ช่วงชีวิตหนึ่งนานมาแล้ว... Ep.2

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาว Steemit ที่น่ารักทุกท่าน ต่อจากเมื่อวานเลยล่ะกันนะคะ พอได้วุฒิปวส.มาเราก็ไปหางานทำใหม่เป็นพนักงานขาย แผ่นซีดี เกมส์ ซอฟต์แวร์ เครื่องเล่นเกมส์ Play2 , Play3 , XBox and accessories ขายในห้างแถวย่านบางกะปิ ช่วงนั้นขายดีมากวันหนึ่งยอดขายประมาณ สองหมื่นบาทเกือบทุกวัน จากคนที่เล่นเกมส์ไม่เป็น ลงวินโด ลงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ไม่เป็น กลับทำเป็นหมดทุกอย่าง พอทำงานที่นี่ได้เพียงหนึ่งปีทางเจ้าของร้านให้ย้ายไปดูแลสาขาที่บางนา ด้วยความรักในงานบวกกับค่าเดินทาง ค่าหอพักเจ้าของร้านออกให้หมด เราเลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่บางนาและย้ายหอพักมาอยู่ใกล้ๆ สาขาที่นี่ก็ขายดีไม่แพ้สาขาอื่นค่ะ ยิ่งทำงานที่เรารักยิ่งสนุก เวลาล่วงเลยไป 3 ปี ทางเจ้าของร้านมีข้อเสนอให้ โดยการเซ้งร้านสาขาบางนาให้เรา คิดในครึ่งราคาและผ่อนจ่ายได้ โอ้โห!!! ใจดีสุดๆ ด้วยความที่เรารักที่จะทำเลยปรึกษากับที่บ้าน และเพื่อนซึ่งเราสนิทกับเขาตอนย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆเขาเป็นเจ้าของร้านขายอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ และได้หุ้นกันกับเพื่อนสองนี้เซ็งร้านมาเป็นของพวกเรา ช่วยกันทำ ช่วยกันขาย ได้เป็นเจ้าของร้านตอนอายุ 25 ขายของได้วันละ 20,000 ปีหนึ่งได้จับเงินล้าน ว้าว ว้าว ว๊าว...

(เหลือรูปไว้ดูแค่รูปเดียว น่าเสียดายจัง!)

แต่เดี๋ยวก่อน มันกลับไม่ได้สวยหรูแบบนั้นเลยค่ะ พอขายได้ประมาณเดือนที่สามเหตุการณ์ไม่คาดฝันได้เกิดขึ้น มีตำรวจพร้อมกับเจ้าของลิขสิทธิ์ นำหมายค้นมาที่ร้าน ปรากฏว่าโดนไป 2 ข้อหาค่ะ ละเมิดลิขสิทธิ์ และมีของปลอมไว้จำหน่าย งามใส้!!! จากขายได้ สองหมื่นต้องมาจ่ายค่าปรับวันนี้ สามหมื่น หน้าแห้ง!! กันไปเป็นแถบๆเลยทีเดียว โชคดีที่เพื่อนรับอาสาเอาชื่อตัวเองลงประวัติเสียให้ พอกลับจากสน.มานั่งกินข้าวร้านข้าวต้มข้างทางกัน กินไม่ลงหรอกค่ะเรียกว่ามานั่งปรึกษาหารือกันจะดีกว่า ตอนที่เป็นแค่พนักงานขายไม่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้เลยทำให้เราแปลกใจว่าในเมื่อขายของก๊อปปี้เหมือนกันทำไมไม่โดนแต่ที่ไหนได้ มารู้ทีหลัง เจ้าของร้านคนนั้นเขามีนอกมีในนี่เอง(งานใต้โต๊ะก็มา!) เราเลยโทรไปปรึกษาแก หลังจากที่แกแนะนำ เราเลยมีนอกมีในเหมือนแกบ้าง คราวนี้คงขายของได้อย่างสงบสุขซะที เห้อ!!! จากนั้นก็ช่วยขายของกันต่อไปโดยไม่ระแวงระวังอะไรเลย เรื่องดันไม่จบแค่วันนั้นค่ะ

