ဖခင္ဆိုတာ

ေလာကတြင္မည္သူမဆုိ အေဖရွိၾကသည္။အေဖဆိုသည္မွာ အေဖျဖစ္ပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြာသည္ ေရႊဘိုျမိဳ႕ႏွင့္ ၁၂မိုင္ကြာေဝးသည္။အေဖသည္ အိမ္ေစ်းဆိုင္အတြက္ လိုအပ္ေသာကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ေရႊဘိုသို႔ သြားျပီးဝယ္ရေလသည္။ထိုေခတ္အခါက ယခုေခတ္လို ဆိုင္ကယ္မ်ား ကားမ်ားမေပါေသး ေသာေႀကာင့္ စက္ဘီးႏွင့္သြား၍ သြယ္ရေလသည္။ဟုတ္တယ္ေလအဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ

အေဖသည္ ၁၂မိုင္ကြာေဝးေသာ ေရႊဘိုျမိဳ႕သို႔ ေစ်းသြားေသာရက္မ်ားတြင္ မနက္ေစာေစာထ၍ သြားတက္သည္။ထိုသို႔ေသာရက္မ်ိဳးသည္ ကြ်န္ေတာ့ငယ္ဘဝတြင္ အလြန္ေပ်ာ္ေသာ ရက္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ေႀကာင္မရွိလ်ွင္ ႀကြက္ျမဴးသည္ ဆိုသကဲ႕သို႕ ကြ်န္ေတာ္သည္ အေဖေစ်းသြားေသာ ရက္မ်ားတြင္ အိမ္မကပ္ေတာ့ပဲ တစ္ေနကုန္ လည္တက္ေပသည္။သို႔ေသာ္ ညေန အေဖျပန္မေရာက္မီ အိမ္သို႔ အေရာက္ျပန္ရေလသည္။ေရမိုးခ်ိဳးျပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္စားထားျပီး အေဖျပန္အလာကို ႀကိဳရေလသည္။ထိုသို႔ မႀကိဳမိပါက ထိုညေနအတြက္ အဆူခံထိမွာ အေသျခာပင္။ဆူထံရမွေတာ့စိတ္ညစ္တာေပါ့ကြာ။

အေဖသည္ ညေန ျပန္ေရာက္၍ မိသားစု စံုစံုလင္ ႀကိဳေနလ်ွင္ ေမာလာေသာ္လည္း ျပံဳး၍ေနတက္ေလသည္။ထိုခံစားခ်က္ ငယ္စဥ္အခါက မသိခဲ႕ေပ။အေဖသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ငယ္ငယ္တည္းက ေႏြေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ဆိုလ်ွင္ ရြာ၏ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းရွိသည့္အနက္မွ ေတာင္ေက်ာင္းတြင္ စာေပသင္ေစသည္။ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္သည္ အရိုက္လြန္စြာႀကမ္း၏။စိတ္ဆက္၏။စနစ္က်၏။ထိုသို႔ေသာ ဆရာေတာ္ထံတြင္ စာေပသင္ခြင့္ ရျခင္းမွာ ကံေကာင္းေလစြ။

သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ယခုခ်ိန္ထိ ကံေကာင္းသည္လား ဆိုးသည္လား ေဝခြဲမရေသာ အေႀကာင္းရွိေနေသးသည္။အေႀကာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘုန္းႀကီးခ်စ္ေတာ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္လာခဲ႕ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။ဘုန္းႀကီးခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ စာမရေသာအခါမ်ိဳးတြင္ တစ္ခါမ်ွ ဘုန္းႀကီးကိုယ္တိုင္ ရိုက္ခ်င္းမခံခဲ႕ရေပ။စာေမးေသာအခါတြင္ ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ဘဲ လက္ေထာက္ဥဴးဇင္းျဖစ္ပါက ထို႔ေန႔ အရိုက္ခံရေသာေန႔ ျဖစ္ေပသည္။အေႀကာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ စာ ဘယ္တုန္းကမွ မရ၍ျဖစ္သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုန္းႀကီး ခရီးသြားမည့္ရက္မ်ားတြင္ စာရေအာင္ က်က္ရေပေတာ့သည္။ထိုမွ အရိုက္ခံရလြတ္ပါေတာ့သည္။ထို႕ေႀကာင့္ ဘုန္းႀကီးခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ႔ေသာ ကြ်န္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ႕သည္လား ဆိုးခဲ႕သည္လား ေဝခြဲမရေသးပါ။ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကံဆိုးခဲ႕သည္ဟု ထင္ေသာဘက္တြင္ အေလးသားေနပါသည္။ဘာလားညာလားသိဘူး
သူမ်ားဟာေကာ္ပီကူးၾကည့္ထားတာ။အားလံုးအဆင္ေျပပါေစ။:)
Photo credit myself

@mrnaingsoe