โทรศัพท์มือถือดัง

โทรศัพท์มือถือดัง
เห็นว่าเพื่อนสาวโทรมา รีบกดรับสาย
“ว่าไงแก ว่างเหรอเนี่ย?”
“ไม่ว่าง แต่คิดถึง นี่แกทำไรเนี่ย?”​
“กำลังขับรถกลับบ้านน่ะ”
“อ้าว ไปไหนมาล่ะ ปกติวันหยุดเห็นชอบอยู่กับบ้าน”
“ไปงานงานแต่งงานของ ... “
อ้าว ฉิบหาย ...ลืมไปเลย
เจ้าบ่าวคือแฟนเก่าของนางนี่หว่า ...
ซวยแล้วไงเนี่ย
นี่ก็ขึ้นประโยคมาถึงขนาดนี้แล้ว
จะลงจบประโยคให้มันไม่ช้ำ ทำไงดีวะ
“อือ.. งานเขาใช่ไหมแก ฉันพอรู้มาแล้วแหละ”
นางคงเห็นเจ้ค้างกลางประโยคอยู่นานแหละ ใครก็คงเดาได้
“เอ่อ... ฉันขอโทษนะแก” เจ้เสียงอ่อยลง
“อ้าวเฮ้ยยย แกจะขอโทษฉันทำไมเล่า แกผิดไรเนี่ย?”
“ก็ ... ไปงานแต่งของเขามา มันก็ ..นะ” เจ้ยังเสียงอ่อย
“โอ้ยยย ฉันทำใจได้นานแล้วแก ฉันมันก็แค่สาวไซส์ S”
“ยังไงวะ สาวไซส์ S งง อธิบายหน่อยดิ”
อันนี้เจ้งงจริง ว่าไซส์เสื้อผ้ามาเกี่ยวอะไร
“คืองี้ คิดเสียว่าฉันไปงานมิดไนท์เซลล์น่ะแก เดินๆอยู่แล้วเจอเดรสที่ชอบมาก อยากได้มาก แต่มันไซส์ L แต่ฉันมันไซส์ S ไง มันไม่พอดีกัน ฉันก็พยายามทุกวิถีให้ได้น่ะนะ
ถามพนักงานแล้วก็ไม่มี
ลองให้เขาเช็คไซส์ที่สาขาอื่นก็ไม่มี
โอเค เอาไปลองดูแล้วก็ไม่เวิร์ค ไม่สวย
เดินวนไปวนมาหลายรอบ
หยิบมาลูบๆคลำๆหลายที
ยังไงมันก็ใส่ไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ
เดรสไซส์ L ยังไงก็ไม่มีทางเปลี่ยนเป็น S
ต่อให้เสียดาย แต่ฉันกับเดรสตัวนั้นมันจบแล้วแก
มันจบตั้งแต่ฉันไซส์ S และเดรสไซส์ L แล้วล่ะ
สิ่งที่ฉันทำได้ เหลือแค่เอาเดรสไปแขวนคืนที่ราวเท่านั้น
โอเค ฉันอาจจะเสียดายบ้าง
ยังยืนวนๆ ไม่ห่างจากราวแขวนเดรสตัวนั้น
มองอยู่ไกลๆ ดูความเป็นไปของมันบ้าง ตามประสา
แล้วก็บังเอิญ มีสาวไซส์ L คนนึงเดินมา หยิบเดรสตัวนั้นที่ฉันชอบไปลอง แล้วนางใส่ได้พอดี ใส่แล้วสวย นางชอบ นางเลยตัดสินใจซื้อเดรสตัวนั้นไป
โอเค ฉันยังคงเสียดาย ไม่เถียง
เสียดายโอกาสของฉันกับเดรสตัวนั้น
แต่ฉันคงไม่มาโกรธสาวไซส์ L คนนั้นหรอก จริงไหม
เพราะธุระระหว่างฉัน กับ เดรสที่ใส่ไม่ได้
มันจบไปตั้งแต่ฉันเอามันกลับไปแขวนที่ราวแล้ว”
“……..” อันนี้เจ้อึ้งอยู่ที่นางเปรียบเทียบได้ขนาดนี้
“อ้าว แกเป็นไร” ส่วนอันนี้นางถาม เพราะเห็นว่าเจ้เงียบ
“สมแล้วที่มึงเป็น buyer ของห้าง เปรียบเข้าเรื่องเซลล์ได้เนี่ย”
“แหม ...​ฉันก็มีคำคมดีๆของคนผ่านชีวิตไว้ถ่ายทอดคนอื่นบ้างสิแก”
“นี่แก ฉันขอเอาไปลงเพจได้ป่ะ?” เจ้ขอนาง
“ได้ ... แต่มาเดิน midnight sale เป็นเพื่อนฉันด้วยนะ”

……….
ถ้าเธอเป็นสาวไซส์ S
เธอก็ใส่เดรสไซส์ L ไม่ได้
ถึงฝืนใส่ไปมันก็ไม่สวยแน่นอน
ธุระระหว่างเธอกับเขา
สาว S กับเดรสไซส์ L
มันจบลงไปเรียบร้อยแล้ว
เอามันไปคืนที่ราวก็ถูกแล้วไง
และอะไรก็ตามที่อยู่บนราวของเซลล์
มันก็คือพร้อมให้คนอื่นมาหยิบไปได้อยู่แล้ว
ดังนั้นถ้าเราเห็นสาวไซส์ L
หยิบเดรสไซส์ L ตัวนั้นไปจ่ายเงิน
โอเค เธออาจจะเสียดายมันได้นะ
แต่เธอคงไม่โกรธเขา ผูกใจเจ็บเขา
เพียงเพราะว่าเขาไซส์ L หรอก ใช่ไหม
อย่าไปอะไรมากมายเลยเธอ
ของเซลล์ มีปีละหลายรอบ
ทีหลังก็เล็งราวไซส์ S ดีๆ
แล้วพุ่งตรงไปเลย ไม่ต้องมองราวไซส์อื่น
เซลล์ ครั้งหน้า เธอจะได้หอบเสื้อผ้ากลับบ้านเต็มถุงไง