อย่ามองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆก่อนจะเป็นเรื่องใหญ่

สวัสดีคะเพื่อนๆsteemit ทุกคน.... แอมได้หายไปอยู่พักนึงด้วยหลายเหตุการณ์และหลายเรื่องราวที่ต่อสู้เกือบไม่ไหว.....
![IMG_25610318_142109.jpg]
()
แอมเหนื่อยมากในช่วงนึง..เพราะแม่ป่วย....โรคนี้ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก..... จะต้องได้รับการผ่าตัด และแอมก็ต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้นเพื่อหาเงินจำนวนก้อนใหญ่มารักษาแม่แบบกระทันหัน.....

อาการเริ่มแรกๆของแม่...มักจะปวดหัวข้างเดียวบ่อยๆ....สิ่งที่ช่วยทุเราคือยาพารา แต่แม่จะทานครั้งละ4-5เม็ดถึงจะเอาอยู่....แม่เป็นแบบนี้มาหลายปีและไม่เคยสังเกตุเพราะปกติแล้วญาติหรือครอบครัวไม่เคยป่วยด้วยโรคนี้สักคน....จนล่าสุด ต้นเดือนมีนาคม....อาการปวดหัวแม่เริ่มเพิ่มความปวดมากขึ้นและบ่อยขึ้น....น้องสาวจึงพาแม่ไปโรงพยาบาล....แต่ก็ได้ยาลดปวดกลับมาทานเช่นเคย.....ครั้งสุดท้ายก่อนพบอาการ คือแม่มีอาการปวดจนทุรนทุราย....ลักษณะคล้ายกับซ่อมบี้....คือตาแดง...นอนดิ้นกระสับกระส่าย...น้องสาวจึงรีบโทรบอกแอม...และเราได้พาแม่ส่งโรงพยาบาลฉุกเฉินแห่งหนึ่งในกรุงเทพ....จากนั้นแม่มีอาการช็อค......แอมแบะน้องสาว...พากันร้องไห้...ปกติแล้วไม่เคยเห็นแม่เป็นแบบนี้.....
หมอให้ยาลดอาการปวดแบบฉีด...และให้แม่นอนรอดูอาการสักพัก....ผ่านไปวันที่3แม่มีอาการปวดแบบเดิมอีกครั้งหมอเริ่มสงสัย จึงพาแม่ไปสแกนสมองด้วยระบบคอมพิวเตอร์....หรืออะไรสักอย่าง....และสิ่งที่ตรวจพบคือ...แม่ป่วยเป็นโรคเนื้องอกในสมอง....ขนาด4.5เซนติเมตร...
แอมและน้องสาวต่างพากันตกใจ...หัวใจเป็นหายแว๊บแบบบอกไม่ถูก.....มือก็สั่น..ปากก็สั่น...ถามหมอก็กึกๆกั๊กๆ....จนคุณหมอบอกให้ใจเย็นๆตั้งสติก่อน...คุณแม่จะไม่เป็นอะไร....
คะ...แต่น้ำตาแอมล่วงแบบหยุดไม่ได้....อาบไปทั้งสองแก้มจนหมอต้องหยิบกระดาษทิชชูให้...
ไม่ถึงสองอาทิตย์คุณหมอนัดแม่ผ่าตัด...โดยใช้สิทธิบัตรทอง30บาท....แต่กว่าจะได้ใช้สิทธิ30บาท หมดไปเกือบ2,000ต่อวันเรื่องค่าเดินทางเพื่อขอใบส่งตัวและเอกสารต่างๆ....

