สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ทุกคน

ช่วงเน้.... ชีวิตลั้นลามากพูดเลย อยากกินอะไรได้กิน เมื่อวานก็ไปซื้อทุเรียนไกลถึงตลาดนาคา ใช้เวลาขับรถไปกลับร่วมชั่วโมง วันเน้.... ก็ไปร้านขนมหวานเจ้าประจำ ก็ไกลจากบ้านอีกเช่นกัน ตั้งแต่ทางจังหวัดคลายล็อคระหว่างตำบล บัวก็สรรหาของกิน อยู่ไกลแค่ไหนอยากกินก็ต้องได้กินค่ะ บางครั้งก็ใช้บริการเดลิเวอรี่บ้างไรบ้าง แต่การไปเห็นไปเสพบรรยากาศที่เราคุ้นเคยมันฟินกว่าเยอะ แต่ไปซื้อแล้วก็กลับนะคร้าาาา ไม่ได้ออกไปตะแล๊ดแต๊ดแต๋ที่ไหน อย่ามาม่า เอ้ย!!!...ดราม่าน้าาาาา.... ปกติก็อยู่บ้าน หยุดเชื้อเพื่อชาตินั่นแหล่ะ เก็บกดอะ ดูออก 555

ก่อนจะพาไปชมร้านขนมไทย มีเรื่องมาม่าจะมาเล่าสู่กันฟัง เมื่อวานเป็นวันที่ทางจังหวัดให้ประชาชนที่มีภูมิลำเนาอยู่ต่างจังหวัดกลับบ้านได้ โดยมีการเปิดให้ลงทะเบียนตั้งแต่บ่ายวันที่ 29 เมษายน 2563 โดยจะเดินทางกลับได้ในวันที่ 1 พฤษภาคม 2563 ก็มียอดผู้ประสงค์จะเดินทางกลับภูมิลำเนาสูงถึงสี่หมื่นกว่ารายที่มาลงทะเบียน ส่วนมากก็จะเป็นคนที่ลำบากหาเช้ากินค่ำ ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีค่าเช่าห้อง พอทางจังหวัดประกาศให้ลงทะเบียนเดินทางกลับภูมิลำเนาได้ ทุกคนต่างก็ดีใจ แต่เข้าใจว่าเจ้าหน้าที่ไม่มีแผนรองรับที่ดี ทำให้สถานการณ์ที่ด่านท่าฉัตรไชย จังหวัดภูเก็ต เต็มไปด้วยรถของประชาชนที่เดินทางกลับภูมิลำเนา เพราะจังหวัดที่ใช้เป็นทางผ่านไม่ยินดีจะให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ในภูเก็ตเข้าจังหวัด เพราะบุคคลเหล่านี้อยู่ในพื้นที่เสี่ยงต่อการติดเชื้อ เพราะจังหวัดภูเก็ตมีการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 เป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ ก็เลยเกิดดราม่า เรียกได้ว่ากลับไม่ได้ ไปไม่ถึง เมื่อวานก็มีประชาชนเดินทางออกจากภูเก็ตหลายพันคน แต่บัวไม่รู้จำนวนที่แน่นอน ส่วนสถานการณ์ล่าสุดวันนี้ ตามที่จังหวัดบอกเมื่อคืน และวันนี้ตอนเช้า คือ วันนี้จะปล่อยให้กลับภูมิลำเนาไม่ได้ หมายความว่าไม่ให้ออกจากจังหวัดนั่นเอง เรียกได้ว่ายังไม่มีความชัดเจน บัวติดตามข่าวแล้วก็สงสารทุกคนที่ตั้งใจจะกลับบ้านก็กลับไม่ได้ บางครอบครัวก็ขนย้ายสิ่งของทุกอย่างเต็มหลังรถ บางครอบครัวก็มีลูกเล็กเด็กแดง แล้วรถก็ติดอยู่แค่ด่าน บัวก็เข้าใจทั้งสองฝ่ายค่ะ ทั้งฝ่ายต้นทางและปลายทาง ตอนนี้เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกำลังหาทางออกที่ดีที่สุดสำหรับประชาชน

