ทำไมต้องมีเสื่อ

กว่าจะมาเป็นเสื่อคุณเชื่อไหม
มีขั้นตอนมากมายใช่เสกสรรค์
อยู่บ้านนอกต้องมีเสื่อปูนั่งกัน
เพราะว่ามันไม่ศิวิไลซ์เหมือนในเมือง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวสตีมอิททุกท่าน วันนี้ฉันจะมาพูดคุยเรื่องเสื่อกันค่ะ

ฉันเคยโพสต์ขั้นตอนในการทำเสื่อไปแล้วนะคะ คราวนี้จะมาเล่าถึงวัตถุดิบในการทำเสื่อกันค่ะ

นี่คือต้นกกที่จะเอามาทอเสื่อค่ะ
วันนี้ฉันมีโอกาสได้ไปตัดกก ซึ่งป่ากกจะอยู่ติดบ้านพี่ชายของฉัน เลยเอาขั้นตอนต่างๆมาให้เพื่อนๆดูกันค่ะ

อุปกรณ์ที่จะต้องเตรียมไปคือเคียวและมีด อันดับแรกใช้เคียวเกี่ยวต้นกก เอาเฉพาะต้นที่แก่แล้วนำมาตัดหัวตัดท้ายให้ได้ความยาวเท่ากัน จากนั้นก็นำมาผ่าครึ่งหรือแบ่ง3-4ก็ได้แล้วแต่ขนาดลำต้น

เสร็จแล้วก็นำไปตากแดดจนแห้ง จากนั้นก็นำไปย้อมสีที่เราชอบ แล้วก็นำไปตากแดดให้แห้งอีกทีหนึ่ง พอแห้งแล้วจึงนำไปทอได้

สำหรับลายที่ฉันทอจะมีอยู่3ลายค่ะ ตามมาดูเลยว่าจะเข้าตากรรมการมั๊ย555

นี่คือลายดาวเด่นค่ะ

นี่ก็จะเป็นลายปลาสวยๆค่ะ

ลายสุดท้ายก็จะเป็นลายเข็มทองค่ะ เอาหละเพื่อนๆลองโหวตมาสิคะว่าลายไหนสวยที่สุด

สำหรับการขยายพันธุ์ จะขุดเอาต้นไปปลูกหรือจะใช้ใบก็ได้ การใช้ใบเราก็เอาใบที่ตัดออกแล้วมามัดรวมกันเป็นกำ แล้วเอาไปแช่น้ำทิ้งไว้จนรากงอกพอสมควรแล้วจึงนำไปปลูก

ถ้าจะปลูกแนะนำให้ปลูกหน้าฝนนะคะ จึงจะไม่ได้รดน้ำบ่อยและติดง่ายด้วยค่ะ

อ้อ...ลืมบอกไปค่ะ หลังจากที่ตัดกกเสร็จ ฉันก็เดินไปหาพี่ชายซึ่งแกกำลังรดน้ำมะม่วงและผักอยู่ แกถอนต้นหอมและกระเทียมให้ฉัน

พอกลับมาถึงบ้านฉันรู้สึกหิวข้าว เลยสับมะละกอตำเขียวซะเลย

บางคนอาจจะสงสัยว่า เอ๊ะ! ตำเขียวมันคืออะไรล่ะ
อ๋อ ตำเขียวของฉันจะทำดังนี้ค่ะ

นำพริกแห้งมาโขลกแล้วหั่นใบกระเทียมหรือใบหอมก็ได้ตำให้เข้ากัน เสร็จแล้วเอามะกอลงไปตามด้วยน้ำปลาร้าและผงชูรส อ๋อ ลืมไป มะนาวด้วยค่ะตำให้เข้ากัน สำหรับฉันต้องใส่พริกเยอะๆ เอาให้เผ็ดๆไปเลย จากนั้นชิมรสดู อื้อหือ อร่อยสุดๆไปเลย เพื่อนๆลองทำดูนะคะ สูตรพิเศษ555

พูดเรื่องกกเสร็จแล้ว ทีนี้มาดูกันว่าทำไมอิสานบ้านฉันจึงจำเป็นต้องมีเสื่อ

ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าไม่ว่าจะงานไหนๆก็ต้องมีเสื่อไว้ปูให้แขกนั่ง อย่างเช่นบุญแจกข้าว แขกเหรื่อมาเยอะอยู่แล้ว เฉพาะโต๊ะ เก้าอี้ไม่พอนั่งกันหรอกค่ะถึงจะนั่งอยู่บนบ้านก็เถอะ ก็ยังต้องปูเสื่ออยู่ดี หรือว่าเวลามีแขกมาบ้านเราก็ต้องต้อนรับขับสู้โดยการปูเสื่อและหาน้ำหาท่ามาต้อนรับ แถวบ้านฉันจะเป็นแบบนี้เลยค่ะ

อันนี้ก็เหมือนกัน เวลามีคนเดินผ่านในขณะที่เรากำลังกินข้าวอยู่ เราก็จะเรียกเขามากินด้วยตามมารยาทที่ดีงามค่ะ เขาจะกินหรือไม่กินก็ตามต้องเรียกไว้ก่อน นี่ก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของอิสานบ้านเฮา

เป็นไงคะเพื่อนๆ ฟังฉันคุยซะนานเหนื่อยมั๊ย ถ้าเหนื่อยเอาไว้คราวหน้า ฉันจะมาคุยให้ฟังใหม่

ขอบคุณที่โหวต คอมเม้นต์และทุกกำลังใจที่มีมาให้กันตลอด