สายฝนที่มาพร้อมความเหงากับความคิดถึง เราไม่รู้เลยว่าอะไรทำงานหนักกว่ากัน

หากมีคุณอยู่ใกล้ .
เราคงเข้าไปกอดและซุกตัวอยู่บนแขนของคุณ
ที่ที่มีแค่คุณกับเรา มันคงสบายกว่ามีผ้าห่ม
เพราะกอดที่มาจากอ้อมแขนของคุณมันอบอุ่นมากเลยนะ

คิดถึงคำที่เราพูดบ่อยมาก เพราะเรา คิดถึง ..
รอแค่เวลาที่จะพาให้มาเจอกัน ได้อยู่ใกล้กัน
ได้ใช้เวลาดีดีไปด้วยกัน คิดถึงนะ

ตรงนี้มันเหงา เพราะเราอาจจะรู้สึกว่า ว่างเปล่า ..
หากเจอใครสักคนที่มาพาเราออกไปจากความเหงา
ความเดียวดายก็คงเป็นโลกที่ไม่อ้างว้างอีกต่อไป

รัก เราจะพูดคำนี้กับคนที่เรารู้สึก รัก
เพราะ รักก็คือรัก จะให้ไม่รักก็ห้ามไม่ได้
เวลาได้รักมันจะมีความสุขและปนความเศร้าเสมอ

ความเศร้า ที่มาพร้อมความหม่นในหัวใจ
มันอยู่กับเราไม่นานหรอก วันนึงมันก็ต้องหายไป
เวลาพาให้เราค่อยๆเดินออกมา แต่ไม่พาให้เราลืม
แค่เปลี่ยนจากปัจจุบันเป็นความทรงจำ

วันนี้ฝนตกแต่เราจะไม่หม่นตามบรรยากาศ
คุณยังเป็นความรักและความคิดถึงของเราเสมอนะ
หากวันนึงที่ต้องหยุดรักคุณ บรรยากาศคงเศร้ามาก
สายฝนที่ตกลง คงไม่ต่างจากน้ำตาที่ไหลริน

ไม่อยากให้เรื่องราวของเราจบลงแบบละคร
ไม่อยากให้เรืองราวของเราเหมือนฝนตก
อย่าเพิ่งรีบทิ้งเรื่องราวของเราได้ไหม
ให้มันดำเนินต่อไปเหมือนเวลาที่เดินไปข้างหน้า

ทะเลาะกัน งี่เง่าใส่กัน หงุดหงิดใส่กัน
ถ้าไม่หวง ถ้าไม่รัก เราคงไม่เป็นแบบนี้
ไม่มีใครชอบหรอกที่ต้องมานอยด์กับคนที่ตัวเองรัก

หากวันนึงที่เราต้องหยุด
เราจะได้จดจำไว้ว่า ครั้งหนึ่งเราเคยให้รัก
กับคนที่เรารู้สึกว่า เราทำทุกอย่างเพื่อเขาเต็มที่แล้ว
เวลาที่ต้องมองย้อนกลับมา จะได้ไม่รู้สึกเสียดาย
อย่างน้อยช่วงเวลาตรงนี้ เราดูแลเขาได้ดีที่สุดแล้ว

                               ''
       มันไม่ง่ายนะที่จะรักใครสักคนจริงๆ
         ให้ใจคือให้ใจ บอกว่ารักคือรัก
         เพราะถ้าไม่รักก็คงไม่ห่วงแบบนี้