เชฟ Cheff

()

เมื่อวานนี้เผอิญได้อ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง ที่คนใกล้ตัวเค้าซื้อมา แต่เป็นนิตยสารที่เก่าแล้วนะ แต่มีเนื้อหาที่น่าสนใจดี ก็เลยเอามาฝากกัน มันเป็นเนื้อหาเกี่ยวกับ คนที่ทำงานด้านการบริการเนี่ยล่ะครับ เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังอาหารทุกๆจาน นั่นก็คือ เชฟ เค้าเขียนไว้ว่าเชฟ เป็นอาชีพที่เหมือนทำงานอยู่หลังบ้าน ทำอร่อยคนก็เฉยๆ แต่ถ้าทำไม่อร่อยคนก็เรียกมาติ
Mr.John Sloane เค้าได้ให้คำนิยามของคำว่า เชฟ เอาไว้ว่า เชฟ คือ ผู้ที่ต้องเสาะแสวงหาข้อมูลเพิ่มเติม ที่เป็นประโยชน์ในการทำอาหารใ ห้ออกมาดีที่สุด และต้องเรียนรู้การทำอาหารของชาติอื่นๆด้วย โดยต้องรู้ลึกไปถึงวัฒนธรรมการกิน ของแต่ละประเทศ ต้องค้นคว้าหาข้อมูล วัตถุดิบที่จะใช้ ต้องอัพเดทเทรนใหม่ๆ แล้วนำมาพัฒนาแนวทางของตนเองอยู่เสมอๆ แต่ พ่อครัว เป็นเพียง ผู้ที่ทำงานในครัว ทำอาหารตามตำรา ตามขั้นตอนที่ระบุไว้ให้เท่านั้น การเป็นเชฟนั้นยังต้องเรียนรู้ทักษะในการบริหารจัดการอีกด้วยนะ คือ ต้องเรียนรู้วิธีการในการสร้างแรงกระตุ้น การจูงใจลูกทีม ในการทำงาน การบริหารลูกทีม รวมถึงการคำนวนกำไร ขาดทุน ต้นทุน ของอาหารแต่ละจาน จะว่าไปแล้วการเป็น เชฟ ก็ไม่ง่ายเหมือนกันนะ แต่จะว่าไปแล้วการเป็นอะไรมันก็ไม่ง่ายทั้งนั้นแหละ แต่ก็คงไม่ยากเกินความพยายามของคนหรอก จริงมั้ยละครับ มีคนคนนึง บอกว่า เมื่อโอกาสมันมาถึงแล้ว เราก็น่าจะลองลงมือทำดูสักครั้ง เพราะโอกาสมันไม่ได้มาบ่อยนัก มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้เเรจะลองพยายามทำมันให้ดีที่สุด ดีกว่าปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ แล้ววันนึง เมื่อมองย้อนกลับไป แล้วบอกว่า เสียดายที่วันั้นเราไม่ได้ทำอะไรเลย หรือเรายังไม่ได้ลองทำเลย มันก็คงจะแย่นะ
เมื่อวานนี้เผอิญได้อ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง ที่คนใกล้ตัวเค้าซื้อมา แต่เป็นนิตยสารที่เก่าแล้วนะ แต่มีเนื้อหาที่น่าสนใจดี ก็เลยเอามาฝากกัน มันเป็นเนื้อหาเกี่ยวกับ คนที่ทำงานด้านการบริการเนี่ยละครับ เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังอาหารทุกๆจาน นั่นก็คือ เชฟ เค้าเขียนไว้ว่าเชฟ เป็นอาชีพที่เหมือนทำงานอยู่หลังบ้าน ทำอร่อยคนก็เฉยๆ แต่ถ้าทำไม่อร่อยคนก็เรียกมาติ
Mr.John Sloane เค้าได้ให้คำนิยามของคำว่า เชฟ เอาไว้ว่า เชฟ คือ ผู้ที่ต้องเสาะแสวงหาข้อมูลเพิ่มเติม ที่เป็นประโยชน์ในการทำอาหารใ ห้ออกมาดีที่สุด และต้องเรียนรู้การทำอาหารของชาติอื่นๆด้วย โดยต้องรู้ลึกไปถึงวัฒนธรรมการกิน ของแต่ละประเทศ ต้องค้นคว้าหาข้อมูล วัตถุดิบที่จะใช้ ต้องอัพเดทเทรนใหม่ๆ แล้วนำมาพัฒนาแนวทางของตนเองอยู่เสมอๆ แต่ พ่อครัว เป็นเพียง ผู้ที่ทำงานในครัว ทำอาหารตามตำรา ตามขั้นตอนที่ระบุไว้ให้เท่านั้น การเป็นเชฟนั้นยังต้องเรียนรู้ทักษะในการบริหารจัดการอีกด้วยนะ คือ ต้องเรียนรู้วิธีการในการสร้างแรงกระตุ้น การจูงใจลูกทีม ในการทำงาน การบริหารลูกทีม รวมถึงการคำนวนกำไร ขาดทุน ต้นทุน ของอาหารแต่ละจาน จะว่าไปแล้วการเป็น เชฟ ก็ไม่ง่ายเหมือนกันนะ แต่จะว่าไปแล้วการเป็นอะไรมันก็ไม่ง่ายทั้งนั้นแหละ แต่ก็คงไม่ยากเกินความพยายามของคนหรอก จริงมั้ยละครับ มีคนคนนึง บอกว่า เมื่อโอกาสมันมาถึงแล้ว เราก็น่าจะลองลงมือทำดูสักครั้ง เพราะโอกาสมันไม่ได้มาบ่อยนัก มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้เเรจะลองพยายามทำมันให้ดีที่สุด ดีกว่าปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ แล้ววันนึง เมื่อมองย้อนกลับไป แล้วบอกว่า เสียดายที่วันั้นเราไม่ได้ทำอะไรเลย หรือเรายังไม่ได้ลองทำเลย มันก็คงจะแย่นะ

