เรื่องในใจ

สวัสดีกลางๆสัปดาห์....ในวันอังคารของอเมริกาค่ะเพื่อนๆทุกคน .......

รูปนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกะเนื้อหาเลย 555 เอามาให้เพื่อนๆได้ชมบรรยากาศกันค่ะ

ตามองไปยังโพสต์ตัวเอง นี่ 3 วันแล้วหรอไม่ได้เขียนโพสต์ ไม่ว่างจริงๆค่ะ กลับมาจากทำงานก็ดึกแล้ว และตอนเช้าต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อทำอะไรบางอย่าง(อยู่ในช่วงฝึกฝนตอนนี้) ----เมื่อไหร่ฝึกจนเกิดความชำนาญแล้ว ......จะมาเล่าให้เพื่อนๆฟังว่าทำอะไรยังงัย

.....แล้ววันนี้จะมาเล่าอะไรให้เพื่อนๆฟังกันดีละ 55555.... เกริ่นเรื่องชีวิตประจำวันละกัน ชีวิตประจำวันของแนตก็ไม่มีอะไรวุ่นวาย ซับซ้อนค่ะ ---ตื่นนอน---ไปทำงาน---กลับบ้าน---พักผ่อนนอนหลับ....แล้วก็วนๆเวียนๆอยู่ประมาณนี้ ถ้าไม่มีอะไรพิเศษ(ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่มี) นอกจากไปพักร้อน เยี่ยมญาติ(ซึ่งน้อยมาก) สังสรรค์กับเพื่อนยิ่งน้อยไปใหญ่ คนอื่นที่ชอบเข้าสังคมก็อาจจะมีความชอบการสังสรรค์ พบปะเพื่อนๆ .....แต่สำหรับแนตทำงานเสร็จ กลับบ้าน พักผ่อน วันหยุดก็ไม่ชอบสังสรรค์กับใคร ไม่เข้าสังคมกับใคร...อยู่แต่บ้าน ถ้าจะออกนอกบ้านก็ไปกินอาหารนอกบ้านบ้างกับครอบครัว ....ชีวิตธรรมด๊าธรรมดาค่ะ เป็นพวกกบจำศีล แต่ไม่ใช่กบในกะลาน๊าาาา 555555...

.....เลยเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยมาก...นับคนได้เลย....ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ทั้งไทยและอเมริกา เป็นคนที่มีพื้นที่ส่วนตัวค่อนข้างเยอะ ...และคบใครก็จะมี(เรียกภาษาอังกฤษว่า) Space ภาษาไทยเค้าเรียกอะไรละ.....มันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร

....ทั้งๆที่บางคนก็อยากจะมาเป็นเพื่อนกับเรานะ แต่ด้วยอะไรบางอย่าง เราไม่เคยเปิดใจยอมรับ หนึ่ง... เพราะเราไม่ค่อยชอบเที่ยว(กลางคืน) สอง...เราเป็นคนคบคนยาก (หรือเรื่องมาก นั่นเอง) สาม...คือประสบการณ์ในอดีตที่คบใครเป็นเพื่อนสนิท เรียกได้ว่าสนิทกันมาก แต่สุดท้ายต้องมีเรื่องที่ทำให้ต้องบาดหมางใจกัน จนเลิกคบกันไป ซึ่งมันเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เลยรู้สึกเข็ดกับการมีเพื่อนที่สนิทมากๆ ...สาเหตุที่สามนี่สำคัญมาก มันเหมือนการเกิดการฝังใจยังงัย ยังงั้น .....จริงๆอยากจะแก้ไขนะ เพราะรู้ว่าการที่มีเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่องมันดีขนาดไหน .....อยากจะแก้แต่ไม่รู้จะแก้ยังงัย ไม่รู้จะเริ่มยังงัย ...... เกิดความกลัวว่าเหตุการณ์จะซ้ำรอยเดิม

...เกริ่นเรื่องชีวิตประจำวัน ไปๆมาๆไปลงเรื่องการคบเพื่อนได้ยังงัย 555555.... ไม่ได้เกี่ยวกันเล๊ยยยย.... ก็แค่อยากจะมาทักทายกัน และที่สำคัญไม่รู้จะเขียนเรื่องที่เป็นเรื่องเป็นราวอะไร แต่อยากจะเขียนอ่ะ ก็เลยมาขอทักทาย บอกเล่าเก้าสิบ บรรยายความรู้สึกไปเรื่อยๆ หรือว่าจะพูดว่าระบายก็ได้ค่ะ 55555

...จริงๆ....เรื่องของการกลัวการคบเพื่อนของแนต อยากจะไปหาหมอจิตแพทย์อยู่เหมือนกัน เรามีอะไรผิดปกติหรือปล่าว พอจะมีวิธีอะไรที่ช่วยแก้ไขได้บ้าง คิดว่านอกจากจิตแพทย์แล้ว คงไม่มีจะใครเข้าใจเรื่องนี้เท่ากับหมอโรคจิตอีกแล้ว(คิดว่าแบบนั้นนะ)

----และนี่คิดว่าคงจะเป็นสาเหตุหนึ่ง ของอีกหลายๆสาเหตุที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า -----

ขอบคุณเพื่อนๆเป็นพิเศษสำหรับโพสต์นี้ ...เวิ่นเว้อไปเรื่อย อย่าถือสาค่ะ สาระไม่มี ถือว่ามาให้กำลังใจกันค่ะ

แนต