ขับรถแม็คโฮ # 3

สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่น่ารักทุกคนเราต่อจากของเมื่อวานก่อนนะคะ
เราเเละสามีได้ย้ายรถไป อำเภอ กันตังซึ่งเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดตรัง คนที่นี่ส่วนมากจะมีอาชีพกรีดยางพาราและเลี้ยงกุ้ง และเลี้ยงปูดำกันค่ะและมีอาชีพออกเรือประมงด้วย ในบริเวณหมู่บ้านแห่งนี้ พืชที่ขึ้นอยู่มากที่สุดก็จะเป็นต้นจาก คิดว่าเพื่อนๆคงจะเคยเห็นกันนะคะ เราได้งานขุดบ่อกุ้งในครั้งนี้และกวาดขี้เลนกุ้งหรือกวาดขี้กุ้งนั่นเอง
เอารถไปลงในพื้นที่ เมื่อก่อนหน้าจะปลูกยางพาราในแถวนี้จากนั้นเขาก็ได้ขายไม้ยางพาราไปจนหมดเหลือแต่ตอยาง เจ้าของ พื้นที่ได้ว่าจ้างรถรถแทรกเตอร์ มาดันตอไม้และก็เผา จนเหลือแต่พื้นดินที่กว้าง
เมื่อเกลี่ยพื้นที่เรียบร้อยแล้วเราก็ทำการขุดเป็นรูปบ่อเลี้ยงกุ้งจะเป็นรูปสี่เหลี่ยม ซึ่งในครั้งนี้จะอยู่ห่างจากความเจริญอย่างสิ้นเชิงเพราะเราอยู่ไกลจากหมู่บ้านมาก การพักอาศัยก็ใช้วิธีกางผ้าเต็นท์เอา สวนอาหารการกินเจ้าของที่จะเป็นคนส่งอาหารให้กับเรา

ส่วนมาก จะเป็นพื้นที่โล่งเวลานอนก็ใช้แบบง่ายๆ ใช้ผ้าเต็นท์และเชือกฟางถึงกับแมคโครอีกด้านก็หาไม้ไม้ไผ่บ้างไหม ชนิดต่างๆที่พอจะปักลงดินได้ เอาความเรียบง่ายเป็นหลักค่ะ เห็นแบบนี้แล้วเพื่อนๆคงจะคิดว่า มันน่าสนุกมากชีวิตแบบนี้ได้ประจนภัยไปในตัว เราว่าเหมือนเข้าค่ายลูกเสือมากกว่าค่ะ เรื่องน้ำอาบก็อย่างที่บอก ไม่ใช่ปัญหาเพราะเรามีแมคโครเราขุดลึกขนาดไหนก็ได้ จะได้น้ำทุกครั้ง เวลาอาบก็ใช้กุ้งกี่แม็คโครนี่แหละตักขึ้นมาอาบ ชีวิตเรียบง่าย สไตล์ผจญภัย แม้จะกินหรือจะนอนก็ เกลือกดินเกลือกโคลนอยู่ตลอด ดินตลอด อยู่ในสภาพมอมแมม เนื้อตัว ได้กลิ่นแปลน้ำมัน ดีเซล ส่วนเสื้อผ้าก็จะเป็นรอย สกปรกของจารบี ขับแม็คโครก็มุมเมมอย่างนี้เลยค่ะ เราทำงานกินเปอร์เซ็นต์ รถแม็คโคร เราก็ต้องดูแล ก็เป็นส่วนหนึ่งในการที่เราจะได้เงินมาก็ต้องบำรุงรักษามันให้ดี ตื่นเช้ามาก็ อัดจารบี เช็ค เครื่องยนต์ เติมน้ำเช็คน้ำมันเครื่อง เขี่ยดินท มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะกว่าจะได้ลงมือทำงาน เราต้องเช็ครถกันทุกวันแบบนี้ได้อาบเหงื่อกันทุกวันค่ะ
เรากับสามีก็ทำงานขับแม็คโครอยู่อย่างนั้น 2 - 3 วันถึงจะกลับบ้านครั้ง เพราะถ้าเจ้าของที่ใจดีเลี้ยงข้าวทุกมื้อก็จะไม่ค่อยกลับแต่ถ้าไปรับเหมาที่ไหนที่เขาไม่มีข้าวให้ก็จะกลับบ้านบ่อยหน่อยค่ะ หลังจาก ขุดบ่อกุ้งเรียบร้อยจากนั้นเจ้าของที่ก็ให้ไปกวาดขี้กุ้ง หรือขี้เลน ลักษณะของขี้เลน มันเหมือนกับโจรแต่เป็นขี้กุ้งสีดำผสมกับดิน ในสมัยนั้น เจ้าของบ่อกุ้งถ้าไม่จ้างแม็คโครกวาดก็จะจ้างคนมาดูดขี้กุ้ง ออกจะบอกเพื่อจะได้ลงกุ้งใหม่หรือเลี้ยงกุ้งใหม่นั่นเองค่ะ การหว่านพี่กุ้งก็ไม่ได้ยากอะไรมากนักแค่กวาดไปทางเดียวกัน จากนั้นก็ใช้วิธีตักหรือตอน ทิ้ง ออกจากมอเดิมไปยังที่เก็บ คือบ่อพัก หรือที่เรียกว่าบ่อน้ำเสีย

