การถ่ายภาพที่ทรมานที่สุด Food Photography

สวัสดี Steemain และ busy ทุกท่านครับ บางท่านอาจสงสัยกับชื่อบทความนี้และพอดูภาพเปิดบทความก็ไม่น่าจะมีอะไรใช่มั้ยครับ

มันมีอะไรมากกว่านั้นครับ...มาฟังดูครับว่าจริงมั้ยที่ผมบอกว่าเป็นการถ่ายภาพที่ทรมานที่สุด

เรื่องของเรื่องคือมีลูกค้าติดต่อผ่านมาทางรุ่นน้องครับว่ามีงานให้ผมถ่ายภาพอาหารให้ เป็นน้ำปลาร้าปรุงสุกพร้อมรับประทานครับ ผมก็โอเค ตกลงทันทีเพราะว่าพอถ่ายได้อยู่บ้างและก็มีอุปกรณ์เพียงพอในการถ่ายภาพประเภทนี้ เมื่อคุยรายละเอียด ตกลงราคากันเป็นที่เรียบร้อยนัดวันถ่ายภาพครับ แต่นแต๊น...เมื่อถึงวันถ่ายงานผมก็เตรียมโต๊ะสำหรับวางอาหารกับชุดไฟไว้ ลูกค้ามาถึงพร้อมน้ำปลาร้าบรรจุขวดและข้าวของเพียบเหมือนจะมาเปิดร้านส้มตำ 555

**ผมเพิ่งนึกได้ว่าถ่ายภาพน้ำปลาร้าก้อต้องมีการถ่ายผลิตผลที่ปรุงจากสินค้าด้วยครับ มันคือสาเหตุของความทรมานแสนสาหัสครั้งนี้ครับ ส้มตำประเภทต่างๆ น้ำปลาร้าหอม ๆ สมาท้งสมาธิแทบไม่มีครับ น้ำลายสอตลอดเวลา ตำเรัยงมาทีละจานทีละจาน ผมก็ถ่ายไป ทีมผู้ช่วยผมกับทีมงานลูกค้าก็นั่งกินจานที่ถ่ายแล้วกันไปเรื่อยๆ ทรมานมั้ยครับ

เรามาดูต้นเหตุความยากลำบากในการถ่ายงานวันนั้นกันครับเพื่อนๆ (ระวังดูแล้วต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อกนะครับ อิอิ)

และแล้วความทรมานก็สิ้นสุดลงและกลายเป็น Happy ending ครับ ผมถ่ายเสร็จในเวลาสองชั่วโมงครึ่ง ถ่ายงานเสร็จลูกค้าใจดีมอบผลิตภัณฑ์ไว้ให้ทำกินเองอีก 6 ขวด ตำใหม่ๆให้กินตอนนั้นอีกพร้อมข้าวเหนียว ไก่ย่าง หมี่ผัด สบายตัวสบายท้องไปเลย

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการถ่ายภาพอาหารต้องใช้ทั้งทักษะในการถ่ายภาพเพื่อครีเอทงานและต้องใช้ความอดทนสูงมากๆครับ

ภาพที่ใช้ในบทความนี้ถ่ายจาก samsung galaxy note4 นะครับ ปรับแต่งในแอพ mix360 จึงไม่มีลายน้ำผมครับ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านประสบการณ์บางส่วนในการทำงานของผมนะครับ ขอบคุณที่กดโหวต คอมเมนต์ปละกดติดตามครับ