กระติ๊บข้าวของคุณยาย Part 2

สวัสดีค่ะ Steemians ที่รักทุกคน

:::: วันนี้เนสซี่ขอมาอัพเดทเรื่องราว "กระติ๊บข้าวของคุณยาย" ในพาร์ทที่ 2 ให้ทุกคนฟังสักหน่อยนะคะ หลังจากที่เคยบอกเล่าเรื่องราวน่ารักๆ นี้ไปแล้วครั้งหนึ่งเมื่อช่วงวันสงกรานต์ ไม่รู้ว่ายังจำกันได้หรือเปล่า ถ้าต้องการติดตามเรื่องราวก่อนหน้านี้สามารถกดที่ลิงค์ข้อความด้านบนได้เลยนะคะ

:::: ตั้งแต่ที่ตา(พ่อของแม่)เสียไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว น้าชายกลัวยายจะเหงาก็จะพยายามชวนให้ยายไปเที่ยวพักผ่อนที่บ้านของแกที่ร้อยเอ็ดอยู่เสมอ ยายก็เลยจะไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านแม่ของเนสซี่ที่ศรีสะเกษกับบ้านน้าชายที่ร้อยเอ็ด แต่ด้วยความที่ "คุณยายของฉันขยันที่สุด" ไม่ว่าจะไปที่ไหนหรืออยู่ที่ไหนแกก็จะหานู่นหานี่ทำได้ตลอด โดยเฉพาะการหาสินค้าหรือทำสินค้าขายเอง ไม่นานมานี้ยายรับกระติ๊บข้าวจากร้อยเอ็ดกลับมาขายที่ศรีสะเกษด้วย และล่าสุดน้าชายอัพเดทให้ฟังว่ายายลงมือสานกระติ๊บข้าวด้วยตัวเองแล้วนะจ๊ะ ผันตัวเองจากแม่ค้าคนกลางมาเป็นผู้ผลิตซะเอง แอดวานซ์ไปอีก

:::: ตอนเด็กๆ เคยเห็นยายสานเสื่อ สานตะกร้า สานกระติ๊บข้าว แต่ไม่นึกว่าจะได้เห็นยายในวัยแปดสิบกว่าปีมานั่งสานกระติ๊บข้าวได้อีก ลูกๆ หลานๆ พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "สายตาดีมาก" พูดกันเล่นๆ ว่ากระติ๊บข้าวลูกแรกนี้สงสัยต้องจัดการประมูล และมีคนเสนอราคาให้ถึง 1,000 บาท ซึ่งราคาที่ยายรับเขามาขายยายขายเพียงลูกละ 100-120 บาท เท่านั้น แล้วแต่ขนาด สอบถามน้าชายทราบว่ากระติ๊บข้าว 1 ลูกยายใช้เวลานั่งหลังขดหลังแข็งทำเป็นเวลา 1 วัน โหย...แล้วดูราคาขาย..ขายถูกมาก ค่าแรงขั้นต่ำยังไม่ได้เลย แล้วก็บ่นเวียนหัว ปวดเมื่อย เคยห้ามแล้วก็ไม่ฟัง แกชอบหาเงินไว้ทำบุญ อย่างว่าแหละ มันเป็นความสุขของแกก็คงต้องปล่อยให้แกทำต่อไป เห็นยายมีความสุขพวกเราก็มีความสุข

---

ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมและทุกๆ กำลังใจนะคะ
Thank you all for visiting and support.