ทาสแมว ทาสในเรือนเบี้ย

สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ ชาว steemit & busy,

วันศุกร์ต้นเดือน วิว่าเพื่อนๆ หลายคนก็คงกำลังมีความสุขนะคะ เพราะยังมีเงินอยู่เต็มกระเป๋า แต่ว่า ไป ช่วงต้นเดือน ก็เป็นช่วงที่เราต้องจ่ายและจ่ายนะคะ วิเองก็ต้องเตรียมเงินไว้จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ต และค่าอื่นๆ มันเป็นสิ่งที่ต้องทำทุกเดือนอยู่แล้วค่ะ แต่วิไม่มีค่าผ่อนรถ ผ่อนบ้าน ค่าขนมลูก ก็ถือว่าอาจจะเบากว่าคนอื่นหน่อย วิก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะค่ะ สู้ๆ ไม่ใช่มีแต่เราคนเดียวที่มีชีวิตหนี้ ก็ยังมีหลายๆ คนเป็นเหมือนเรา ดังนั้นอย่าท้อถอยกันเลย มาเขียนโพสใน steemit สะสมไว้เป็นเงินใช้ยามเกษียณก็ยังดีนะคะ หุๆๆๆ

พรุ่งนี้วิจะเริ่มกลับเข้าสู่โหมดทำงานประจำแต่เป็นงานพาร์ทไทม์ค่ะ ไม่ได้ทำตลอด 8-12 ชั่วโมง ทำเต็มที่รวมเบรคก็ 8.5 ชั่วโมง ทำ 6 วันต่อสัปดาห์ ตกลงค่าจ้างที่ 7,500 บาท ซึ่งวิก็โอเคนะคะ เพราะวิเคยเกริ่นไว้แล้วเมื่อหลายโพสก่อนว่า วิมีเวลาช่วงกลางวันเยอะ ก็เลยอยากหาอะไรทำ เพื่อให้ตัวเองจะได้ไม่เบื่อ และยังพอได้ความรู้ความสามารถมาช่วยธุรกิจคนอื่นด้วยเช่นกัน ก็ถือว่าได้ประโยชน์ทั้ง 2 ฝ่าย

การที่คนเราถึงจะเป็นเจ้าของกิจการอะไรก็ตาม มันก็เหมือนเรามีหน้าที่เหมือนเราสวมหัวโขนหนึ่งไว้ พอถอดหัวโขนคนเราก็เท่ากันไม่มีชนชั้นวรรณะ ทำให้วิไม่เคยอายที่จะหางานทำ เพราะเรามีเวลา และเราชอบทำงาน สามีไม่ได้บังคับและไม่ใช่ว่าขัดสนเป็นหนี้ท่วมหัวจนต้องทำ แต่เงินมีค่าค่ะ จะสิบจะร้อยจะพันก็มีค่าเหมือนกัน วิไม่เคยดูถูกเงินค่ะ วิไม่เคยคิดว่าการที่เรามีสามีเป็นฝรั่ง เราจะได้อภิสิทธิ์ดูดีกว่าชาวบ้าน เราก็ยังเป็นชาวบ้านเหมือนคนอื่น แต่วิว่าค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน วิอยากจะทำงานยังคิดว่าเราก็ยังมีแรง ยังอยากจะเอาไฟที่เรามีมาทำงานและได้ช่วยคนอื่นๆ ไปในตัว แต่ก็ต้องมาดูว่างานที่วิจะทำเป็นยังไง เท่าที่รู้คือจะเน้นเป็นฝ่ายต้อนรับผู้ปกครองที่พาลูกหลานมาเรียนพิเศษ กับขายสินค้าให้ลูกค้าต่างชาติ ซึ่งเราก็คิดว่าเป็นงานที่ไม่หนัก และไม่ได้ใช้เวลามากเกินไป วิมีเวลาเหลือเฟือ แค่ต้องจัดสรรเวลาให้ดี ไม่ทำให้งานรีสอร์ทงานร้านเสื้อผ้า หรืองานเสริม รวนไปหมด ก็ต้องลองดูค่ะ ว่าจะท่าดีทีเหลวหรือเปล่า 555 เอาใจช่วยหน่อยนะค่ะ

