Orchid & Lotus Photography Contest 🍄 เรื่องของหญิงสาวเป็นบ้าเพราะยาหมด

^{^{Photo By @tookta}}

📕 สวัสดีค่ะ คุณเพื่อนๆ Steemians.....มาพบกัน อีกแล้วจร้า! กับดอกกล้วยไม้ สีสวยสด ที่กำลัง เบ่งบาน....ในสัปดาห์ ของ การประกวด Orchid & Lotus Photography Contest (แต่ภาพที่สอง ดูเหมือน มันกำลังจะ เหี่ยวแห้ง และล่วงโรยไป ในที่สุด...แต่ถึงกระนั้น มันก็ยัง คงความ สวยงาม อยู่ในตัว ของมัน)....ภาพดอกกล้วยไม้ สองช่อนี้ ถ่ายที่ เกสเฮ้าส์ ของเราเอง

📕 และเจ้ากล้วยไม้ สองช่อนี้ ก็ลูกค้าใจดี เป็นคน ซื้อให้เรา อีกนั่นแหล่ะ!...อ้อ!..โพสต์เมื่อวาน เราได้ ทิ้งท้ายไว้ว่า จะเล่าเรื่อง ของลูกค้า ที่เป็น โรคประสาท ให้ฟัง.....เรื่องทั้งหมดก็มีอยู่ว่า มีสาว ชาวฝรั่งเศส คนหนึ่ง อายุ 28 ปี นางมาเที่ยวเมืองไทยเป็นครั้งแรก และก่อนที่นาง จะมาถึง เมืองไทย นางได้ แวะเที่ยว ที่ประเทศพม่า และเวียดนามก่อน....พอนาง บินมาถึง เมืองไทย ยาที่หมอ สั่งให้นางกิน เป็นประจำ ก็หมดลง พอดี....มันเป็นยา สำหรับคนที่ เป็นโรคประสาท คงเพื่อระงับ ความคิด ที่ฟุ้งซ่านมั๊ง....นางเช็คอิน ตอนประมาณ บ่ายโมงกว่า นางบอก กับเราว่า จะพักอยู่ กับเรา สามคืน...เราก็จัดการ ให้นางเรียบร้อย และคืนวันนั้น นางเดินเข้า - ออก เกสเฮ้าส์ ทั้งคืน จนสว่าง เราก็ได้แต่ มองตามนาง ทั้งคืน....ช่วงนั้น เรากับ น้องชาย คนกลาง ช่วยกันดูแล เกสเอ้าส์ เราจะทำงาน ตอนกลางวัน และ ให้น้องชาย เฝ้าตอนกลางคืน แต่เราก็ ช่วยน้อง จนถึงตี 2 - 3 ทุกคืน หรือบางคืน เราก็ อยู่จนกว่า แขกจะ เข้านอนจนหมด เพราะน้องเรา พูดภาษาอังกฤษ ไม่ได้เลย....วันนั้น ประมาณ เจ็ดโมงเช้า นางก็เริ่ม พูดกับกระจก ที่หน้าห้องน้ำ แล้วก็เดิน ไปที่ หน้าเกสเฮ้าส์ ไปยืนพูด กับป้ายร้าน....เราเริ่มแปลกใจ ตั้งแต่ นางเดิน เข้าออก แบบไม่ยอมหยุด แล้วล่ะ....พอเก้าโมงเช้า นางก็ขนของ ลงมา จากห้อง บอกกับเราว่า จะเช็คเอ้าท์ (ช่วงนั้น เป็นช่วงไฮ ซะด้วย ห้องก็เต็ม) เราพยายาม พูดคุย กับนางนะ แต่ดูเหมือนว่า พูดกัน ไม่รู้เรื่อง ไปกัน คนละเรื่องตลอด....เราถามนางว่า แล้วคุณจะ เดินทาง ไปไหนต่อ? นางก็ชี้ ไปที่ หน้าเกสเฮ้าส์...แล้วนางก็ ขอฝากของ ไว้กับเรา แล้วออกไป เช่ารถจักรยานมาหนึ่งคัน....พอสิบโมงเช้า คุณริคโก้ มาดื่มกาแฟ ที่เกสเฮ้าส์ เราเล่า เรื่องแปลกๆ ของนาง ให้เขาฟัง เขาบอกว่า ต้องเป็นบ้า แน่ๆเลย....เราจึงบอก ให้คุณริคโก้ ลองพูดคุย กับนาง และเอาอาหาร ให้นางกิน เพราะตั้งแต่ เช็คอิน เรายัง ไม่เห็นนาง ออกไปไหน และกินอะไรเลย....

