ประสบการณ์หลอน....วิ่งแข่งกัน ระหว่างคนกับเปรต

Hello Steemit Friends.

Photo By @tookta

---

::: บ่ายวันหนึ่งเราได้ยินเสียงโฆษณามาตาม เครื่องกระจายเสียงประจำหมู่บ้านหลัง
จากที่เรา ตั้งใจฟัง อยู่พักหนึ่ง ก็จับใจความได้ว่า "คืนนี้จะมีหนังกลางแปง มาฉายที่
วัดเขาน้อย สีชมพู" เราอยากจะ ไปดูมาก จึงไปถาม น้องๆว่า "เฮ้ย คืนนี้ ไปดูหนังกัน
มั๊ย?" น้องๆรีบตอบ พร้อมกันว่า "ไปๆๆ ฉันไปด้วย!" แล้วพวกเราก็ไปกันหมดทั้งก๊วน
เลยค่ะ
::: ปกติหนังกลางแปง แบบนี้ เขาจะล้อมรั้ว เก็บตังค์ ค่าผ่านประตู เวลาที่พวกเราไป
ดูทุกครั้ง ก็จะใช้ ทางลัด นั่นคือ มุดรั้วค่ะ...555 เพราะพวกเรา ไม่มีเงิน จ่ายค่าตั๋ว แต่
มันก็ ตื่นเต้นดีนะ มีลุ้น ทุกครั้ง จะรอด หรือ ไม่รอดหนอ? เค้าจะ จับได้ มั๊ยน๊า? ตื่นต้น
มาก! แต่พวกเรา ก็มักจะ ผ่านไปได้ ด้วยดี ทุกครั้ง
::: คืนนั้น เป็นคืนเดือนหงาย สามารถมองเห็น ถนนหนทาง โดยที่ ไม่ต้องพกไฟฉาย
ไปด้วย......พอหนัง ฉายจบ สามเรื่อง พวกเราก็ เริ่มง่วงมากๆ จึงตกลง กันว่า จะไม่ดู
เรื่องสุดท้าย น้องคนเล็ก หลับไป ตั้งแต่ หนังเรื่องที่สอง เริ่มฉาย เราจึง ต้องปลุกเขา
ให้เตรียมตัว กลับบ้าน เขาก็งัวเงีย ตื่นขึ้นมา แล้วก็ พูดว่า "ฉันปวดฉี่ ขอไปฉี่ ก่อนได้
มั๊ย?" เราบอกเขาว่า "งั้นก็ ไปสิ รีบไป รีบมาล่ะ จะรออยู่ ตรงนี้นะ" แล้วเขา ก็เดินไปที่

รั้วของวัด ตอนนั้นเขาเอารั้ว ที่ล้อมบริเวณที่ฉายหนัง ออกหมดแล้ว ระหว่างที่รอน้อง
คนเล็ก (น้องคนเล็ก ชื่อตั้ม ส่วนน้อง คนกลาง ชื่อโต้ง) เราก็คุย กับโต้ง ว่าจะ ใช้เส้น
ทางไหนกลับบ้านดี เพราะเราต้องเดิน ระยะทางก็ค่อนข้างไกล สุดท้าย เราตกลงกัน
ว่าจะใช้ทางลัด พอพูดจบ ก็หันไป มองหาตั้ม แต่ปรากฎว่า เขาหายไป เรากับโต้งจึง
รีบไปดู ตรงที่ตั้ม ยืนยิง กระต่าย......แต่หายังไง ก็หาไม่เจอ เอาอีกแล้ว สร้างปัญหา
ทุกทีเลย เราบ่น พร้อมทั้ง มองหาน้อง ไปด้วย ถามใคร ก็ไม่มี ใครเห็น เราจึงบอกกับ
โต้งว่า "คิดว่ามันคง กลับบ้านไปก่อน แล้วมั๊ง คงหาพวกเรา ไม่เจอ แล้วขอให้ใครไป
ส่งแล้วล่ะมั๊ง" พวกเรา จึงตัดสินใจ เดินกลับบ้าน กันตามลำพัง สองคน
::: ระหว่างทาง ถึงแม้ว่าจะเป็นคืนเดือนหงาย แต่ตามถนนหนทาง ก็ยังดูน่ากลัวและ
ทางลัด ที่พวกเรา เลือกเดิน ก็ไม่ค่อย มีบ้านคน ส่วนมาก จะเป็นป่า แต่ถ้า พ้นเขตป่า
นี้ไปแล้ว ก็จะถึงหมู่บ้านเราระยะทางจากวัดไปถึงบ้าน ก็ประมาณเกือบสองกิโลเมตร
และ ในตอนนั้น เป็นเวลาประมาณตีหนึ่ง มันเงียบมาก.....เสียวสันหลังมากๆ ขอบอก
ได้ยินแต่ เสียงย่ำเท้า ของพวกเรา สองคน.......พอเดินมา ได้สักพัก ก็เริ่มจะเข้าเขต
หมู่บ้านเรา ค่อยยังชั่ว เริ่มโล่งอก หน่อยนึง

