เจาะเวลาหาอดีต #1วัยเรียน

สวัสดีครับเพื่อนๆชาว steemitวันนี้นึกยังไงไม่รู้ครับอยากจะรำลึกถึงวันวานวันเก่าๆที่ผ่านมาก็เลยเอาอัลบั้มรูปที่เก็บเอาไว้มาดูปรากฏว่าทำให้เรานึกถึง วันวานในอดีตได้ดีทีเดียวโดยมีรูปภาพเป็นตัวกระตุ้นให้เราคิดถึง

ภาพที่ผม นำมาลงในครั้งนี้ เป็นภาพเมื่อ 35 ปีที่แล้วในสมัยที่ผมยังเรียนหนังสืออยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสว่างวัฒนา แถวสีลมกรุงเทพฯนี่เองครับ
ผมก็เลยคิดว่าตอนสมัยที่ผมยังเป็นนักเรียนอยู่นั้นได้ผ่านช่วง ชีวิตที่ตอนสมัยเราเป็นเด็กเราก็อยากจะมีอิสระใช่ไหมครับ ตอนเด็กๆ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเรียบร้อยเอาสักเท่าไหร่ออกจะติดนักเลงนิดๆดูจากในภาพผมยังคิดว่านั่นคือตัวผมหรือเนี่ยทำไมดูไม่เหมือนตอนนี้เลย แต่พอเราโตขึ้นมา มีหลายๆอย่างที่ต้องรับผิดชอบ

ตอนนี้ผมอยากจะกลับไปเป็นเด็กเหมือนเดิมและฮ่าๆๆ มันมีความรู้สึกว่าไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ไม่เหมือนตอนนี้ที่เรารู้สึกรับผิดชอบอะไรมากมายซะเหลือเกิน โดยเฉพาะพอเรามีครอบครัวแล้วสิ่งที่จะต้องรับผิดชอบไม่ใช่ตัวเราแล้วนะครับ เราต้องดูแลและรับผิดชอบอีก 2 คนนั่นก็คือภรรยาและก็ลูก

รูปที่ผมเอามาให้เพื่อนๆได้ชมจะมีอยู่ 3 ช่วงเวลาด้วยกันช่วงแรก ก็จะเป็นช่วงที่ผมเรียนอยู่ชั้นม 3

ช่วงเวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่เหมือนหัวเลี้ยวหัวต่อครับเพราะผมจะมีความรู้สึกและอารมณ์ที่รุนแรงโกรธง่ายและมักจะมีเรื่องราวอยู่บ่อยๆ ในชั้นเรียนนั้นผมจะคบกับเพื่อนที่ค่อนข้างจะเป็นนักเลงสักหน่อยแล้วก็อยู่ในกลุ่มนี้จนทำให้การเรียนถดถอยจนเกือบจะไม่จบมอสามครับ แต่ก็ยังดีนะครับที่ผมไม่ดื่มเหล้าและสูบบุหรี่แต่จะติดเพื่อนเลิกเรียนไม่ค่อยกลับบ้านทำให้มีปัญหากับพ่อและแม่บ่อยครั้งครับ

ช่วงที่ 2 ก็เป็นช่วงที่ผมเรียนชั้นปวช.

ในวัยนี้จะเป็นวัยที่เหมือนกับ 18 ฝน 18 หนาวเลยก็ว่าได้ครับ เพราะเป็นช่วงที่ไม่ฟังใครแล้ว อารมณ์รุนแรงมากกว่าช่วงอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เสียอีก เพราะว่าผมเลือกที่จะเรียนสายช่างเนื่องจากว่าโดนปรามาสเอาไว้จากเพื่อนๆในชั้นด้วยกันว่า ถ้าไปเรียนพาณิชย์เขาก็จะหาว่าเราเป็นตุ๊ด ซึ่งคำๆนี้ในตอนนั้นผมไม่ชอบเลย จึงเลือกที่จะเรียนสายช่าง เรื่องพื้นฐานแล้วผมไม่มีความรู้ทางด้านนี้และด้วยจิตใต้สำนึกผมก็ไม่ชอบวิชาชีพนี้ด้วย แต่ที่เรียนเพราะเพื่อนๆชวนก็เท่านั้นเองครับ

ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนเทคโนโลยีสยาม แถวจรัญสนิทวงศ์ซึ่งถือว่าเป็นโรงเรียนช่างกลที่เรียบร้อยที่สุดแล้วในเวลานั้นแต่ที่จริงผมอยากจะไปเรียนที่อื่น แต่พ่อกับแม่ไม่ยอมเพราะกลัวผมจะไปมีเรื่องจึงส่งมาเรียนที่นี่ครับ
ในช่วงเวลาที่อยู่ตั้งแต่ชั้นปี 1 2 3 ก็ไม่เคยเกิดปัญหาทะเลาะวิวาทอะไร จะมีก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งเป็นการเข้าใจผิดกันซะมากกว่าแต่ที่หนักจริงๆก็คือในช่วงของปี 3 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายใกล้จะจบ มีเหตุการณ์หนึ่งแถววงเวียนใหญ่ซึ่งผมกับเพื่อนไปซื้อของแล้วก็ถูก ช่างกลคู่อริไล่ทำร้าย เทียบอัตราส่วนแล้วผมกับเพื่อนรวมกัน 2 คนส่วนคู่อรินั้นมากันประมาณ 20 คนครับ ที่รอดมาได้ก็เพราะบังเอิญช่วงนั้นมีสายตรวจของตำรวจผ่านมาพอดี จึงทำให้เรารอดมาครับ

และช่วงที่ 3 ก็เป็นช่วงที่ผมเรียนปวส. มหาวิทยาลัยสยาม

ช่วงนี้ ผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากตั้งใจเรียนพอสมควรแต่เนื่องจากพื้นฐานไม่ค่อยดี ตั้งแต่ชั้นปวช.ทำให้การเรียนก็ไม่เป็นที่น่าประทับใจ ที่ผมจบมาได้ก็ได้เพื่อน ช่วยกันติวครับทำให้ผ่านพ้นช่วงนั้นมาได้จนถึงทุกวันนี้ที่ผมมีงานมีการทำได้

ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกัน ผมถือว่าเป็นเพื่อนแท้แม้ปัจจุบันนี้จะไม่ค่อยได้เจอกันแต่ก็ติดต่อกันทางไลน์ตลอดครับ และนี่ก็คือช่วงของวัยเรียนทั้ง 3 ช่วงของผมซึ่งเมื่อเอารูปมาดูแล้วก็ทำให้รู้สึกนึกถึงเหตุการณ์ ต่างๆในเวลานั้นได้ดีที่เดียว
ผมยังไม่เคยลืมจนถึงทุกวันนี้ครับ ภาพที่เอามานั้นจริงๆแล้วมันเป็นภาพสีนะ แต่ด้วยภาพที่เหลืองมาก ผมเลยทำให้เป็นขาวดำซะเลย

ก็ขอบคุณเพื่อนๆนะครับที่ติดตาม แล้วถ้ามีบทความดีๆอะไรผมจะนำเสนอ เอามาลงให้เพื่อนได้อ่านกันอีก สำหรับวันนี้โชคดีทุกท่านนะครับ ขอบคุณครับผมสวัสดิ์ดีครับ.