ตอนนี้จังหวัดภูเก็ตโดนดราม่าว่าเป็นตัวเชื้อโรค ทำให้นึกถึงตอนที่ผีน้อยจากเกาหลีใต้จะกลับบ้านเลยค่ะ โดนสังคมไทยรังเกียจว่าจะเอาเชื้อโรคกลับมาแพร่ที่ประเทศไทย ตอนนี้จังหวัดภูเก็ตก็ไม่ต่างกันเลย เอาจริงๆ นะ ทุกวันนี้บัวก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองติดหรือยัง วันไหนปวดหัว ไอ ก็ได้แต่คิดว่า "ตรูติดหรือยังวะ" ตัวบัวเองเวลาออกไปซื้ออาหารก็เซฟตัวเองทุกอย่าง บัวพยายามออกไปซื้ออาหารแค่วันละหนึ่งครั้งเท่านั้น ไม่ว่าจะสวมหน้ากากอนามัย ใช้เจลแอลกอฮอล์ ตรงไหนคนเยอะก็เลี่ยง แต่เราก็ไม่รู้อีกนั่นแหล่ะว่าเราได้ไปใกล้ชิดคนที่มีเชื้อหรือเปล่า

พักเรื่องเคลียดๆ มาคุยเรื่องหวานๆ กันดีกว่า วันเน้.... คลายล็อควันที่สอง สิ่งที่ตั้งใจไว้ว่าจะกิน และกิน รองจากทุเรียนก็คือขนมหวาน ตอนสายๆ หลังจากที่ฝนหยุดตกแล้ว ก็เลยมุ่งหน้าไปยังร้านขนมไทยที่อยู่อีกตำบล ร้านนี้เป็นร้านขนมไทยที่ทำขนมออกมาหน้าตาน่ารับประทานม๊วกกกก.... รสชาติไม่แพ้หน้าตาเลยค่ะ บรรยากาศหน้าร้านร่มรื่นสวยงามไปด้วยดอกไม้ เห็นแล้วสดชื่นมากๆ เลย

ภายในร้าน ก่อนจะเกิดโควิด-19 ทางร้านก็จะมีโต๊ะให้นั่งรับทานที่ร้านได้ กินขนมไปชมความงามของดอกไม้ไปฟินค่ะ อ้วนไม่รู้ตัว 555 แต่วันนี้เราเริ่มเข้าสู่สังคม New Nornal เพราะเจ้าเชื้อไวรัส ก็ต้องปรับตัวกันไป จากที่เคยนั่งกินที่ร้านได้ ก็ต้องซื้อกลับไปกินที่บ้านแทน

ภายในร้านมีขนมไทยน่าตาสวยๆ น่ารับประทานมากมาย ทั้งขนมไทยที่หาทานยาก ที่นี่มีหมดทุกอย่างค่ะ มีมากกว่า 20 รายการ ไม่ว่าจะเป็น ขนมอาลัว ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง เม็ดขนุน ขนมชั้น ถั่วแปป ตะโก้ หยกมณี ขนมถ้วย เปียกปูน สาคู ช่อม่วง บุหลัน กุ้ยช่าย ขนมสัมปันนี ยังมีอีกเยอะเลยค่ะ

ส่วนวันนี้บัวสอยมา 3 กล่องค่ะ คืออยากกินทุกอย่างเลยแต่เกรงใจตาชั่งที่บ้าน กล่องนี้เป็นขนมเปียกปูนใบเตย-มะพร้าวอ่อน รสชาติหอมๆ มันๆ ไม่หวานมากกำลังดี

ส่วนกล่องนี้เป็นเม็ดขนุน-มันม่วงมะพร้าวอ่อน เพราะปกติกินแต่เม็ดขนุน-ถั่วกวนมะพร้าวอ่อน ซึ่งรสชาติก็แน่นดีค่ะ แต่สารภาพตามตรงชอบแบบดั้งเดิมมากกว่า

ส่วนกล่องนี้เป็นขนมกล้วยมะพร้าวอ่อน ฟักทองมะพร้าวอ่อน และมันม่วงมะพร้าวอ่อน อร่อยทุกอย่างเลยค่ะ ทั้งหมดนี่บัวกินคนเดียว เพราะลูกชายและคุณสามีไม่ชอบกินขนมหวาน เวลากินไปก็ห่วงน้ำหนักตัวเองจะขึ้นไป ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ค่อยลด 555

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....