---

Photo By @tookta

---

::: และแล้ว พวกเราก็ มาถึง หน้าโรงเรียน อนุบาล ข้างโรงเรียน ก็จะมี สนามฟุตบอล
แล้วหางตาของเรา ก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง อยู่อีกฟากหนึ่งของสนามฟุตบอล เป็น
เงาสีขาว สูงกว่า หลังคาบ้านหนึ่งชั้น ดูเหมือนว่า เงานั้น เคลื่อนที่ ตามความเร็ว ของ
พวกเรา....เราจึง กระซิบ บอกโต้งว่า "หยุดๆ เดินก่อน" น้องก็หยุด ตามที่เราบอก เรา
มอง ไปที่เงานั้น มันก็หยุด อยู่กับที่ เราบอก ให้น้อง เริ่มเดินต่อ เงานั้นก็เริ่มเคลื่อนที่
ตาม ชักไม่แน่ใจ เราบอกน้อง ให้เดิน และหยุด อยู่แบบนั้น สามครั้ง เงานั้น ก็ทำตาม
พวกเรา......เราจึง บอกน้อง ไปว่า "มองไปที่ ฝั่งตรงข้าม ของสนาม ฟุตบอลสิ" "เออ
ทำไม?" "เห็นเงา สีขาว นั่นมั๊ย?" "อือๆ เห็น ทำไมเหรอ?" "มันเคลื่นที่ ตามพวกเรานะ
ลอง หยุดเดิน ดูสิ" พวกเรา เดินๆ หยุดๆ อยู่แบบนั้น อีกสามครั้ง เงานั้น ก็เดินๆ หยุดๆ
ตามพวกเรา......พวกเรา มองหน้ากัน น้องถาม เราว่า "ใช่...ใช่มั๊ยพี่?" เราไม่ตอบ แต่
เร่งฝีเท้า ให้เร็วขึ้น น้องคง คิดว่า เราจะวิ่ง เขาจึงเริ่ม ออกตัว วิ่งก่อนเรา "อ้าว รอด้วย
สิวะ!!!" จากนั้น เราสองคน ก็เร่งฝีเท้า วิ่งแข่งกัน......ก่อนจะถึงบ้าน เรามองไป ที่เงา
อีกครั้ง มันก็ยังคง เคลื่อนที่ อย่างเร็ว ตามพวกเรา คือไม่ว่าพวกเรา จะเดินหรือวิ่งเงา
นั้นก็ทำตาม พวกเรา......พอถึงบ้าน พวกเรา แย่งกัน ขึ้นบันได จึงทำให้ ตกบันไดกัน
ทั้งคู่ พอขึ้นถึง บนบ้าน ก็รีบมุด เข้าห้องนอน ห่มผ้าคลุมโปง.....ประมาณห้าวินาที ก็
ได้ยินเสียง สะอื้นเบาๆ ใกล้ๆพวกเรา.......ทีนี้ เรากับโต้ง ต่างคน ต่างตะโกน ร้องลั่น
บ้าน "เอ้ย!!! ผีหลอกๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!"

::: ทุกคนในบ้าน ตกใจตื่น น้าก็ตะคอก ออกมาว่า "เป็นอะไรกัน! เสียงดังรบกวนชาว
บ้าน ชาวเมืองเค้า!" เรากับโต้ง ถอยไปอยู่ ที่มุมห้อง......แล้วตั้ม ก็ลุกขึ้นมา ร้องไห้
และพูดจา ตัดพ้อต่อว่า พวกเรา "ทำไมไม่รอ ปล่อยให้เค้า เดินกลับบ้าน คนเดียวได้
ไง? ฮือๆๆๆๆ" เราตอบไปว่า "อ้าว! นึกว่าผี.....มาถึงบ้าน ก่อนเค้า แล้วใคร ไม่รอใคร
กันแน่ฮ้า!?".....หัวใจจะวาย หนีผี มุดเข้าที่นอน แต่กลับ ได้ยินเสียง ร้องคราง ฮือๆๆ
ที่ห้องนอนของเราเอง เราคิดว่าเป็นผีแน่ๆ เพราะไม่คิดว่า ตั้มจะกลับถึงบ้านก่อนเรา
::: เช้าวันรุ่งขึ้น เราถามตั้มว่า ใครเป็นคน มาส่งที่บ้าน ปรากฎว่า เขาละเมอ เดินกลับ
บ้าน โดยไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวตื่น ก็ตรงที่เรากับโต้ง เจออะไรแปลกๆ นั่นแหล่ะ.....ส่วน
สิ่งที่เรากับโต้งเจอ ก็คงเป็นเปรต เพราะแถวนั้น เป็นป่าช่าเก่า และมีคน เคยเห็น อยู่
บ่อยๆ

---

Thank you for visiting my post!

ขอขอบคุณ เพื่อนๆทุกคน ที่ติดตาม เรื่องราว ของเราเสมอมา
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta