มนต์รักใส้กรอกหน้าปากซอย #EP01

อ๊ายยยย ห่างหายไปนานหลายวันค่ะ คิดถึงงงงง คิดถึง Steemit มาก ๆ

กราบสวัสดีพี่น้องชาวไทยทุกท่านนะคะ
คือที่สวัสดีพี่น้องชาวไทยนี่ไม่ใช่อะไรนะคะ
แบบว่าถ้าทรายสวัสดีพี่น้องชาวรัสเซีย พี่น้องทางฝั่งยุโรป ทางฝั่งญี่ปุ่น ก็คงแปลกๆเนอะ
เพราะเขาเหล่านั้นคงอ่านภาษาไทยมิออกอ่ะ 555

หลายวันมานี่คืองานยุ่งสุดอะไรสุดค่ะ มือไม่วางหางไม่มีเว้น
กับงานบ้านงานเรือนอ่ะเนอะ มีอะไรให้ทำตลอดเว(ย์)ลา
แถมช่วงนี้ทรายต้องคอยระมัดระวังตัวด้วยน่ะค่ะ
อย่างที่เคยเล่าไป (หรือยังไม่เคยเล่ากันนะ แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เล่าเลยอีกรอบละกัน)

คืออย่างนี้นะคะ รู้แล้วเหยีบเนอะ อย่าไปเล่าให้ใครฟังโดยเด็ดขาดนะคะ
เรื่องนี้ถึงหูคุณนาย ทรายตายอย่างเดียวค่ะ
คือคุณผู้ชายน่ะค่ะ
แอบมองแอบเหลียวทรายหลายรอบมาก ๆ
มากแบบ เอ่อ.. อยากได้อะไรหรือเล่าคะ ทรายจะได้จัดแบบถึงใจให้

แถมบางทียังแอบมิส่งสายตากระซิบกระซาบด้วยนะคะ
นี่ยังดีที่ไม่มีการถึงเนื้อถึงตัว เพราะถ้าไม่งั้น ผิดผีขึ้นมา
ทรายคงต้องยอมมงฯลง ยกตำแหน่งคุณนายประจำบ้านนี้ให้ตัวเองเป็นแน่แท้

พูดไปก็ว่าบาป เวลาเขาดีก็ดีนะคะ เงินเดือน ค่าจ้าง อะไรต่างๆเนี๊ย
ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ไม่เคยกดขี่ด่าว่า
แต่พอมาเจอแนวๆเจ้าชู้ประตูดิน แบบแอบเฝ้าแอบมอง ทรายก็ว่าไม่โออ่ะ

ยิ่งคุณผู้หญิงดีกับทรายมาก ทรายยิ่งทำไม่ได้
เคยคิดจะโทรไปหาพี่อ้อยพี่ฉอด ปรึกษาปัญหาหัวใจ ก็ไม่มีโอกาสสักที
คือโทรศัพท์สาธารณะที่หน้าปากซอยมันเสียน่ะค่ะ ใช้การไม้ได้มานานละ
นานจนทรายเองก็งงว่ามันมีมาตั้งไว้ทำไมเหรอ ?
บอกไว้เลยนะคะ ถ้าอยู่นานๆอย่างนี้ สักวันจะแอบตัดเอาเศษเหล็กไปขายค่ะ

กรี๊ดดดดดดดด พูดถึงโทรศัพท์หน้าปากซอยแล้วนึกขึ้นได้
พ่อค้าใส้กรอกอิสานหน้าปากซอยค่ะ
งานดีมากอะไรมาก คือปกติทรายไม่เจอเขาหรอกค่ะ
เพราะเวลามืดค่ำปุ๊บ ทรายก็เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกไปไหนเลยค่ะ
เกรงว่าออกไปแล้วผู้ชายบ้านอื่นๆจะเป็นอันตรายงี้

แต่บังเอิญมากกกกกกก อย่างที่บอกว่าจะโทรไปหาพี่ออกพี่ฉอดเรื่องคุณผู้ชาย กับเรื่องรักสามเส้าของเราสามคน
แต่ออกไปหน้าปากซอยแล้วโทรศัพท์มันเสียดังที่กล่าวไว้ข้างต้น ทรายก็เลยเดินวนๆเวียนๆหาเหยื่อ เอ้ยหาอะไรรองท้องค่ะ