^{^{Photo By @tookta}}

📕เราได้แต่ เฝ้าดูนาง อยู่ห่างๆ เห็นนาง กินข้าว นิดเดียว แล้วก็ กล้วยอีกลูกนึง...สักพัก คุณริคโก้ ก็มาบอกเราว่า "ไม่ได้การ แล้วล่ะ นางเป็นบ้า! พูดจา ไม่ค่อยรู้เรื่อง!" "อ้าว! แล้วจะทำยังไงดีล่ะ?"....ถึงแม้ว่า นางจะขอ เช็คเอ้าท์แล้ว แต่เราก็ ยังเก็บห้อง ไว้ให้นางนะ....เรากับคุณริคโก้ ปรึกษากันว่า จะทำอย่างไรดี จะปล่อยไป ก็ไม่ได้ จะให้อยู่ ก็ไม่รู้ว่า จะดูแล อย่างไร? บางครั้ง นางก็ เหมือนเด็ก....สุดท้าย เราบอกให้ คุณริคโก้ ค้นกระเป๋าเดินทาง ของนาง เพื่อหายา กับใบสั่งยา และพาสปอร์ท ที่ให้ค้นหายา ก็เพราะ คิดว่า บางทีเรา อาจจะเอาตัวอย่าง ไปซื้อมา ให้นางก็ได้....แต่คุณริคโก้ ดูจาก ใบสั่งยา แล้วบอกว่า ยานี้ไม่สามารถ หาซื้อ ที่นี่ได้....เราจึงบอก ให้เขา โทรแจ้ง สถานทูตฝรั่งเศส ให้ทาง สถานทูต ติดต่อญาติ ของนางด่วน....วันนั้นพวกเรา ยุ่งกัน ทั้งวัน ไหนจะต้อง ทำงาน ไหนจะต้อง เฝ้าดูนางอีก....และแล้ว สถานทูตฝรั่งเศส ก็ติดต่อ กลับมา เขาบอกว่า อยากให้เรา คอยดูแลนาง ไปก่อน จนกว่า ญาติของนาง จะติดต่อ กลับมาหาเรา...โอ้ย! กลุ้มเลย!...เช้าวันต่อมา พี่ชายของนาง ก็โทร มาหาเรา เขาบอกว่า อีกสามวัน จะมาเมืองไทย เพื่อรับนาง กลับบ้าน....สามวัน ฟังดูเหมือน ไม่นานนะ แต่ต้อง คอยดูแล คนที่ ไม่ปรกติ นี่สิ เรารู้สึกว่า เวลาสามวัน มันนาน เสียเหลือเกิน!

