หัวใจที่แตกสลายครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อเวลาผ่านไปเกือบ 5 เดือน คืนนั้นเรากลับมาจากทำงาน ก็มีสายโทรเข้ามาจากน้องคนรู้จักคนนึง ชวนเราไปงานวันเกิดแถวๆอ่อนนุช เป็นร้านอาหารเล็กๆ...พวกเราแล้วนั่งคุยกัน สักพัก..แฟนของน้องเค้าก็มา มาพร้อมกับเพื่อนผู้ชายคนนึง..พวกเรานั่งเล่นกันสักพักก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

พอหลังจากนั้นประมาณ 2 สัปดาห์ ก็มีผู้ชายคนนึงโทรมาหา บอกว่า “Hey Jezz , I like u can u be my gf if u not mind “ เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร ก็ลองคบๆดู...
จนเวลาผ่านไปเกือบปี เราไปมาหาสู่กันทุกอาทิตย์ จนกระทั่งวันนั้นมาถึง...ชักไม่ค่อยเข้าที..ก็เลยเช็คดู..😱😱มาเต็มๆ 2 ขีด .. เราก็เลยบอกเค้าว่า”babe I’m pregnant “เค้าอึ้งไปแป๊บนึงแล้วก็ถามว่า “ did u meet doctor for check everything??”.....วันรุ่งขึ้นเราก็ไปโรงพยาบาล ฝากท้อง แล้วหมอก็นัดตรวจทุกอย่าง ...ผ่านไปสู่เดือนที่ 2 เราก็ไปพบหมอตามนัดปกติ
ตอนเย็นวันนั้นเรามีนัดทานข้าวกันกับเค้า นั่งทานกันจนอิ่ม ช่วงรอเวลากลับบ้าน เค้าก็พูดขึ้นมาว่า”babe ,I’m so sorry have to tell u the true for this time I’m not ready to have baby ..can u take out???”พอเราได้ยินแค่นั้นแหละ พูดไม่ออก น้ำตาไหลพรากออกมา หูอื้อไปหมด เวียนหัวมึนๆ..ในอกเราแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มันเจ็บจิ๊ดดดดดดเข้าไปข้างในแบบแน่นนๆอธิบายไม่ถูกเลย😓😓

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ..เราถามตัวเราเอง .. แล้วเราก็บอกเค้าไปว่า “ I cant do like u ask this is my baby “ จากนั้นเค้าก็วางเงินไว้บนโต๊ะแล้วก็เดินจากเราไป เราไม่วิ่งตามเค้าเลย .. เราไม่เรียกเค้าเลย เราไมาทำอะไรเลย ได้แต่นั่งร้องไห้ ร้องไห้ ร้องออกมาจนเด็กเสิร์ฟในร้านเข้ามาถามว่า “พี่คะ โอเคมั้ยคะ ให้หนูเรียกแท็กซี่ให้มั้ย อยากกลับรึยังคะ บอกหนูนะคะ”

เรานั่งนิ่งสักพัก พอจะมีแรงลุกขึ้น เราก็บอกเด็กคนนั้นให้เรียกแท็กซี่..ตลอดเวลาที่เดินทางกลับอพาร์ตเมนต์.. เราไม่ร้องไห้เลย เราบอกตัวเองว่า เราจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว พอแล้ว..
ความรู้สึกข้างในบอกเราว่า ต้องเข้มแข็ง ต้องดิ้นรน ต้องต่อสู้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เราก็ต้องสู้ต่อไป ...ตอนนี้เรามีอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องพึ่งเราแล้ว .. เราจะอ่อนแอไม่ได้..
เราใช้เวลาทุกๆวันกับการอ่านหนังสือ หาข้อมูลเกี่ยวกับแม่และเด็ก ดูแลตัวเอง ไปหาหมอตามนัดทุกครั้ง
โชคดีมากเลย ที่เราไม่แพ้ท้องเลย กินอิ่มหลับสบายทุกๆวันเลย
แล้ววันหนึ่งก็มีเสียงเคาะประตู..คิดว่า แม่ซื้อน้ำแข็งใสมาให้เพราะว่าเราชอบกินมาก พอไปเปิดประตูเท่านั้นแหละ ..เข่าแทบทรุด ผู้ชายผิวดำคนที่เราเคยตัดสินใจไปอยู่ด้วยคนนั้น ยืนอยู่หน้าประตูห้อง..

ขอบคุณภาพจาก pantip ค่ะ
คราวนี้อะไรอีก เรามึนงงไปหมด มันอะไรกัน ใครก็ได้ช่วยที.. ไม่รู้จะทำไงต่อ .. ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ .. เอาไว้คราวหน้าจะมาเล่าสู่กันฟังต่อนะคะทุกๆคน ... ขอขอบคุณที่ติดตาม ดราม่าชีวิตของเจสมาตลอด ขอบคุณมากเลยค่ะ แล้วพบกันค่ะ