ด้วยโซนที่เราขายของเป็นโซนพล่าซ่า นอกจากมีแผ่นเกมส์ โปรแกรมเหมือนร้านเราแล้วยังมีทั้งแผ่นหนัง แผ่นเพลง งานมาอีกแล้ว เจ้าหน้าที่ชุดใหม่รอบนี้มาจับร้านขายแผ่นแพลง ร้านเราจึงหางเลขไปด้วย รอบนี้เป็นรอบที่สองค่ะ แต่เอ๊ะ!!! ทำไมร้านข้างๆ กับร้านตรงข้ามไม่โดนน๊า??? เลยตัดสินใจไปถาม เขาบอกว่ารู้ล่วงหน้าแหละว่าจะมีเจ้าหน้าที่เข้ามา เลยเอาแผ่นปลอมไปซ่อน โชว์และขายแต่แผ่นแท้ อ๋ออออออ... อย่างนี้นี่เอง แต่ว่าเรามีนอกมีในนะ จ่ายให้ทุกเดือนทำไมยังจับอีก ที่ไหนได้เป็นเจ้าหน้าที่คนละชุดกัน เอาละสิคะ วงการนี้อยู่ยากจริงๆ เลยตัดสินใจมีนอกมีในให้กับเจ้าหน้าที่ชุดใหม่และคอยระวังซ่อนของปลอม และไม่ขายของปลอมให้กับคนต้องสงสัยว่าเขาจะเป็น 007 (ช่วงนั้นเขากวาดล้างและรณรงค์เรื่องเทปผีซีดีเถื่อน) และก็ขายมาเรื่อยๆ ยังไม่ยอมหยุด จนไม่มีปัญหาเรื่องเจ้าหน้าที่อีกต่อไป แต่ปัญหาใหม่นี้หนักกว่าเจ้าหน้าที่อีกค่ะ คือ "ยอดขายตก" ด้วยสภาพเศรษฐกิจ และความล้ำหน้าของเทคโนโลยี ลูกค้าขาประจำ ขาจร และเกือบทุกคน ใช้สมารทโฟนกันหมดแล้ว หลงเหลือแค่ส่วนน้อยที่ยังใช้คอมพิวเตอร์ โน๊ตบุ๊ค ที่ต้องพึ่งแผ่นโปรแกรม เกมส์จากเรา แต่ก็ไม่พอค่ะ ยอดขายตกถึงขั้นขาดทุนกันเลย ค่าเช่าที่ก็เริ่มจะจ่ายไม่ไหว ค่าน้ำ ค่าไฟอีก สารพันปัญหาในช่วงเป็นเจ้าของร้านกันยังไม่ถึงปี เลยปรึกษากับเพื่อนและตัดสินใจเซ็งร้านให้เจ้าของเดิมเพราะเราค้างค่าเซ็งเขาอยู่ด้วย ดีนะคะที่เขารับคืน 555 ตอนนี้โซนพลาซ่าได้ยุบไปแล้วเพราะมีประกาศห้ามขายสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์อย่างเป็นทางการในห้างนั้นดีนะคะที่คืนร้านเขาไป ไม่งั้นเจ็บหนักกว่าเดิมแน่นอนค่ะ

เริ่มต้นธุรกิจก็ล้มไม่เป็นท่าซะแล้ว เลยชวนเพื่อนเข้าวัดบ้างไหม แบบว่าไปบวช นุ่งขาวห่มขาวอะไรประมาณนี้ อยู่ในช่วงเบญจเพศด้วย เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น ตัดสินใจเดินทางไปที่วัดป่า จ.ราชบุรี และถือศีล ปฏิบัติธรรมอยู่ที่นั่น สามวันสามคืน พอสึกออกมา...ท้ายที่สุดแล้วจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ในตอนจบนะคะ

ขอบคุณทุกการติดตามและทุกกำลังใจที่น่ารักทุกๆท่านค่ะ
ไอริน