เมื่อวานนี้เผอิญได้อ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง ที่คนใกล้ตัวเค้าซื้อมา แต่เป็นนิตยสารที่เก่าแล้วนะ แต่มีเนื้อหาที่น่าสนใจดี ก็เลยเอามาฝากกัน มันเป็นเนื้อหาเกี่ยวกับ คนที่ทำงานด้านการบริการเนี่ยล่ะค่ะ เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังอาหารทุกๆจาน นั่นก็คือ เชฟ เค้าเขียนไว้ว่าเชฟ เป็นอาชีพที่เหมือนทำงานอยู่หลังบ้าน ทำอร่อยคนก็เฉยๆ แต่ถ้าทำไม่อร่อยคนก็เรียกมาติ
Mr.John Sloane เค้าได้ให้คำนิยามของคำว่า เชฟ เอาไว้ว่า เชฟ คือ ผู้ที่ต้องเสาะแสวงหาข้อมูลเพิ่มเติม ที่เป็นประโยชน์ในการทำอาหารใ ห้ออกมาดีที่สุด และต้องเรียนรู้การทำอาหารของชาติอื่นๆด้วย โดยต้องรู้ลึกไปถึงวัฒนธรรมการกิน ของแต่ละประเทศ ต้องค้นคว้าหาข้อมูล วัตถุดิบที่จะใช้ ต้องอัพเดทเทรนใหม่ๆ แล้วนำมาพัฒนาแนวทางของตนเองอยู่เสมอๆ แต่ พ่อครัว เป็นเพียง ผู้ที่ทำงานในครัว ทำอาหารตามตำรา ตามขั้นตอนที่ระบุไว้ให้เท่านั้น การเป็นเชฟนั้นยังต้องเรียนรู้ทักษะในการบริหารจัดการอีกด้วยนะ คือ ต้องเรียนรู้วิธีการในการสร้างแรงกระตุ้น การจูงใจลูกทีม ในการทำงาน การบริหารลูกทีม รวมถึงการคำนวนกำไร ขาดทุน ต้นทุน ของอาหารแต่ละจาน จะว่าไปแล้วการเป็น เชฟ ก็ไม่ง่ายเหมือนกันนะ แต่จะว่าไปแล้วการเป็นอะไรมันก็ไม่ง่ายทั้งนั้นแหละ แต่ก็คงไม่ยากเกินความพยายามของคนหรอก จริงมั้ยละคะ มีคนคนนึง บอกว่า เมื่อโอกาสมันมาถึงแล้ว เราก็น่าจะลองลงมือทำดูสักครั้ง เพราะโอกาสมันไม่ได้มาบ่อยนัก มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้เเรจะลองพยายามทำมันให้ดีที่สุด ดีกว่าปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ แล้ววันนึง เมื่อมองย้อนกลับไป แล้วบอกว่า เสียดายที่วันั้นเราไม่ได้ทำอะไรเลย หรือเรายังไม่ได้ลองทำเลย มันก็คงจะแย่นะ
ยังไงก็ขอให้ทุกคนสู้นะครับ ทำในสิ่งที่เรารักเหละดีทีสุด การเดินทางไม่ได้อยู่ทีเป้าหมาย แต่อยู่ทีที่มิตรสหายของเพื่อนร่วมเดิน จงรักษานำ้ใจกันไว้ให้ดีที่สุด ขอบคุณครับ