สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าครอบครัว

สวัสดีเพื่อนๆ ชาว steemit ทุกคนครับ

หลังจากเมื่อวานได้โพสต์เกี่ยวกับวันเกิด นึกว่าปีนี้จะได้แค่รอยยิ้มกับความสุข แต่แล้วเมื่อคืนหลังจากโพสต์ไปได้สักพัก ลูกสาวมีเรื่องเซอร์ไพรส์พ่อ แอบซื้อเค้กวันเกิดให้ จากเงินเก็บของเค้า ถึงเค้กจะไม่ใหญ่โตอะไร แต่มันเปี่ยมด้วยความรู้สึกซึ่งพูดไม่ออก แต่ระหว่างที่เป่าเค้ก จากภาพจะเห็นลูกชายยิ้มเจ้าเล่ห์ผมก็นึกในใจว่าแระ หลังถ่ายรูปเสร็จไม่ทันไร เจ้าลูกชายจัดการคว้าเค้ก ตกลงพื้นเลยได้กินเค้กหน้าเลอะเทอะไปหมด...

หลังจากเก็บตกบรรยากาศเมื่อคืน ก็กลับสู่สภาวะปกติในการดำเนินชีวิต ยิ่งช่วงนี้หน้าฝน พืชผัก และผลไม้ ยื่งเจริญงอกงาม ทั้ง มะม่วง กล้วย ส้มโอ ที่ปลูกไว้มีให้กินตลอด ยิ่งผักไม่ต้องพูดถึงครับคงมีให้กินยาวตลอด แบบไม่ต้องดูแลอะไรมากเลยครับ ธรรมดาของวิถีชีวิตคนงก ทุกวันต้องมีเมนูผักตลอด 3 มื้อ ^__^ แต่จะกินกับอะไรก็แต่เรากับแฟนเลยครับ เดียวนี้ชักติดใจพอได้เข้าครัวก็เริ่มทำช่วยแฟนแล้ว สำหรับอาหารก็เรียบง่ายตามวิถีพอเพียงเมนูตามภาพเลยครับ เปิดตู้เย็นเห็นหมูกับไก่เหลืออย่างละนิดหน่อย ก็ทำทอดมันหมูผสมไก่ ผัดสารพัดผัก ผักบุ้ง ตำลึง ถั่วฝักยาว กินกับน้ำพริกกะปิตำเองครับ เกี้ยวกุ้งที่เหลือจากเมือวานมาชุบแป้งทอดครับ มื้อเย็นครับ

ผ่านไปแต่ละวันแต่ละมื้อของชีวิตครับ ผมกับแฟนน่ะไม่เท่าไรครับ แต่ลูกสาวเริ่มบ่นๆ กับอาหารเรียบง่ายพวกนี้ พ่อจึงต้องแสดงบทบาทสอนลูกสาวอีกครั้ง เรากินเพื่ออยู่เพื่อดำรงชีวิต เวลาเราอยู่บ้านอะไรมีอะไรที่กินได้ หรือสามารถทำเป็นอาหาร ก็กินไปก่อน ดีกว่าปล่อยทิ้งปล่อยขว้างให้มันเหี่ยวเฉาตาย (เพราะบางทีกินไม่ทันประกอบกันเวลาที่เก็บไปขายมีไม่มากบางทีเก็บไม่หมด) ถ้าถึงช่วงเวลาที่เป็นรางวัลชีวิต ที่ได้ไปเที่ยวเราค่อยใช้มันให้คุ้นค่าถึงตอนนั้นอยากกินอะไรก็กินเต็มที่เที่ยวเต็มที่ พ่อเคยผ่านชีวิตที่ลำบากล้มเหลวที่สุด และเคยผ่านชีวิตที่ประสบสำเร็จมาแล้ว ถึงตอนนี้จะไม่ได้ลำบากอะไร ก็ควรเดินทางสายกลางไว้ แต่ยังไงก็ควรทำตัวให้เรียบง่ายในยามที่เราใช้ชีวิตปกติ เพราะถ้าเวลาที่ต้องลำบากลูกจะได้ไม่ทุกข์ ทุกสิ่งในโลกร่วมไม่แน่นอน ต้องฝึกทั้งร่างกายและจิตใจให้พร้อมรับมือกับการเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา แล้วจะสามารถอยู่ได้โดยปกติสุข ลูกสาวเค้าโตแล้วก็เริ่มเข้าใจ ถ้าเป็นตอนเด็กอาจจะหน้างอนๆ แต่เดียวนี้รับฟังพ่อแม่สอนได้ดี ผมกับแฟนก็หมดห่วงกับลูกสาวคนนี้ไปบ้างแล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่ลูกชายที่คงต้องดูแลกันและกันต่อไปครับ ชีวิตที่มีครอบครัวมันก็แค่นี้เนอขอให้ได้อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขใจแล้ว

ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ติดตามอ่านจนจบนะครับ และขอบคุณทุกกำลังใจ ตลอดจนมิตรภาพที่มีให้กันเสมอมาครับ