Memory

:::::สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาว @Steemit หวังว่าคงสบายดีกันทุกคน... ในวัยเด็กของตัวเอง หรือในยุค 1980 นั้น บางท่านทราบดีว่า ความทรงจำที่มีค่าและมีความหมายส่วนใหญ่ จะบันทึกและถ่ายทอดออกมาเป็นรูปถ่าย ซึ่งการถ่ายรูปในสมัยนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะถ่ายกันได้ง่ายๆ ถ้าไม่ใช่โอกาสหรือวาระที่สำคัญจริงๆ ยิ่งถ้าเป็นครอบครัวที่มีฐานะธรรมดาด้วยแล้ว รูปถ่าย ถือเป็นสิ่งสำคัญ ผิดกับสมัยนี้ ที่เพียงแค่หยิบมือถือขึ้นมา ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน วาระอะไร ก็ถ่ายได้ตลอดเวลา ไม่เว้นแม้กระทั่งตอนที่ขับรถ

เช่นกันวันนี้จะมาขอแชร์เกี่ยวกับการเก็บภาพความทรงจำของตัวเอง ซึ่งแต่ก่อนก็ใช้วิธีเบสิคของยุคสมัยนี้ ถึงจะเป็นเด็กในยุค 80 ใช้ชีวิตวัยรุ่นในยุค 90 แต่เทคโนโลยี ก็ไม่ใช่สิ่งผิดที่จะเรียนรู้ เก็บไว้ใน Facebook, Instagram , มือถือ,memory card หรือ notebook แบ่งแยกเป็น folder ซึ่งเวลาจะดูก็เปิดหาเอา รู้สึกสะดวกสบายในช่วงก่อนหน้านี้ แต่พออายุหลัก 3 ปลายๆ ที่ memory เยอะขึ้น ความคิดเริ่มเปลี่ยน ว่าทำไมถึงไม่เอารูปไปอัดแล้วทำเป็นสมุดภาพ เวลาอยากดูก็เปิดดุได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาไปค้น ที่สำคัญหากวันไหน Facebook ,Instagram ,มือถือ memory card ระบบเกิดพังขึ้นมา แล้วจะยังไง นับแต่วันนั้น จึงใช้เวลาพักใหญ่เพื่อคัดกรองรูปที่เยอะมากออกมา เน้นว่าเยอะ ทั้งๆที่ไม่ใช่คนที่ชอบถ่ายรูปสักเท่าไหร่ เลือกเอาแต่รูปที่เราชื่นชอบจริงๆ อัดหมดคงไม่ไหว 5555 เก็บไว้ในสมุดภาพ บางส่วนก็เอามาอัดเป็นโพลารอยด์, เป็น post card เล็กๆ นำมาจัดไว้มุมห้อง ความทรงจำดีๆ ช่วงเวลาดีๆ ถ้าจะให้ดี ควรจะมองเห็นได้ตลอดเวลา..... สวัสดีวันศุกร์ค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆ:::::

Thank you for support in my post.@moonoi22