ร่าเริงสดใส วันหนึ่งอยู่ดีดีก็เดินไม่ได้ #thaiphotocontest2

สวัสดีค่ะ

โพสที่4 #thaiphotocontest2

หากวันหนึ่ง คุณรู้ตัวว่าจะเดินไม่ได้แล้วคุณจะรู้สึกยังไง?

มาเฟียน้อยที่ร่าเริงแสนซน อยู่ดีดีเช้าวันหนึ่ง เค้าก็มีอาการแปลกๆ นอนซึม นอนตัวสั่นๆ แอนรีบพาไปมาหมอทันทีที่เห็น ไปโรงพยาบาลสัตว์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศไทย คงพอจะเดาออกนะคะว่าที่ไหน เพราะคิดว่าเค้าคงมีเครื่องมือที่ทันสมัยมีหมอเก่งๆให้เรา คุณหมอ x-ray และตรวจเลือดหาสาเหตุทุกอย่าง คุณหมอบอกว่า น้องแค่เป็นอากาศในกระเพาะ เดี๋ยวก็หาย แล้วก็ให้ยามาทาน หมดไปห้าพัน ตอนนั้นแอบโล่งใจนะคะว่าไม่เป็นอะไรมาก เดี๋ยวก็หาย

ตอนค่ำๆ เค้าเริ่มแสดงออกให้เห็นว่าเจ็บมาก เพราะแอนอยู่กับเค้าตลอดเวลาจะรู้พฤติกรรมเค้าทุกอย่าง ดูจากรูปเค้าเจ็บจนนั่งหลับตา ตัวสั่นตลอดเวลา แอนก็ให้ยาที่หมอจัดมาให้กิน ขาหลังเค้าเริ่มอ่อนแรง (ตอนนั่งพิมพ์นี่ร้องไห้ไปด้วยนะคะ ภาพมันติดตามากค่ะ โกรธตัวเองที่คิดว่าน้องปวดท้อง เชื่อหมอคนนั้น) แอนไม่นอนทั้งคืน เฝ้าเค้าตลอดเวลา ตีสี่เค้ายกตัวส่วนล่างไม่ขึ้นแล้ว รอจนสว่าง หกโมงเช้า แอนพาไปหาหมออีกโรงพยาบาล เค้าบอกให้รีบไปหาหมอเฉพาะทางที่โรงพยาบาลสัตว์เล็ก เชียงใหม่

ไปถึงคุณหมอบอกว่าต้องรีบให้มอร์ฟีนเพราะน้องปวดมาก คุณหมอตรวจดูแล้วบอกว่า ให้ทำใจนะ คุณหมอคิดว่าเค้าเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท เพราะตั้งแต่กลางหลังลงมาน้องไม่มีความรู้สึกเลย เท้าก็ไม่รู้สึกแล้ว น้องอาจจะเสียขาหลังไปทั้งสองข้าง ตอนนั้นมันบอกไม่ถูก รู้สึกเหมือนมีคนเอาอะไรมาฟาดเข้าหน้าแรงๆ แอนรักเค้าเหมือนคนที่รักลูก แล้วรู้ว่าลูกตัวเองจะเดินไม่ได้ ความรู้สึกมันบรรยายไม่ได้จริงๆค่ะ

ยังไม่ใช่แค่นั้นค่ะ คุณหมอคิดว่าอาจจะต้องผ่าตัด ขั้นตอนการรักษา คือ น้องต้องเข้า MRI ซึ่งต้องวางยาสลบ(ครั้งที่1) น้องเป็นหมาจมูกสั้น แล้วรูจมูกน้องเล็กมาก โอกาสที่จะหายใจผิดปรกติในขณะถูกวางยาสูง อาจถึงชีวิตได้ หลังจาก MRI ถ้าพิจารณาผ่าตัดแล้วต้องวางยาสลบอีกครั้ง แอนต้องเลือกว่าจะแค่ให้ยาแก้ปวดแล้วเค้าหายแต่ก็มีโอกาสกลับมาเป็นอีก หรือให้ผ่าตัดแล้วเค้าอาจจะมีโอกาสกลับมาใช้ขาอย่างน้อย 80 % หรือ........อาจจะไม่ฟื้นอีกเลย

แอนตัดสินใจเดินหน้าค่ะ อยากให้น้องหาย ระยะเวลาเป็นอาทิตย์ที่แอนต้องพาไปให้น้ำเกลือแล้วเฝ้าทั้งวัน ไปห้องน้ำหรือไปกินข้าวก็ไม่ได้เพราะเตียงมันไม่มีที่กั้น เป็นช่วงที่แฟนไม่อยู่ด้วยค่ะ อยู่คนเดียว เพื่อนๆก็ดันพร้อมใจกันไม่อยู่พอดี (อะไรมันจะดราม่าปานนั้น แต่มันจริงค่ะ) มาเฟียน่าสงสารมาก เค้าขยับตัวเองไม่ได้เลยค่ะ ที่เห็นในรูปข้างบนเค้าเกรงขาหน้าเพราะทรงตัวยังไม่เป็นค่ะ เสียการทรงตัว เค้าต้องปรับตัวใหม่ทั้งหมด เวลานอนจะต้องพลิกเค้าทุกๆครึ่งชั่วโมง เพราะไม่งั้นจะเป็นแผลกดทับได้ค่ะ แอนก็ไม่นอนทั้งวันทั้งคืนเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ข้าวก็กินบ้างไม่กินบ้าง ก็ยังงงตัวเองว่าอยู่ได้ยังไง อารมณ์เหมือนคุณแม่ลูกอ่อนค่ะ ไปกลับโรงพยาบาลทุกวัน หิวกันไปมาด้วยถุงสวนฉี่ กับเข็มน้ำเกลือคาไว้ค่ะ

เรามาต่อกันด้วยผล MRT พรุ่งนี้นะคะ

ขอบคุณ @thaiteam สำหรับกิจกรรมดีดีค่ะ

ขอบคุณกำลังใจ ขอบคุณที่อ่านดราม่าของคนรักสัตว์นะคะ 55 เค้าให้โพส7บรรทัดแต่เอาซะยาวเลย

Love,
Anne