ชีวิตแรงงานในอเมริกา🇺🇸

สวัสดีครับทุกท่าน มาต่อเรื่องราวจากโพสต์ที่สองกัน พอเพื่อนผมบอกว่าให้เอา ก๊อปปีที่ถ่ายเอกสารไว้ตั้งแต่แรก น่ะเอาไปก๊อปปี้เก็บไว้เยอะๆ ก็ทำตามที่เพื่อนผมบอกทันที เพือนผมคนที่หนีออกไป เขาไปเจอผู้หญิงไทยคนหนึ่ง ที่สนามบิน และเพื่อนผมเดินเข้าไปทักผู้หญิงไทยคนนี้ กับสามีของเขา เพื่อนผมขอความช่วยเหลือ จากเทอ และเทอก็คุยเป็นภาษาอังกฤษ ให้สามีเทอฟัง และสองสามีภรรยาคู่ เป็นเจ้าของร้านอาหารครับ เพื่อนเล่าทุกอย่างให้สองคนฟัง และเพื่อนก็เลยตัดสินใจ ไปทำงานที่ร้าน อีกแหล่งหนึง ซึ่งไกลจากผม คือข้ามรัฐเลยละครับ แตเราโทรคุยกัน เพื่อนผมบอกว่า มันโชคดีเจอคนดี มีน้ำใจสองคผัวเมีย เขาให้งานทำ และช่วยเดินเรื่องพาสปอร์ตไทย ได้ โดย เอาก๊อปปี้พลาสปอร์ตไทย เอายื่นหาย ผมก็ฟังเก็บข้อมูมลจากเพื่อนผมไว้ ผมก็รอโอกาสเหมาะ ผมต้องหนีจากร้านไทยนรกนี่ให้ได้

วันหนึง โอกาสของผมก็มาถึง ก่อนที่วีซ่าทำงานผมจะหมดอายุ ก่อนสองปี เพื่อนผมโทรมาบอก ให้ผมหิ้วกระเป่า เสื้อผ้าและเตรียมตัวให้พร้อม เพื่อนผมของรถจากอีกรัฐหนึ่ง 9ชั่วโมง มารับผมตามจุดที่นัดหมายกันไว้ เพื่อนผมรอที่โรงแรม กับสองสามีภรรยา ที่เพื่อนผมเล่าให้ผมฟัง ผมไม่ได้เก็บกระเป๋า ทันทีเพราะมีพนักงานทีเป็นพนักเก่าแก่ของร้านเขามองๆอยู่ เวลาก่อนจะไปทำงาน ลุงคนแก่ๆจะขับรถไปส่งทุกคนที่ร้าน ส่วนตัวผมบอกว่าวันนี้จะลองนั่งแท็กซี่ไปที่ร้านเอง อยากจะเรียนรู้ชีวิตอเมริกา มากขึ้น ลุงแก่ก็เชื่อ พอทุกคนไปกันหมด ผมรีบเอาพวกเอกสารที่สำคัญยัดๆใส่กระเป๋าเป้ เสื้อผ้าเอาเท่าที่จำเป็นเท่านั้น และผมก็รีบไปขึ้นแท็กซี่ที่เพื่อนผมจ้างมารับ และไปผมที่โรงแรมพอไปถึงสิ่งที่ผมเจอคือเพือนผมและ หญิงไทย กับ ฝรั่งคนหนึ่ง ยืนต้อนรับผมที่ล็อปบี้ ผมนี่กระโดนกอดเพื่อนผมก่อนเลย น้ำตาไหล เหมือนเจอครอบครัวผมเลย

และเพื่อนก็แนะนำให้รู้จักกับ สองสามีภรรยา ครับ ที่ขับรถพาเพื่อนผมไปรับผม จะนั่งเครื่องพวกเขาก็กลัวเรื่อง ตม และตำรวจ เลย ใช้ขับรถไปรับดีที่สุด ผมยกมือไหว้พี่ทั้งสองและกราบพี่เขาทั้งสองมากเลย พวกเราก็รีบขับรถกลับกันทันที และระหว่างทางผมก็เล่าความอึดและอดทน และการทำงานของผมให้พวกเขาฟัง และเกี่ยวกับเจ้าของร้านเก่าให้พวกเขาฟังกัน

ผมมาถึงรัฐที่ฟลอริดา และเร่ิมชีวิตใหม่กับเจ้านายใหม่ นิสัยดีและใจดี เขาสองวิ่งเต้นให้ผมได้พลาสปอร์ตไทย ที่ฟลอริดามีกงศุลสัญจร พี่สองคนได้ทำการนัดวัดเวลาให้ผม ผมก็ไปตามนัดและไปแจ้งพลาสปอร์ตหายที่เจ้าหน้าที่ได้เลย ผมก็รีบจัดการให้เสร็จก่อนวีซ่าทำงานผมจะหมดและหลังจากนั้น พี่สองคนเขาได้ขับรถพาผมไปทำพลาสปอร์ต

มันยังมีร้านไทยหลายร้านในอเมริกาที่ใช้แรงงานคนไทย และยึดพลาสปอร์ตไทย ทำผิดกฏหมายอีกเยอะครับ แต่ผมจะเอามาเขียนอะไรเยอะแยะมากมายที่คนไทยในอเมริกา และคนไทยที่ประเทศไทย คิดวา อเมริกา คือ อเมริกันดรีม หวังขุดทองกัน ขนาดผมมาแบบมีวีซ่านะ ยังโดนโคกสับสารพัด ผมทำงานกับร้านไทยร้านแรก อยู่หนึ่งปี กับ หก เดือน ผมไม่เคยได้หยุดงานเลย แม้แต่วันเดียว บางวันผมเป็นไข้ ผมต้องทำงาน

ผมออกจากขุมนรกนั้นได้ ถือว่าโชคดี และผมจะไม่มีวันลืมบุญคุณพี่สองคนนี้เลย ตอนนี้ผมมาทำงานกับพี่เขา สบายใจขึ้นเยอะ และ แม่ผมก็สบายใจด้วย ผมถึงเชื่อเรื่องการทำความดีและช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน เพราะผมมีไอดอลของผม ผมอยากจะเขียนเกี่ยวกับพี่เขาสองคนมากๆนะ พี่เขาบอกเอาไว้ก่อน เอาให้ชีวิตผมดีขึ้นกว่านี้ก่อน

ผมได้พลาสไทยมาแล้ว และขั้นต่อไปผมต้องดำเนินการทำให้ตัวเองมีงานทำที่เถาวรและสามารถอยู่ได้อย่างถูกต้องตามกฏหมาย ผมนีกราบขอบคุณ จากใจจริงๆของผมเลย พี่กุ้ง กับ พีเรย์ คอยช่วยชีวิตผมไว้ ถ้าไม่ได้พี่เขาสองคนนะ ผมก็คงยังต้องทำงานในขุมนรกนั่นไปจนตาย หรือ อาจต้องหนีกลับไทย ที่ผมไม่อยากกลับเพราะผมอยากทำงานเก็บเงินให้เยอะๆก่อน ผมอยากเห็นชีวิตพ่อแม่และน้องผม อยู่สบาย

ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจและติดตาม โพสต์หน้ามาเล่าชีวิตแรงงานคนไทยในอเมริกาให้ฟัง ....ช้าง