วันนี้วิได้ไปทานอาหารร้านของน้องที่นับถือกันเป็นพี่สาวน้องสาว ได้ไปทานหอยนึ่งใบโหระพา จิ้มน้ำจิ้มซีฟู้ ด แถมดื่มไวน์ขาวไล่อาการปวดหัวจากการดื่มกาแฟเย็นไปตอนเที่ยง วิเป็นคนที่ดื่มกาแฟตอนท้องว่างจะปวดหัวและมึนทั้งวัน เพราะไม่ชินกับคาเฟอืน ต้องเอาแอลกฮอล์ช่วยไล่พิษ จริงๆ เป็นข้ออ้างอยากดื่มไวน์ค่ะ บรรยากาศหน้าร้านอาหารก็จะอารมณ์ โรแมนติก ดีค่ะ เหมาะกับการมาเป็นคู่ หรือถ้ามาคนเดียวก็ได้ค่ะ ได้อารมณ์ส่วนตัว เงียบสงบดีค่ะ ได้เจอเพื่อนใหม่ชาวแคนาดาก็โม้กันไปเรื่อยเปื่อยค่ะ

พออิ่มเริ่มมึนก็อยากจะกลับบ้านมาหาแมวสุดที่รัก เพราะนางหายไปตั้งแต่ตีสี่ตีห้าเมื่อวานจนถึงค่ำวันนี้ ก็อดห่วงว่านางจะหายไปไหนอีก แอบท้อเหมือนกันว่าทำไมแมวที่เลี้ยงชอบเที่ยวจริงๆ เหมือนวิเลยตอนอยู่กรุงเทพฯ ชอบหนีเที่ยวกลางคืน กรรมคงตามสนองแล้วในรูปสัตว์สี่ขา 5555

ตอนกลับมาถึงบ้านก็แอบทำใจว่านางจะยังไม่ถึงบ้านแต่ที่ไหนได้ เสียงร้องบ่นหิวมาแต่ไกล เธออยู่ในบ้านแล้วค่ะ (วิแอบเปิดหน้าต่างช่องเล็กๆ ให้เค้าเดินเข้าออกเองได้) รอทาสแมวจัดอาหารสำรับคาวหวานให้ทาน วิกับยานนิคก็รนรานรีบหามาให้นายหญิงทานคะ เดี๋ยวนางจะกริ้ว 555

ขณะนี้ตอนที่พิมพ์นางยังคนวนเวียนไม่ออกไปเที่ยวราตรีด้านนอกคงจะออกไปตอนตีสาม ตีสี่ ต้องเข้าใจธรรมชาติของแมวคือสัตว์ที่ชอบออกล่าเหยื่อตอนกลางคืน เราก็ต้องให้เค้าคงสัญชาติญาณแบบนั้นค่ะ ไปฝืนก็คงจะไม่ดี แมวก็คือแมวจะเลี้ยงให้เป็นคนคงไม่ได้หรอกมั้งค่ะ 555

ช่วงนี้ต้องขออภัยที่เขียนเรื่องแมวบ่อยหน่อยนะค่ะ เพราะวิก็มีแค่สามี แมวและก็ธุรกิจที่วนเวียนในชีิวิตช่วงนี้ 555 เป็นคนที่ไม่ได้มีเพื่อนฝูงหรือออกงานหรือไปเที่ยวราตรีเท่าไหร่นัก นิยมทานข้าวกับสามีกันสองคน ทักทายคนรู้จักถ้าบังเอิญไปเจอที่ร้านอาหาร สักพักก็เข้าบ้านนอน ในชีวิตต่อไปก็คงมีแค่วิกับยานที่เป็นตายายไปไหนกันแค่ 2 คนแน่ๆ 555 ชอบใช้ชีวิตแบบคนไม่มาก เจียมเนื้อเจียมตัว โลว์โพร์ไฟล์ก็ลดเรื่องปวดหัวไปได้เยอะเลยค่ะ อิๆ

คืนนี้คงต้องขอลาไปก่อนนะคะ พรุ่งนี้จะมาอัพเดทให้เพื่อนๆได้รู้ว่า การเริ่มกลับไปทำงานเป็นลูกน้องเค้าเป็นยังไงบ้าง เราจะมีความอีโก้อวดตัวว่าเป็นเจ้าของอยู่ไหม เพราะวิก็ไม่อยากมีอีโก้เรื่องพวกนี้ สุดท้ายเราจะรู้ว่าเราจะทำได้หรือไม่ได้ก็ต้องลองกันสักตั้งค่ะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

วิ