อนิจจังความไม่เที่ยง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ สมาชิกทุกๆท่าน
ตอนแรกก็ตัดสินใจว่าจะ จะนำเรื่องราวนี้มาเขียนโพสต์ดีไหมแต่ก็ตัดสินใจดีแล้วว่านำมาเขียนโพสต์ดีกว่าค่ะ
เรื่องก็มีอยู่ว่าวันที่ 9 เดือน 9 ที่ผ่านมา ฉันกำลังเก็บร้านทำความสะอาด และได้เวลาปิดร้านแล้วในขนาดนั้นจู่ๆก็สามีเดินมาหาพร้อมกับมือองค์โทรศัพท์และบอกว่ามีโทรศัพท์มาอ้อม
ฉันก็เลยถามสามีไปว่าแล้วทำไมไม่รับล่ะแต่สามีก็ไม่รับสามีส่งให้ฉันรับสายเองฉันก็รับสายปรากฏว่าเป็นคุณพ่อของฉันเองซึ่งท่านพูดเสียงผ่านโทรศัพท์มาด้วยความกังวลฉันก็ฟังไม่รู้เรื่องกับคำที่ท่านพูดผ่านโทรศัพท์มาฉันถามไปเพื่อให้ได้ใจความหลายครั้งว่าท่านพูดอะไรแต่ท่านก็ยังพูดไม่รู้เรื่องฉันก็เริ่มจิตใจไม่ค่อยดีแล้วฉันได้ยินแต่เพียงคำว่าเสียแล้วเสียแล้วเป็นลมแค่นั้น สาเหตุก็คือคุณพ่อโทรมาบอกว่าคุณลุงคือคุณพ่อของพี่จุ๋ม @piyamas ด้วยอาการเป็นลม แต่กว่าจะได้ข้อมูลคุยกันแทบไม่รู้เรื่องใช้เวลาหลายนาทีกว่าจะดึงสติคุณพ่อกลับมาได้
ฉันได้ข้อมูลจากคุณพ่อแล้วว่าคุณลุงเสียรู้สึกใจหายพร้อมกับรู้สึกว่า พี่เคยอ่านคำสอนของพระพุทธเจ้าเรื่องการละความตาย มันเหมือนว่าจะใช้ไม่ได้ผลกับฉันไหมครั้งนี้เมื่อคนที่ฉันเคารพรักหรืออีกคำหนึ่งก็คือคนรักใกล้ตัว มันกลับ ละไม่ได้เลย กระวนกระวายใจ อยู่ทั้งคืน เพราะ สาเหตุก็คือฉันไม่ไม่สามารถเดินทางไปหาท่านได้เพราะ มีนัดกับ ใบอนุญาตการขายของที่ร้านเพชรพะงัน มาตรวจร้าน ในวันพรุ่งนี้ และมะรืน ฉันก็ อนุโมทนาให้เขากรวดให้เสร็จไวๆจนมาถึงวันนี้ ก็ยังไม่เสร็จเรื่องเสร็จราวกับการตรวจร้านเลย ในใจฉันก็อยากจะ เลย ในระบบเขียนก็เข้าใจว่ามันต้องเป็นไปตามกระบวนการ
แต่มานั่งมองที่ในใจตัวเองในจิตตัวเองมันรุ่มร้อน ยิ่งพี่ๆน้องๆโพสต์รูป ตอนรดน้ำคุณลุง
ทำเอาฉัน น้ำตาคลอ ก็พยายามจะละและไม่คิด แต่ก็ เสียใจหายใจไม่ค่อยจะออก กับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ สุดท้ายนี้ก็ขอให้ท่านไปสู่ สุคติไปสู่ภพภูมิที่ดี ด้วยความเคารพรักอย่างยิ่ง สาธุ