กาลเวลา อารมณ์ กำลังใจ

งานวันแม่ล่วงหน้าศูนย์การศึกษาพิเศษ

สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคนครับ .... แวะมาทักทายเพื่อนๆ เป็นยังไงกันบ้างครีบ ช่วลที่ขาดหายไปเป็นเรื่องของอารมณ์ ความรู้สึกของตัวเองและครอบครัวล้วนๆ คงไม่มีอะไรมาก
คนเรานี้ก็แปลกนะว่ากันไหม ทั้งที่รู้ และน่าจะชินกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่พอเกิดเรื่องขึ้นกลับไม่ใช่แบบนั้น แต่กลับนอยด์ลงไปเอง
ช่วงที่ห่างหายไปผมยอมรับว่านอยด์ลงไปเยอะมาก จากกำลังใจที่มีเยอะ กลายเป็นขาดหายไป และดาวน์ลงไปเรื่อยๆ
แต่อยากว่าอีกแระครับ กาลเวลาก็ช่วยรักษามันให้ดีขึ้น จนกำลังใจเริ่มเพิ่มมา อะไรหลายๆ ก็เรื่อยลงตัวขึ้น ก็คงเหมือนจังหวะที่ว่าพอเราเริ่มนับ 1 ใหม่ ความรู้สึกอะไรหลายๆ อย่างมันก็ดาหน้าเข้ามา
พอกาลเวลาผ่านไปให้เราก้าวขั้นขึ้นไปจาก 1 เป็น 2 3 ... 9 ทำให้อารมณ์ความรู้สึก ตลอดจนกำลังใจดีขึ้นด้วยละมังที่ทำให้ดีขึ้น
ตลอดเวลาผมก็คิดทบทวนตลอดว่าเราอ่อนแอไปไหม ปล่อยให้อารมณ์ ความรู้สึก ทำให้จิตใจเราอ่อนไหวเกินไป ทั้งที่ถ้สเปรียบเทียบ ยังมีคนที่ลำบาก หนักหนากว่าเรามากมาย มันก็จริงนะ
แต่จะมีสักกี่คนที่คิดได้และทำได้แบบนั้น ก็หวังว่าตัวเองจะฝึกและเข้มแข็งให้ได้แบบนั้นสักวัน

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาได้มีโอกาศไปงานวันแม่ ภายในเขตศูนย์การศึกษาพิเศษ ของเด็กพิเศษทุกคน ภายในงานถึงคนจะไม่เยอะมากมาย
แต่ที่สัมผัสได้เลยคือ ความรักความอบอุ่นภายในนั้น ถึงน้องๆ เด็กๆ หลายคนจะไม่ปกติเหมือนเด็กทั่วๆ ไป ปงแต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือ ต้องการความรัก ความอบอุ่น และการดูแลเอาใจใส่
ภายในงานก็มีการถ่ายภาพหมู่ จัดกิจกรรมให้แม่และลูกได้ทำร่วมกันหลายอย่าง เป็นอะไรที่สร้างความสุขอีกวันของครอบครัว
ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาทักทายและขอบคุณทุกการโหวตที่โหวตให้ผมนะครับ