ชีวิตมนุษย์เงินเดือน🛵🖨

itemสวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาว steemit ทุกท่าน วันนี้อยากจะมาเล่าถึงการเป็นมนุษย์เงินเดือน การทำงาน ในความจริงที่หลายๆคนที่เป็นพนักงานพบเจอ🗓📝
ตั้งแต่ที่ก้อยได้ทำงานมาหลังเรียนจบ ก้อยได้ ผ่านงานมา 3 งาน งานแรกที่ได้ทำหลังเรียนจบ คือได้เป็นพนักงานแคทเชียร์ ศูนย์อาหาร ที่สรรพสินค้าแห่งนึง งานสบายแต่งตัวสวยๆ นั่งคีจำนวนเงินเข้าในบัตรแลกอาหารค่ะ งานนี้ค่อนข้างสนุก มีเพื่อนเยอะ มีคนมากหน้าหลายตาที่เราไม่คิดว่าจะได้รู้จักก็ได้สนิทรู้จักในที่ทำงานแห่งนี้แหล่ะค่ะ😋😜
เชื่อว่าหลายๆท่านคงไม่มีใครอยากจะเรียนรู้งานใหม่ ในตอนนี้นก้อยทำงานมาสักระยะมีความรู้สึกว่างานนี้ยังไม่ใช่ ก้อยคิดว่าสามารถทำงานที่ใช้ความคิดได้มากกว่านี้ เลยตัดสินใจลาออกเพื่อที่จะเรียนรู้งานใหม่. งานที่ก้อยคิดว่าชอบจริงๆ แล้วก็ได้มาทดลองงานเป็น พนักงานขายเครื่องสำอางยี่ห้อนึง ก้อยค่อนข้างชอบงานศิลปะนะชอบมาก แต่พอมาสัมผัสกับบรรยากาสภาพแวดล้อม มันเหมือนสังคมที่สวมหน้ากากเข้าหากัน ก้อยไม่สามารถทำแบบนั่นได้อาจจะเพราะวุฒิภาวะในตอนนั้นยังไม่มากพอ
ภาพจาก(https://goo.gl/images/A5Ax1z)
หลังจากลองทำงานที่2แล้วยังไม่ใช่ งานที่3ก็ตามมา พอมาถึงจุดนี้เราเริ่มคิดเเล้วว่า งานอะไรก็ได้เพราะงานก็เริ่มหายากแล้ว ต่อมาเพื่อนที่สนิทก็แนะนำให้มาสมัคร call center ประชาสัมพันธ์โปรโมชั่นต่างๆให้กับคนที่สนใจ งานนี้เงินดี แต่ไม่มั่นคง เงินได้ตามยอดความขยัน พอทำมาสักพักใหญ่ๆ บริษัทก็ปิดตัวลง เราเองก็ไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดเท่าไหร่. เฮ่ยคราวนี้ไม่ได้ลาออก แต่คราวนี้ตกงาน แต่ก้อยเป็นประเภทอยู่ว่างๆเฉยๆไม่ได้ เลยไปทำงานร้านเครื่องดื่มออลกอฮอล์ ของพี่ที่สนิทกัน ดีกว่ายุว่าง 🍷🎧 งานนี้ค่อนข้างชอบเพร่ะได้คุยกับคนแปลกหน้าเยอะพอสมควร เห็นทุกรูปแบบทั้งดีและไม่ดี”ก้อยเป็นคนช่วยดูแลร้านและเสริฟเฉยๆค่ะ ไม่ใช่พีอาร์นะคะ”
ต่อมาช่วงเดือนมิถุนายน 2558 ก้อยได้มาสมัครงานเป็นพนักงานขายรถ(ที่ทำงานตอนนี้)เพราะพี่ที่สนิทกันอีกครแนะนำมา แทบไม่อยากเชื่อตอนสัมภาษณ์ เจ๊น่ารักมาก รับเข้าทำงานเพราะเราเป็นคนจังหวัดอำนาจเจริญ คือเจ๊เป็นคนกรุงเทพแต่มาทำกิจการที่อำนาจนานน่าจะผูกพันธ์กับคนอำนาจเจริญ ถ้านับจากวันนั้นจนถึงตอนนี้ก้อยก็ทำงานที่นี่มาเกือบ3ปี แปลกใจตัวเอง งานค่อนข้างใช้สมอง ใช้ไหวพริบ ใช้ความอดทนพอสมควร คือเรียกได้ว่าไม่ได้สบายเหมือนที่ผ่านมา แต่ก้อยกับชอบและรักงานนี้มาก บ่อยครั้งที่ท้อและบ่นว่าเหนื่อยแต่ก็ยังคงตื่นเช้าไปทำงาน คงเป็นสิ่งที่ชอบจริงๆ
เดินทางไปทำงาน ไป50กิโลเมตร กลับ 50กิโลเมตร คิดซะว่าเป็นงานที่ทำให้เราตื่นเช้ามาเจอบรรยากาศดีๆ ได้ขับรถไปเรื่อยๆ สบายๆ จริงๆเค้าให้พักที่นั่นแต่ก้อยเลือกที่จะไป-กลับ เอง
รถคู่ใจ นี่อยู่มาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วนะ

บางวันก็เจอฝนกลางทาง บางวันก็อากาศดี

สุดท้ายนะไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็ตามแต่ ขอให้ทุกคนรักในสิ่งที่เราได้ทำในตอนนั้นๆ งานมีคุณค่าทุกงาน จริงอยู่ที่ว่าเงินมีความสำคัญกับชีวิตเรา แต่อะไรล่ะจะไปเท่ากับความขยัน ความซื่อสัตย์ เพราะของเหล่านี้มีความหมายมีคุณค่ามากกว่าเงิน.
ขอขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลามาอ่านประสบการณ์ดารทำงาน แชร์เรื่องของคุณให้เราฟังบ้างนะคะ