เพราะความจริงแล้วคนเราเลิกราพร้อมกัน แต่ไม่มีใครเลิกรักพร้อมกันได้หรอก เพราะหลังจากปล่อยมือแล้วมันจะค่อยๆห่างหายกันไปจากชีวิต ตอนนี้ละที่ต่างคนต้องตัดการกับความคิดตัวเองให้ได้นั้นก็คือการย้ายคนที่สำคัญให้กลายเป็นคนคนที่เคยสำคัญในจิตใจเรา ใครทำได้ก่อนก็หายเจ็บก่อนส่วนใครทำไม่ได้ก็เจ็บไม่จบ
เหมือนคำที่ว่าแก้วที่แตกแล้ว ใครถือไว้มันก็บาดมือ ใครปล่อยไปแล้วเดินจากมา แผลที่มือก็จะค่อยๆหาย กลายเป็นแผลเป็น แม้มองดูมันที่ไรมันก็เตื่อนเราว่าเราผ่านอะไรมาบาง
ถ้าวันนี้ยังทุกข์อยู่ยังร้องไห้อยู่ลองคิดให้ดีว่า ที่เราทุกข์นั้นเพราะเขาไม่รัก หรือ เพราะเรายังรักเขา ถ้าคิดได้แล้วเราจะรู้ปัญหาว่าแท้จริงแล้วที่เราทุกข์ เพราะเรายังรักเขาอยู่ เราจะได้แก้ถูก เพราะการแก้ความทุกข์ใจ คือแก้ที่ตัวเราเอง มันถึงจะหาย
