ်ိဳ ႕သည္ မိမိအတြက္ တကယ္အသံုးတည္႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ ႕သည္ မိမိအတြက္ အပိုျဖစ္ေနတက္ေလသည္။အခ်ိဳ ႕ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေကာင္းစြာ အသံုးခ်တက္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ ႔ကိုေတာ့ ေကာင္းစြား အသံုးမခ် တက္ပါ။အသံုးခ်တက္ေသာ အသံုးဝင္ေသာ ပစၥည္းအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေပးရသည့္ ေငြေႀကးမွာ တန္ေပသည္။အသံုးမခ်တက္ေသာ အသံုူမဝင္ေသာ ပစၥည္းအတြက္ ေပးရေသာ ေငြေႀကးမွာ ႏွေမ်ွာဖြယ္ ျဖစ္ေပသည္။

ဤတြင္ ႀကံဳ ၍အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကို ေရးျပခ်င္ပါသည္။တစ္ခါက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြာအနီးမွ ဦးလွေအာင္(နာမည္လႊဲ)သည္ သူမ်ားေတြဆိုင္ကယ္ ေမာင္းစီးသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရေသာအခါ သူလည္း ဆိုင္ကယ္ေမာင္းစီးလို၍ ဝယ္လိုက္ေလသည္။သို႔ေသာ္ သူသည္ ဆိုင္ကယ္ကို တစ္ခါမွ မေမာင္းစီးဘူးေပ။ထို႔ေႀကာင့္ ရြာထဲရွိ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတက္သူတစ္ဦးအား ဆိုင္ကယ္ေမာင္း သင္ေပးရန္ေျပာေလသည္။
နာက္ေန႔ နံနက္တြင္ ဦးလွေအာင္ စ၍ဆိုင္ကယ္ေမာင္းသင္ေလသည္။အေမာင္းသင္ေသာ ေနရာမွာ ရြာထိပ္ ေဘာလံုးကြင္းျဖစ္သည္။ေဘာလံုးကြင္း၏ေဘးဘက္တြင္ ေတာသြား ေတာလာ လုပ္ေသာ လူသံုးမ်ားသည့္ လမ္းရွိေလသည္။သင္ေပးသူသည္ ဦးလွေအာင္အား ဂီယာ မည္သို႔ ထိုးရေႀကာင္း လီဗာ မည္သို႔ တင္ရေႀကာင္း ေျပာျပလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေဘာလံုးကြင္းတြင္း ပတ္၍ စိတ္ႀကိဳက္ေမာင္းခိုင္းလိုက္သည္။

ဦးလွေအာင္ စက္ဘီးကို ေကာင္းစြာစီးတက္ေသာေႀကာင့္ သင္ေပးသူေျပာသည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္ရာ ဆိုင္ကယ္သည္ အဆင္ေျပစြာ ထြက္သြားေလသည္။ထို႔ေနာက္ ေဘာလံုးကြင္း ပတ္၍ ေမာင္းေနေတာ့သည္။ဆိုင္ကယ္ေမာင္း သင္ေပးသူလည္း အရိပ္တြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ေတာသြားသူမ်ားကလည္း ဦးလွေအာင္ ဆိုင္ကယ္စီးေနသည္ကိုႀကည့္ျပီး ႏႈတ္ဆက္သြားေလသည္။သို႔ေသာ္ ဦးလွေအာင္သည္ ဆိုင္ကယ္လဲမည္ စိုးေသာေႀကာင့္ ျပန္မေျဖအားေပ။

