สิ่งที่ขาดหายไปจากความทรงจำ...

ใคร ๆ ก็อยากเป็นคนเก่ง เพราะข้อดีของการเป็นคนเก่งมันมีมาก
มากซะจนอาจจะถูกหลงลืมไปว่าความเก่งมันก็มีข้อเสียอยู่เยอะเหมือนกัน

ถ้าไม่พูดแบบหลงตัวเองจนเกินไป
ทรายเองเป็นคนที่เรียนรู้อะไรได้เร็ว ฉลาด
ตั่งแต่เด็กเล็ก ๆ ก็มักจะได้รับมอบหมายให้ทำอะไรต่าง ๆ มากมายจากคุณครู
และแน่นอนว่าอะไรต่าง ๆ เหล่านั้น เพื่อน ๆ ด้วยกันไม่สามารถทำได้ หรืออาจจะทำได้ไม่ดีเท่า
มันก็เลยเป็นความเคยชินในการที่ต้องทำหรือได้รับมอบหมายภาระกิจพิเศษจากคุณครูหรือใคร ๆ

ตอนเด็ก ๆ ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนักหรอก
เพียงแค่รู้สึกดีจัง เราเก่ง เราทำได้ คุณครูชื่นชม
พอมันนาน ๆ เข้า มันกลับรู้สึกว่าความชนะ ความเป็นที่หนึ่งของเราไม่สามารถเป็นที่สองรองจากใคร
การพ่ายแพ้คือความทุกข์ ไม่มีความสุข
เพราะฉะนั้นก็จะทำหลาย ๆ หนทางที่จะต้องเป็นผู้ชนะ หรืออย่างน้อยก็ต้องทำให้ได้

พอมีความรู้สึกแบบนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างมันกลับกลายเป็นว่าตัวเองถูกปลูกฝังให้เป็นคนที่ตั้งใจ
และอาจจะตั้งใจเกินไป
ขาดเพื่อน เพราะไม่สามารถแบ่งเวลาจากการตั้งใจมาก ๆ เหล่านั้นไปทำกิจกรรมอะไรกับเพื่อนได้
ขาดสังคมที่ดู ๆ แล้วในสมัยที่เรียนอยู่ไม่มีใครบอกว่าคนเราควรที่จะต้องมีสังคม เพราะเราไม่สามารถเป็นคนเก่งและอยู่คนเดียวแบบไร้สังคมได้

อย่างที่บอกไปว่าตอนเด็ก ๆ มันก็จะไม่ค่อยรู้สึกอะไรเท่าไรนักหรอก
จวบจนมาทำงาน การเป็นคนเก่ง คนตั้งใจอะไรมาก ๆ มันยังคงติดตัวมาอยู่
ซึ่งองค์กรณ์การทำงานก็น่าจะต้องการคนแบบนี้

แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด
เพราะจริงแล้ว สังคมของคนทำงานมันมีความหลากหลายทางความคิดของคนในสังคมมาก
ตั่งแต่ระดับผู้บริหาร หัวหน้างาน เพื่อนร่วมงาน รุ่นน้องในที่ทำงาน หรือแม้แต่กระทั้งแม่บ้าน และ รปภ.
ล้วนแต่มีความคิดในแบบของตน
เพราะฉะนั้นคำนิยาม ความหมายของคนเก่ง อาจจะเป็นอะไรได้หลายอย่างแล้วแต่ความคิดของแต่ละบุคคล

ย้อนกลับมาเรื่องของทราย
ความเก่งมันทำร้ายความเป็นคนที่ควรมีสังคม
ขาดเพื่อนสนิท ขาดคนที่อยู่ข้าง ๆ ที่สามารถปรึกษาได้
ใครต่อใครก็อาจมองว่า เขาเก่งเขาดีอยู่แล้ว คงไม่ต้องการใคร
ไม่ว่าจะทำอะไรก็กลายเป็นว่าเป็นคนเก่ง คนดี (ของใครบางคน)ที่ต้องทำอะไรคนเดียว
รวมทั้งกลายเป็นคนแย่ ๆ ที่ไม่มีสังคม(จากใครบางคน)เช่นกัน

และนี่คือสิ่งที่ขาดหายไปในความทรงจำ ว่าใครคือเพื่อนสนิทที่สุดในวันนี้...

#สวัสดีวันเด็กค่ะ

#แรงบัลดาลการเขียนจากการได้ดู Club Friday Show ตอน กัปตันกิ๊ฟ & หน่อง ปลื้มจิตร์