การกวาดขี้กุ้ง หรือกว่า ขี้เลน นั้นมันยากลงที่บางที่ก็จะเป็นดิน บางที่ก็จะเป็นโคลน แต่ในที่นี้ลำบากเพราะเป็นดินโคลนมันเป็นที่ทำให้รถ แม็คโคร ติด หรือจมได้ทุกเมื่อถ้าเราไม่ระวังให้มากพอ.. ในครั้งนี้สามีต้องใช้ไม้มะพร้าวเป็นที่รอง แท็กแม็คโฮ หรือล้อแม็คโฮ ทั้ง 2 ด้าน กวาดไปก็ต้องใช้ กุ้งกี่เกี่ยวต้นมะพร้าวเพื่อจะให้รถได้เดินไป มันไม่ใช่เรื่องง่าย เลยค่ะ เทคนิคนี้ก็ได้จากพี่พี่ที่ขับมาก่อนเขาแนะนำให้ อันนี้สามีบอก แต่ช่วงนี้ถ้าใช้ไม้รองล้อแม็กโฮอ้อมคงจะไม่กล้าหรอกค่ะเพราะกลัวรถจม.. ขนาดนั่งอยู่แคปหลังครอบครัวแล้วค่ะ เราเคยเดินลงไปโดยใช้ รองเท้าบูท เพื่อจะลงไปจับกุ้ง ในขี้เลน ที่สามีกวาดทิ้งเพราะมักจะมีกุ้ง หลงเหลืออยู่ปรากฏว่าแค่เอาเท้าเหยียบลงไป ไม่สามารถขึ้นกลับลงมาได้เพราะ โครนขี้เลนมันดูด เท้าทั้งสองข้างไว้แน่นมากๆจนต้องให้สามีเอาแม็คโฮเดินมารับ
มีอยู่ครั้งหนึ่งอุบัติเหตุเกิดจาก แท็กแม็คโฮหลุดคือโซ่ แม็คโครหลุด และหลุดที่ไหนไม่หลุดไปหลุดในบ่อพักคือบ่อขี้เลน ปัญหาก็ เกิดสิคะ แค่หลุดด้านบนก็พอจะได้ทำอยู่แล้วดันมาหลุดด้านล่าง ยุ่งเลยค่ะ สามีใช้วิธีให้เราลงจากรถไปดู แม็คโฮหรือล้อ สามีใช้วิธีเอา ง่วงหรือบุ้งกี๋ เกียวที่แท็กเพื่อจะให้ โซ่เข้าทำงานปกติ แต่มันก็ไม่เข้า ก็ต้องอัดจารบีใหม่ที่อีก ทำเอายุ่งหลายขั้นตอนเลยค่ะ
การขับแม็คโฮถึงจะรายได้ดีแต่ก็อุปสรรคเยอะมากมาย
ในจะต้องอยู่ต่างบ้านต่างถิ่นเจอที่ใหม่อยู่เรื่อยเรื่อยๆ ไม่ได้อยู่กับร่องกับรอยเลยค่ะ แต่เราก็ใช้ชีวิตอย่างนี้มาหลายปี มันก็เลยกลายเป็นความชินสำหรับ การใช้ ชีวิตแบบนี้

ขอเพื่อนๆมีความสุขในปัจจุบันทุกๆคนค่ะสวัสดีค่ะ
วันนี้ขอจบไว้เพียงแค่นี้ก่อนค่ะขอบคุณมากๆ