Chapter XV : Take me home, In memorial of 365/342.

in thai •  7 years ago 

"ถึงแม้เราจะรักษาสิ่งที่เป็นรูปธรรมไม่ได้ แต่ผมรู้ว่าผมจะเก็บสิ่งที่จะไม่มีวันมีใครเอาไปจากผมได้จากที่นี่"


image


20 ปี คงเป็นเวลาที่ไม่น้อย

สำหรับการเป็นจุดเริ่มต้นและออกเดินทาง

บรรยากาศ

ผมก็ไม่ทราบว่าจริงๆ มันเปลี่ยนไปตามกลไกใดในโลกนี้

มันอาจจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาหนึ่งแล้วหายไป

แต่ความจริงแล้วกลไกในความทรงจำนี่แหละ

ทำให้เราคุ้นเคยไม่ว่ากี่ปีเราจะรู้สึกเหมอนเดิม

ทุกความทรงจำของผมมันเริ่มจากที่นี่

คงปฏิเสธไม่ได้ว่าผมคงจะคิดถึงมันตลอดไป

ไม่ว่าจะเรื่องที่ดีหรือเรื่องที่ร้าย

มันคงเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าราคาของมัน

ผมไม่รู้สึกว่าผมสูญเสียอะไร

หรือมีใครพรากอะไรไปจากผม

ทั้งๆที่ผมเคยได้รู้สึกจนชินไปแล้ว

คำว่า House คือบ้านที่เป็นนัยยะเชิงที่อยู่อาศัยเพียงอย่างเดียว

แต่ผมคงจะรู้สึกกับที่นี่เป็นคำว่า Home บ้านที่มีความอบอุ่นของครอบครัว

ถึงแม้เราจะรักษาสิ่งที่เป็นรูปธรรมไม่ได้

แต่ผมรู้ว่าผมจะเก็บสิ่งที่จะไม่มีวันมีใครเอาไปจากผมได้จากที่นี่

คือ ความรู้สึก ความทรงจำ

หัวใจผมเต้นเร็วขึ้นเมื่อก้าวออกมา

เพราะรู้ว่ามันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้ซึมซับบรรยากาศของที่อยู่อาศัย

ที่ใครหลายคนเรียกมันว่า "บ้าน"


สุขสันต์วันบ้านโดนยึด
ด้วยรักและเคารพ
แสน (Stephan)

Authors get paid when people like you upvote their post.
If you enjoyed what you read here, create your account today and start earning FREE STEEM!
Sort Order:  
  ·  7 years ago Reveal Comment

WARNING - The message you received from @ffefriandi is a CONFIRMED SCAM!
DO NOT FOLLOW any instruction and DO NOT CLICK on any link in the comment!
For more information, read this post: https://steemit.com/steemit/@arcange/phishing-site-reported-autosteemer-dot-club
Please consider to upvote this warning if you find my work to protect you and the platform valuable. Your support is welcome!