📕และแล้ว พอถึง วันที่สอง ความซวยก็มาเยือน นางหายตัวไป จากเกสเฮ้าส์ เราสั่งให้ คนงาน ตามหานาง จนทั่ว ก็หาไม่เจอ...ซวยแล้วสิ!....แต่พอ เกือบสองชั่วโมง ผ่านไป ตำรวจท่องเที่ยว ก็โทร มาหาเรา....ตำรวจบอกว่า เขาเห็น ผู้หญิงคนนี้ กำลังทิ้ง กระเป๋าตังค์ ลงที่ แม่น้ำปิง จึงสงสัย และเข้าไปถาม แต่พูดกับนาง ไม่รู้เรื่อง ตำรวจท่องเที่ยว จึงค้น กระเป๋าของนาง และเห็นนามบัตร จากเกสเฮ้าส์เรา....เราบอกกับ ตำรวจไปว่า ใช่ นางพัก อยู่กับเรา แล้วเขา ก็พานาง มาส่งถึงที่....กว่าพี่ชายนาง จะมารับ พวกเรา แทบไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน ไปตามๆกัน....แต่พอพี่ชาย ของนาง มาถึง ก็มีเรื่อง ยุ่งยาก ให้ต้องทำอีก เพราะนาง ต้องกินยา จนกว่าอาการ จะดีขึ้น ถึงจะ ขึ้นเครื่องบิน กลับบ้านได้....กว่าจะกล่อมนาง ให้กินยา แต่ครั้งได้นี่! โอ้โห! ยิ่งกว่า พูดกับเด็ก....แต่พอนาง กินยา ได้ 2 - 3 วัน นางก็เริ่ม กลับมา เป็นปรกติ พูดคุยกันรู้เรื่อง นางบอกเราว่า นางเป็นครู สอนนาฏศิลป์ ที่โรงเรียน ที่มีชื่อเสียง แห่งหนึ่ง ในฝรั่งเศส และเล่น เครื่องดนตรี ได้หลากหลายชิ้น....เฮ้ย! นางไม่น่า เป็นโรค แบบนี้เลย....ห้าปีที่เรา ทำงาน ที่เกสเฮ้าส์ มีเรื่องราว มากมาย บอกได้เลยว่า...เราไม่ขอ กลับไป ทำเกสเฮ้าส์ อีกแล้ว!

^{Thank you for visiting my post!

Thank you For all Your Upvotes and Comments,

I always deeply appreciate all of your support.}
^{ขอขอบคุณ เพื่อนๆทุกคน ที่ติดตาม เรื่องราว ของเราเสมอมา

ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา

ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ

Much Love @tookta}

Sort Order:

Trending

[-]

kaminchan (70) · 6 years ago

Nice story! Incredible experiences!

Posted using Partiko iOS

$0.00

1 vote

tookta (68) · 6 years ago

ใช่ค่ะ มันเป็นประสบการณ์ที่ลืมไม่ลงเลยล่ะ ไม่เคยคิดเลยว่า การทำกิจการแบบนี้ จะต้องมีเรื่องให้รับผิดชอบมากมายขนาดนี้

$0.02

cicy (53) · 6 years ago

สวัสดีค่ะ เล่าเรื่องสนุกเหมือนเดิมเลยค่ะ กดมาอ่านทีไรไม่ผิดหวังเลยค่ะ 😊

สวัสดีค่ะ คุณ @cicy แหม หายหน้าหายตาไปนานเลยนะคะ เมื่อไหร่จะกลับมาโพสต์เรื่องราวดีๆมีสาระอีกล่ะคะ...บอกตามตรง คิดถึงนะเนี่ย!

สวัสดีค่ะคุณ @tookta คิดถึงทุกคนค่ะ อยากกลับมาเขียนแต่ภารกิจมันวุ่นวายเหลือเกิน เดี๋ยวได้จังหวะเหมาะๆ ก็จะเขียนอีกแน่นอนค่ะ 😊

cryptoindex (52) · 6 years ago

It's better to hang out with people better than you. Pick out associates whose behavior is better than yours and you'll drift in that direction.

esteemapp (75) · 6 years ago

Thanks for using eSteem!
Your post has been voted as a part of eSteem encouragement program. Keep up the good work! Install Android, iOS Mobile app or Windows, Mac, Linux Surfer app, if you haven't already!
Learn more: https://esteem.app
Join our discord: https://discord.gg/8eHupPq

Thank you so much for your support.