เตาเผา

สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกๆท่านเมื่อคืนก็นึกเริ่มออกนะคะแต่ก็มานั่งหาภาพปูที่หลอนและสยอง
เมื่อวานก็โพสเขียนเกี่ยวกับเรื่องหลอนไปแล้ว เรื่องนี้ก็นั้งนึกภาพ ของเมื่อวานทำน่าสงสารทั้งสยอง น่ากลัว
ตอนสมัยเด็กๆ นั่งเล่นกับคุณยาย อยู่ใต้ถุนบ้าน ตอนนั้นจำได้ว่า เล่นปิดตาซ่อนแอบกัน กับหลานๆคนอื่นหลายๆคน ตัวเราเองเป็นผู้ชำนาญพื้นที่ที่นั่น ก็เลย ได้ ที่อำพรางตัวที่เหมาะเจาะ คือห้องเครื่อง
ก่อนที่จะเข้าเรื่องจะเล่าถึงห้องเครื่องให้ฟังก่อนนะคะ ห้องเครื่องนี้ คือห้องเครื่องที่ใช้ไม้ฟืนเป็นเตาเผาถ่านทำด้วยเหล็กทรงยาวแล้วใช้
เเรงอัดลมเข้าไป
คุณตาเป็นคนตีเหล็ก ก็จะทำเป็นบ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งแยกจากตัวบ้านออกไป อ้อมวิ่งไปใช้เก้าอีกปีนขึ้นไปเอากลอน ที่ล็อคออก แล้วใช้มือเปิดประตูโรงเหล็กอย่างเบาๆ...เสียงเอือดๆๆๆๆ แล้วกะว่าจะเข้าไปซ่อนด้านในเพราะน้องๆพี่ๆคงจะหาไม่เจอแน่ๆ ...555 เพราะสถานที่แห่งนั้นคุณตาจะไม่อนุญาตให้เด็กๆเข้าไปด้านใน
เมื่อเปิดประตูเข้าไปถึงสิ่งแรกที่เห็นก็คือขอนสำหรับเป็นถานหรือตีเหล็กที่เผาไหม้ด้วยไฟแรงกล้าสีแดงตั้งอยู่บน ไม้ซุงท่อนใหญ่ ที่คุณตาใช้เป็นเขียง สำหรับ ตีเหล็กหรือตีมีด และมีสายได้ขาวแดงผูกอยู่ ลายเส้น ด้วยความเป็นเด็กก็เลยเดินเข้าไป ดูใกล้ๆ ทุกอย่างในห้องนั้นมันน่าสนใจไปหมดมีหลายอย่างที่เราไม่รู้จัก
ขนนกสีสันสวยงาม ที่อยู่ข้างฝาเสียบกันเรียงราย งดงามอร่ามตามาก
มองไปที่ข้างฝา ผนังก็จะเห็นหัวกะโหลกของ สัตว์ ที่คุณตาเคยเลี้ยงไว้....มันไม่สบาย จนมันเสียชีวิตคุณตาก็ได้เก็บกระดูกของมันไว้ในห้องนี้...นี้เอง
คุณตานำ หัวกะโหลกมาปั้น ด้วยปูนให้เป็นรูป แล้วใส่ตาด้วยลูกแก้วแล้วนำมา ติดไว้ข้างฝาพนังมองแล้ว ได้ความรู้สึก เหมือนมันยังมีชีวิตอยู่เลย.....
เข้าไปใกล้ๆแล้วเอามือลูบไล้ไปที่หน้าผาก มันคือเจ้าลิงของคุณตา
ที่มีชื่อว่าเจ้าหู ....อ้อมทักทายเจ้าหูแล้ว
ก็เดินไปที่เตา เผา.....
ด้วยความเป็นเด็กอยากรู้อยากเห็นก็เอามือไปจับ ที่สูบลม ของเตาเผา ถ้าเรา ดึงลมเข้ามันก็ดังฟู่ ๆๆๆถ้าเราดึงลมออก มันก็ดังฟูๆๆๆ
ด้วยความเป็นเด็กก็นึกสนุก ก็ใช้มือดึงเข้าดึงออกให้มันดังฟู่ๆๆๆหลายๆครั้ง มันก็จะมีลมออกมาด้วยพร้อมกับกลิ่น เผาไหม้ไม้ฟืน และขี้เถ้า ลอยฟุ้ง รู้สึกสนุกมากๆ เปรียบเหมือนมังกรไฟกำลังพ่นควันออกจากปาก .....555 สนุกมาก ตอนนั้นลืมไปเลยว่าเราเล่นซ่อนหากับคนอื่น
เล่นเตาเผาจนรู้สึกเมื่อยมือเลยละค่ะ.....ไปนั่งพัก ที่เก้าอี้ไม้หน้าเตาเผา... เลยเผลอตัวหลับไป ....ตื่นมาก็เจอด้วยความตกใจ รู้สึกตัวว่าตัวเองเปียก ทั้งตัว .....ตัวกะโหลกลิงมาอยู่ข้างๆตัวได้ไง....ตกใจ พยายามลุกขึ้นจากเก้าอี้ ด้วยความตะเกียดตะกายก็ลุกขึ้นยากมาก ระหว่างที่วิ่งจะออกไป มองเห็นเตาเผาไฟก็มีไฟติดอยู่ ทำให้เกิดอาการกลัวมากๆ รีบวิ่งออกไป.....เมื่อออกไปก็เห็นทุกคนหน้าตาเคร่งเครียด
ทุกคนกำลังหาอ้อมกันอยู่..... อ้อมก็ถูกดุอย่างแรง ทุกคนอารมณ์เริ่มเย็นกันแล้ว
อ้อมก็เล่าทุกอย่างให้ทุกๆคนฟัง....