หลังจากจัดข้าวขาหมูและส้มตำไปแล้ว ดูเหมือว่ามันก็ยังเบาๆไปสำหรับท้องทราย
แอบเหลือบไปเห็นรถขายใส้กรอกค่ะ
ที่แรกก็ไม่ได้สนใจนะคะ
แบบมองด้วยหางตามาก ๆ
แบบว่า อึ๊ยยยยยย อาหารข้างทางอ่ะ จะคลีนมั้ยนะ จะสะอาดมั้ยนะ ??
ต๊ายยยยย ควันโขมงขนาดนี้ ใส้กรอกไม่ไหม้เกรียมจนมีแต่สารก่อมะเร็งเหรอ????

เดินผ่านแล้วค่ะ ไม่ใส่ใจ
แต่ดั๊น ได้ยินเสียงผู้ชายทักมาค่ะว่า

"คนสวย ไปไหนเหรอ"

คือ ณ นาทีนั้นนะคะ บอกเลยว่า มั่นใจมากว่าผู้ชายเรียก
มันเป็นความมั่นใจและรู้ตัวดีตั้งแต่เกิดน่ะค่ะ
คือทรายเคยทำสำรวจนะคะ ว่าใครสวยสุดในซอย
ผลคะแนนออกมาอย่างเอกฉันท์มากๆ ว่าเป็นทราย(บ้านในสุดซอยสวยที่สุด)

"มาหาอะไรกินนิดนึงน่ะค่ะ ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย"
ทรายตอบไปทั้งๆที่กลิ่นกระเทียมข้าวขาหมู กับกลิ่นส้มตำปลาร้ายังไม่จางหาย

คือไงดีละคะ มันชินน่ะค่ะ
ความสวยมีมาแต่เกิด
เพราะฉะนั้นเรื่องโดยผู้ชายแซว ผู้ชายทักมันเป็นอะไรที่ธรรมดาสามัญมากๆสำหรับทราย
ทรายชินน่ะค่ะ

"รับใส้กรอกอิสานมั้ยครับ ร้อนๆเลยครับ อันใหญ่ๆเลย"

เอ่อ...ผู้ชายพูดแบบนี้นะคะ จะกระไหนเลย
แล้วยิ่งบอกว่าอันใหญ่ๆด้วย ใครจะพลาดเนอะ
จัดสิคะ สิบบาทขาดตัว

แต่

แต่

และแต่.....

อ๊ายยยยย เพิ่งมองหน้าพ่อค้าชัดๆค่ะ งานดีมาก คมเข้ม อายุอานามก็ราวๆทรายนี่แหละค่ะ ยี่สิบต้นๆ

หุ่นไม่อ้วน ไม่ผอม กรามชัด กล้ามเด่น สเปกสุดค่ะ

"เปลี่ยนค่ะเปลี่ยน เอาห้าสิบบาทเลยค่ะ ที่บ้านรวย ขอซื้อไปฝากเจ้าคุณพ่อด้วย"
พูดไปก็อายปากค่ะ แต่อย่างว่าเนอะ คนเราก็ต้องสร้างภาพ สร้างอิมเมจกันนิดนึง

การสนทนาก็ไม่มีไรหรอกค่ะ เบๆพื้นๆ
ทรายรู้ข้อมูลเขาไม่เยอะ
แต่พวกชื่อ บ้านเกิด อายุ ส่วนสูง นอนก็โมง มีเมียหรือยัง มาขายใส้กรอกกี่โมง ขายหมดตอนไหน มีไลน์มั้ย เบอร์โทรอะไร
ทรายรู้มาหมดค่ะ

และนี่คือเรื่องราวเบื้องต้นระหว่างทรายกับผู้ชายขายใส้กรอกค่ะ แล้วทรายจะมาอัพทูเดทเรื่อยๆนะคะ
เลิฟ ๆค่ะ