จนล่าสุดหมอนัดผ่าวันที่2เมษายน....
วันก่อนแม่ผ่าตัด...น้องสาวถามแม่ว่า...แม่....กลัวไหม....
แม่ตอบกลัว....แต่แม่จะต้องกลับมาหาลูก....
วันที่ผ่า ......แอมและน้องสาวบอกแม่กับหอมแก้ม แม่...แม่ต้องสู้นะ...เข้มแข็งไว้หนูไม่เหลือใครแม่จะต้องปลอดภัย.....พอแม่เข้าไปตั้งแต่7โมงเช้า...
ซึ่งนานมาก.....5โมงเย็นยังไม่ออกมา.....เกือบทุ่มพอดีเดินออกมา...มีพยาบาลเข็นรถแม่ออกมา....และบอกญาติอยู่ไหน...แอมกับน้องมองหน้ากัน..ใจเริ่มไม่ดี.....คุณหมอบอกขอคุยกับญาติ.....
พยาบาลเข็นแม่ไปห้องไอซียู....เราไปคุยกับคุณหมอ..
หมอบอกว่า...ระหว่างผ่าตัด...แม่เสียเลือดมาก....และมีอาการช็อค....หมอจึงต้องฉีดยาอะไรสักอย่าง....ฟังไม่ทัน....รู้แต่ว่า ทำให้แม่ไม่ตาย....
ยาตัวนี้รัฐเบิกไม่ได้ต้องจ่ายเอง80,000บาทเฉพาะตัวยา....น้องเลยถาแซกขึ้น...แม่จะปลอดภัยไหมคะ
คำตอบคือ.....ถ้าสามวันแม่ไม่ฟืนหรือไม่ตอบสนองให้ญาติทำใจ....น้องสาวแอมเป็นลมทันที.....
ในใจแอมตอนนั้นค่ายาเท่าไหร่ก็ช่าง ณตอนนั้น
แอมคิดขอแค่แม่ปลอดภัย....เป็นพอที่เหลือค่อยหาทางว่ากันใหม่....

ผ่านไป1วัน....แม่เริ่มตอบสนอง....ถามว่าแม่เจ็บไหม...แม่หยักคิ้ว....กระดิกมือ

ผ่านไปวันที่3แม่เริ่มตอบสนองมากขึ้นและอาการแม่เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
หมอถอดเครื่องช่วยหายใจออกและก็ญาติแม่ไปอีกห้อง...

แม่เริ่มทานอาหารได้เฉพาะของเหลว.....ตอนนี้เรื่องแม่ดีขึ้นเรื่อยๆแต่เรื่องที่ปวดหัวตามมาคือค่าใช้จ่าย....ที่ลืมคิดตอนแม่ผ่าตัดรอแม่ออกจากโรงพยาบาลก่อนยังไม่รู้จะมีพอจ่ายไหม....แต่ที่แน่ๆแม่แอมปลอดภัยคือสิ่งสำคัญที่สุด....

อาการค้างเคียงเยอะ...แม่ชอบทำอะไรซ้ำๆ.....บ่นว่าเตียงสกปรก....ทั้งๆที่แม่บ้านพึ่งเปลี่ยนให้ใหม่....
ถามว่าตัวเองมาอยู่นี่ได้ไง
เมื่อวานแม่กดแอลกอฮอล์ลฆ่าเชื้อล้างมือทั้งวัน....บอกแต่ว่ามือตัวเองสกปรก...เดี๋ยวจะติดเชื้อ...จนหมดขวดภายในครึ่งวัน....พยาบาบยืนงงเลย🙄
ที่แน่ๆไม่ใช่แค่แม่ที่เป็นเตียงข้างๆก็เป็น....แต่คลละอาการ....เหมือนอยู่ในท่ามกลางโลกจินตนาการจองใครหลายคน....มีครบทุกรูปแบบ.....บางคนเห็นเหมือนภาพตัวเองอยู่กับอดีต...พูดกับตัวเอง ซ้ำไปซ้ำมา......บางคนเห็นสายน้ำเกลือ...ก็ว่างูบอกให้แอมหลบ.....เดี๋ยวงูกัด.....😅😅แต่แปลกดี....เหมือนอยู่โรงพยาบาลจิตเวชยังไงไม่รู้.....