ก็โดนดุไปอีก 1 รอบเพราะเป็นสถานที่ต้องห้าม...ของเด็กๆทุกคน
ทุกคนไม่นึกว่าอ้อมจะเข้าไปที่นั่น... ทำให้อ้อมรู้สึกกลัวมากขึ้น
กว่าเดิมอีก คำที่คุณยายดุ
คุณยายเล่าให้ทุกคนฟังว่าก่อนที่จะลงมือตีเหล็กแต่ละหลังต้องกราบไหว้ครูหมอเหล็ก..หรือ ผีเหล็ก ที่คุณตาต้อง ทำพิธีไหว้เป็นประจำด้วยดอกไม้ธูปเทียนและเหล้าขาว
เด็กๆทุกคนนั้งฟังกับเงียบกริบ.....ด้วยความสงสัยมากขึ้น..... ของเด็กๆทุกคน ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปเล่น ด้านในอีกหรือแม้จะเข้าใกล้ จนกระทั่ง
เวลาผ่านไปหลายปี คุณตาเสียชีวิตประสบอุบัติเหตุ
งานศพของคุณตาจัดขึ้นที่วัดใกล้บ้านในหมู่บ้าน คุณน้าต้องขับรถกลับมาที่บ้านของคุณตาพร้อมกับเอาเสื้อผ้าของคุณตาสวมใสในวันอาบน้ำศพ เมื่อเสร็จพิธีกรรมนำคุณตา บรรจุศพ เรียบร้อยแล้วแน่นอนทุกคนอยู่ในความโศกเศร้า..... เมื่อถึงเวลาพักผ่อนในช่วงกลางคืน พวกผู้ชายก็นอนเฝ้าศพส่วนพวกผู้หญิงก็กลับมานอนที่บ้าน
แต่........ บรรยากาศที่บ้านเงียบสงบ และมีครีมน้ำหอมที่คุณตาคือมันมีกลิ่นเดียวกันตอนนั้นเรายังเป็นเด็ก กลัวมากๆ คุณน้าและคุณยายและหลานๆที่โตมาด้วยกัน มานอนบนห้องขึ้นเป็นบ้านไม้หลังเก่า
น่ากลัวมากความคิดของเด็ก... อยู่ดีๆคุณยายก็ใช้ เกียงน้ำมัน ตามที่บันไดเป็นทางจนถึงขึ้นบนบ้าน เด็กๆหลายๆคนสงสัยก็เลยถามคุณยายว่าทำอะไรคุณยาย....ก็ตอบว่าคุณตาตายคืนแรกคนโบราณว่าจะกลับมาหา ?
คุณยายก็เลยตามแสงสว่างให้... คุณตาจะได้มาถูกทาง
ทำให้ทุกคนยิ่งกลัวมากขึ้นเพิ่มความกลัวกันไปอีก คุณยายนั่งอยู่นอกชานดูท่าทางรอคุณตาจริงๆด้วยส่วนพวกเรานั่งอยู่ในบ้าน ด้วยความกลัวเวลาผ่านไป ลมด้านนอกที่พักกิ่งไม้ใบไม้ รู้สึกลมเย็นมากๆยิ่งขึ้นความกลัวเพิ่ม ความผวาไปใหญ่แต่คุณยายไม่มีอาการอะไรเลยนอกจากความโศกเศร้า...คุณยายรอแบบนั้นทุกๆคือ จนกระทั่งถึงวันเผา......
วันนั้นเผาศพในช่วงบ่าย.... เราทุกคนต้องนอนที่วัดกันในคืนนั้นเมื่อ ได้เวลา 9:00 นในคืนนั้นๆคนอื่นก็จะอยู่กันกับเหลือแต่คนในบ้านเราเป็นผู้จัดกระดูกคุณตาทุกคนกำลังหาที่หลับที่ดีในในศาลาไม้ก็มีแสงสว่างต้นไม้หน้ารถมันคือต้นพิกุลทอง หลายรูปรูปร่างเป็นวงกลมเหมือนแก้วที่ลอยอยู่บนยอดต้นพิกุลทองทำให้เด็กๆทุกคนมากๆวิ่งไปอยู่รวมกันกับผู้ใหญ่เสียงเงียบกริบไม่มีใครเอ่ยปากว่ามันคืออะไรแสงนั้นวนอยู่หลายรูปสักพักก็หายไปทุกคนอยู่ด้วยความเงียบและผู้ใหญ่ก็บอกว่าให้แยกย้ายกันไปนอนมันไม่มีอะไรมันเป็นแค่แก๊สธรรมชาติ แต่ด้วยความที่เด็กๆไร้เดียงสาก็พูดกันว่ามันคือผีก็ผีนั่นแหละหลานๆทุกคนก็พูดกันรวมทั้งเราด้วยกลัวมากๆในตอนนั้นเพราะไม่รู้ว่าที่เขาพูดว่าแก๊สธรรมชาติมันคืออะไรและตีมันอยู่แบบไหนอันนี้คือประสบการณ์ที่เห็นกับตาก็ยังไม่ทราบ
ค่อนข้างที่จะกลัวผีมากๆเส้นๆกับเรื่องแบบนี้แต่พอมาเจอ คำสอนของพระพุทธเจ้า ก็อยากทราบเหมือนกันค่ะว่าชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไรมีจริงหรือไม่วันนี้ก็ขอจบไว้เพียงเท่านี้ก่อนค่ะสวัสดีค่ะ