ဦးလွေအာင္ ေဘာလံုးကြင္းတြင္း ပတ္၍ေမာင္းေနသည္။တစ္နာရီႀကာေသာ္လည္း မရပ္။ႏွစ္နာရီႀကာေသာ္လည္း မရပ္။ေတာသြားသူ မ်ားပင္ ျပန္လာေနႀကျပီ။ဦးလွေအာင္တစ္ေယာက္ ေမာင္း၍ေကာင္းစဲ။မ်က္ႏွာႀကီးေတာ့ ရဲေနသည္။ဆိုင္ကယ္ေမာင္း၍ ေလတိုးေသာ္လည္း ခႏၶာမွာ ေခ်ြးျပန္ေနသည္။ႀကာလာေသာ္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္း သင္ေပးသူ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေနာက္ရက္မွ ဆက္သင္ရန္ေျပာေလးသည္။ဦးလွေအာင္ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ဆိုင္ကယ္သာ ဆက္၍ေမာင္း ေနေလသည္။ခဏအႀကာတြင္ ဆိုင္ကယ္ဆိုျပတ္၍ ရပ္သြားသည္။ထိုအခါမွ ဦးလွေအာင္သည္ ဆိုင္ကယ္ေပါ ္မွဆင္းျပီး ေဘးတြင္း ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ဆိုင္ကယ္အေမာင္းသင္ေပးသူ ေရာက္လာျပီး "ခင္ဗ်ကလည္း ေမာင္းလိုက္တာဗ်ာ… ျပန္ရေအာင္ ဆိုတာကို မရပ္ဘူး…ဆီကုန္မွပဲ ရပ္ေတာ့တယ္"ဟုေျပာေလသည္။ထိုအခါ ဦးလွေအာင္တစ္ေယာက္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္မွာ"မင္းက ငါ့ကို ဆိုင္ကယ္ေမာင္းနည္းသင္ေပးျပီး ရပ္နည္းမွ သင္မေပးတာ ငါ့မွာ ေမာင္းလိုက္ရတာ ေခါင္းေတြကို မူးလို႔"ဟူ၍ျဖစ္သတည္း။ဘာလားကြာမင္းတို႔က

ဦးလွေအာင္တစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတက္ေသာ္ အသြားအလာကို ဆိုင္ကယ္ေလးႏွင့္ ျဖစ္လာသည္။အစပိုင္းတြင္ မသိသာေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆီဖိုးထိလာသည္။ဆိုင္ကယ္ပစၥည္းမ်ားကလည္း အခ်ိဳ႕ပ်က္လာ၍ ျပင္ရေသာေႀကာင့္ ပိုက္ဆံထပ္ကုန္လာသည္။အစတည္းက ႏွေမ်ွာႀကီးေသာ ဦးလွေအာင္တစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ စီးရမွာ လန္႔လာသည္။ထို႔ေႀကာင္ျပန္ေရာင္လိုသည္။ဝယ္သူက ေစ်းႏွိမ္၍သာ မေရာင္းျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ ဦးလွေအာင္တစ္ေယာက္ ႀကံရာမရသည့္အဆံုး ဆိုင္ကယ္ကို ေျပာင္လတ္ေနေအာင္ ေဆးေႀကာျပီး အိမ္ေပါ ္တင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ျခင္ေထာင္တစ္လံုးေထာင္လိုက္ျပီး ဆိုင္ကယ္ကို ျခင္ေထာင္ျဖင့္ သိပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ဂုဏ္သေ႐ရွိ အလွဴ တန္းပြဲမ်ား မျဖစ္မေနဆိုင္ကယ္ သံုးရမည့္ အခါမွလြဲ၍ ဆိုင္ကယ္မသံုးေတာ့ေပ။ေနာင္တြင္ အခေႀကးေငြျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီဆြဲသည္။ထိုအခါ ရြာထဲမွ သူ႕အားေခါ ္ႀကသည္မွာ"ျခင္ဆိုင္ကယ္ပိုင္ရွင္ႀကီး"ဟူ၍ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဤဦးလွေအာင္ အျဖစ္ကိုႀကည့္ျခင္းျဖင့္ ပစၥည္းတစ္ခုကို ဝယ္ယူမည္ဆိုလ်ွင္ တစ္က်ပ္တန္ ဆိုလ်ွင္ တစ္က်ပ္တန္ေအာင္ အသံုးျပဳ ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစား သင့္ေႀကာင္းႏွင့္ အသံုးခ်နည္းမသိပါက ျခင္ေထာင္ ေထာင္၍သိပ္ရ သကဲ႕သို႔ အသံုးမဝင္ျဖစ္တက္ပါေႀကာင္းဗ်ာ။ကူးစရာမရွိရွာႀကံကူးေပးရတာပဲေလ
ပိုက္ဆံေလးေတြမ်ားမ်ားရမွမုန္႔ဝယ္စားရမွာဟိ

Photo credit google
ကူးခ်င္တာကူးေကာ္ပီ:) @goldmyanmar