ระหว่างทาง #พระราชวังเคียวโตะ

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว Steemians ทุกท่าน

ฮัลโหลวววว.... วันพุธที่ 26 มิ.ย. 62 มาล้าววววว....มาล้าววววว กลับมาพบกันอีกแว้วววว.... เมื่อวานเป็นวันที่วุ่นวายหน่อยๆ สำหรับบัวช่วงเช้าหลังจากที่ไปส่งลูกชายคนเล็กที่โรงเรียนแล้ว ลูกค้าที่พักที่สตูดิโอที่หาดสุรินทร์ต้องเช็คเอ้าท์ บัวก็เลยต้องรีบซักผ้าและทำงานบ้านให้เสร็จก่อนจะไปเช็คห้อง ว่ามีอะไรแตกหักเสียหายไหมก่อนที่ลูกค้าจะเช็คเอ้าท์ เมื่อลูกค้าออกไปแล้วก็ต้องแปลงร่างเป็นนางแจ๋ว ทำความสะอาดห้อง เอาผ้าที่ใช้แล้วกลับมาซักที่บ้าน เมื่อวานฝนก็ตกทั้งวัน รถก็ติดหนักมาก บันเทิงเลยงานเน้.... กว่าจะทำอะไรเรียบร้อยก็บ่ายแก่ๆ กลับจากทำความสะอาดสตูดิโอ ก็ต้องรีบไปรับลูกชายที่โรงเรียนอีก เห้อ!!!....หัวหมุนเลยเมื่อวาน

ระบายพอหอมปากหอมคอ มาเข้าเรื่องของเราดีกว่า ก็ต่อจากเมื่อวานนั่นแหล่ะค่ะ เขียนมาตั้งหลายโพสต์แล้วบัวก็ยังไม่ได้เจอสวนดอกไม้เลย วันนี้มาดูกันสิว่าบัวจะได้เจอสวนดอกไม้อย่างที่วาดฝันไว้ไหม ตามบัวมาเล้ยยยย....

วันนั้นพวกเราเดิน....เดิน....แล้วก็เดิน จนมาหยุดตรงสวนใหญ่ มีต้นไม้ใหญ่ๆ เต็มพื้นที่ไปหมด ภายในสวนดูร่มรื่นมากๆ หรือบัวจะเข้าใกล้ความจริงแล้ว ในนี้ต้องมีสวนดอกไม้แน่ๆ ฝันหวานเลยทีเดียว

บรรยากาศวันนั้นบัวจำได้ดีว่ามีฝนปรอยๆ ลงมาตลอด ท้องฟ้าก็ครึ้มๆ บัวพยายามมองเข้าไปในสวนเพื่อหาดอกไม้ ถามคุณสาว่าที่นี่คือสวนดอกไม้ที่จะมาดุใช่ไหม นางไม่ตอบได้แต่ยิ้ม

บัวเดินต่อไปด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยมว่าจะได้เห็นดอกไม้สวยๆ ยิ่งเดินก็เหมือนยิ่งไกล ดอกไม้สักดอกก็ไม่เห็น

จะว่าไม่เห็นดอกไม้สักดอกก็ไม่ใช่ ยังเห็นดอกของสนเป็นรวงสีน้ำตาล ดูแล้วก็สวยดีค่ะ อดที่จะถ่ายรูปไว้ไม่ได้

รอบๆ บริเวณมีต้นสนใหญ๋ๆ ที่มีลักษณะแปลกๆ สวยๆ เยอะมากเลยค่ะ

ระหว่างที่บัวถ่ายรูป ก็พยายามสาดส่ายสายตาหาดอกไม้ ว่ามันต้องอยู่แถวนี้แน่ๆ แต่ดูทรงแล้วที่นี่คงไม่ใช่สวนดอกไม้แน่ๆ เพราะบัวเห็นแต่ต้นไม้สูงใหญ่สุดลูกหูลูกตา ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด พลันขาบัวก็อ่อนแรงเดินไม่ไหวในทันที ปล่อยให้ 3 พี่น้องก็เดินนำหน้าไปก่อนเลย บัวก้าวขาไม่ออกจริงๆ เดินมาร่วมๆ 15 กิโลเมตรได้ ณ ตอนนั้น

3 ศรีพี่น้องเดินไปไกลแล้ว เห็นแต่หลังไวๆ บัวพยายามฮึดสู้ในเฮือกสุดท้าย ไหนก็เดินมาทั้งวันแล้ว เดินต่ออีกหน่อยจะเป็นไร ว่าแต่ว่าถนนเส้นนี้มันสุดที่ตรงไหน เอาจริงๆ ตอนนั้นบัวคือท้อมาก เหนื่อยก็เหนื่อย มองเห็นสิ่งก่อสร้างอยู่ไกลๆ บัวก็พยายามเร่งฝีเท้าให้ทัน 3 พี่น้อง ซึ่งหยุดยืนรออยู่ใกล้ๆ กับสิ่งก่อสร้างนั้น

พอบัวเดินไปถึงสิ่งก่อสร้างที่มีลักษณะคล้ายกำแพงสูง คุณสาก็เฉลยว่าที่นี่ไม่ใช่สวนดอกไม้ แต่เป็นพระราชวังหลวงที่ตั้งอยู่ในนครเกียวโต เป็นที่ประทับในอดีตขององค์จักรพรรดิ ซึ่งจักรพรรด์ทรงย้ายไปพำนักที่พระราชวังหลวงโตเกียว ตั้งแต่ปี ค.ศ.1869 โดยที่ในปัจจุบัน พระราชวังหลวงเกียวโตเปิดให้สาธารณะชนได้เข้ามและท่องเที่ยว โดยอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของสำนักพระราชวัง ที่เห็นเป็นสิ่งก่อสร้างอยู่นี้เป็นกำแพงพระราชวังค่ะ

หลังจากที่นางเฉลยจบแล้ว ก็เดินจากไป ปล่อยให้บัวเข่าอ่อนอยู่ตรงนั้นนั่นเอง

แต่จะมานั่งเข่าอ้อนใครหล่ะ เขาไปกันหมดแล้วววว.... พยายามฝืนยิ้มถ่ายเซลฟี่กับประตูพระราชวัง ให้รู้ว่ายังไหวอยู่ 555 ทั้งที่ในใจอยากนอนมันตรงนั้นเลย

เมื่อไม่ใช่สวนดอกไม้ บัวก็เลยหาถ่ายพวกนก อะไรก็ช่างที่อยู่ในระดับสายตา ถ้าผ่านมาแม่จะถ่ายให้หมดเลย ฮึ

เมื่อไม่มีดอกไม้ให้ชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ใบหญ้า หรือดอกหญ้าที่ขึ้นอยู่ตามโคนต้นไม้ใหญ่ ถ่ายมาให้หมด ลองถ่ายหลายมุมเลยค่ะ ไม่ว่าจะถ่ายเอียงๆ เฉียงๆ หรือแม้แต่มุมเสย ก็เลยได้ภาพนี้มาค่ะ จริงๆ ดอกหญ้าพวกนี้มีไม่มาหรอก แต่บัวถ่ายเสยกล้องขึ้นเลยทำให้เหมือนมีดอกหญ้าเยอะ จนเกือบจะหมดวันแล้ว บัวยังไม่เจอสวนดอกไม้เลยค่ะ แล้วมาติดตามตอนต่อไปค่ะว่าบัวจะได้เจอสวนดอกไม้หรือเปล่า

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....

Posted using Partiko Android