Free Style Free Writing

สวัสดีค่ะ ชาว steemit & busy,

วันนี้เกาะพะงัน ฝนตกชุ่มช่ำขับไล่ความร้อนตั้งแต่ตอนเที่ยงก็ยังตกจ๊อกๆ แจ๊กๆ หยุดบ้างตกบ้างตลอดทั้งวัน ลูกค้าก็มีแอบบ่นว่าอยากได้แดดร้อนๆ แสงจัดๆ ให้ตัวไหม้เกรียมไปเลย แต่ใครจะไปกำหนดลมฟ้าอากาศได้ค่ะ ก็ต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ แต่อากาศแบบนี้ก็ดีค่ะ น่านอนตัวขี้เกียจขึ้นพรึ่บ อยากจะงีบวันละหลายเวลา วิก็อยากให้ฝนตกบ้างซักนิด มาชำระล้างฝุ่นผงที่เกิดจากทรายและเศษฝุ่นจากการก่อสร้างตามท้องถนน เพราะตอนนี้เกาะพะงันเริ่มเจริญขึ้น มองไปทางไหนก็มีไซต์ก่อสร้างขึ้นให้พรึ่บพรั่บ พอฝนตกก็ช่วยลดฝุ่นแต่กลายร่างของฝุ่นไปเป็นน้ำโคลนแทน 5555

รูปถ่ายเกาะพะงันยามพระอาทิตย์ตกดิน (ถ่ายโดยคุณแม่วิเองค่ะ)

เพราะฝนตกก็เลยไม่ได้ออกไปทานข้าวนอกบ้าน ก็อาศัยแฝงตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆ เปิดแอร์เย็นๆ นอนเช็คข้อความอ่านบทความของเพื่อนๆ ชาว steemit ซึ่งตอนนี้ก็มีบทความขึ้นมาเยอะมากๆ ค่ะ ตามอ่านตามกดโหวตแทบไม่ทัน ขึ้น feed ทีก็มาใหม่เพียบ บางทีอยากจะกดให้ทุกคนนะค่ะ แต่ตัวเองก็พลังไม่ได้มีเยอะแยะอะไร ก็จะอาศัยตามอ่านตามเก็บเพื่อนๆ ไปเรื่อยๆ ค่ะ ก็สนุกดีนะค่ะ นั่งอ่านเรื่องราวต่างๆ ของเพื่อนคนไทย หรือเพื่อนชาวลาวที่เขียนภาษาไทย ได้รับประสบการณ์ดีๆ ได้เปิดหูเปิดตาตัวเอง เพราะแต่ละคนก็มีเรื่องน่าสนใจแตกต่างกันไป ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวๆ สวยๆ ในเมืองไทย เหนือ ใต้ ออก ตก กลาง หรือจะมาจากฝั่งยุโรป อเมริกา หรือเพื่อนบ้านแถบเอเชีย ทำให้วิคนที่ไม่ค่อยได้ไปท่องเที่ยวที่ไหน ก็ได้รับโอกาสได้ไปท่องเที่ยวร่วมกับเพื่อนๆ ชาว steemit ผ่านตัวหนังสือ จากคำบอกเล่าของเพื่อน เหมือนวิได้ซึมซับช่วงเวลานั้นร่วมกันไปกับเพื่อนๆ ค่ะ

ภาพโดยคุณแม่อีกสักรูป ผู้คนมางมหาหอย

การที่วิตั้งเป้าให้ตัวเองว่าจะพยายามเขียนให้ได้วันละ 1 โพส ซึ่งบางคนก็บอกว่ายากไป เพราะอาจจะไม่มีเวลา หรืออาจจะหาเรื่องราวที่จะมาเขียนไม่ออก วิก็เคยเป็นแบบนั้นค่ะ คือ หมดไฟ หมดแรง เหมือนหัวสมองมันตื้อไป จากแต่ก่อนเราก็เขียนได้ทุกวันและเขียนได้เรื่อยๆ เพราะตอนนั้นเรายังมีเรื่องให้เขียนให้เล่าเยอะ แต่พอผ่านสัก 2 เดือนรู้สึกตัวเองมุกเริ่มไม่มี เขียนไม่ค่อยออก จากโพสวันละเรื่องก็มาสัก 3 วัน 1 เรื่อง นานสุดก็เกือบอาทิตย์ถึงจะได้โพส ยอมรับว่าช่วงนั้นก็เสียดายว่าถ้าเราเขียนไปทุกวันเราก็ยังได้สะสมเหรียญสตรีมดอลล่าห์ แต่มันตื้อก็เลยหยุดเขียนซะงั้น แต่ตอนนี้วิกลับมาเขียนจริงๆ จัง ๆ ทุกวันแล้วค่ะ พยายามฝึกให้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน เหมือนเราเขียนบันทึกส่วนตัวที่ไม่ลับสามารถเผยแพร่ให้เพื่อนๆ หรือสาธารณชนได้อ่านกันได้อย่างเปิดเผย

เพราะการเขียนบน steemit มันไม่มีการกำหนดลักษณะหรือสไตล์การเขียน ใครอยากเขียนแบบไหนก็ตามใจ แค่ไม่เขียนเชิงดูหมิ่น ใส่ร้าย หรือชวนทะเลาะ และไม่ไปลอกบทความใคร เราก็สามารถเป็นเจ้าของบทความได้ วิก็เลยคิดว่าเรื่องที่วิถนัดที่สุดก็คือเรื่องตัววิเอง 5555 เพราะเรารู้นี้ค่ะ ว่าเราคิดอะไรอยู่ เราทำอะไรมา ก็แค่เล่าให้เพื่อนๆ อ่านแทน แค่เขียนให้เพื่อนๆ อ่านได้เข้าใจ ไม่วกไปวนมา (หรือว่าวกวน ก็คงจะมีบ้าง อิๆ) ไม่ประดิษฐ์ตัวเองให้เป็นคนอื่นๆ คิดซะว่าเรากำลังโทรศัพท์หาเพื่อนหรือครอบครัวที่อยู่คนละที่ ให้เค้ารู้ว่าช่วงนี้เราทำอะไร จากพูดก็เปลี่ยนมาเป็นตัวอักษรแทน คิดได้แบบนี้ก็เลยมีเรื่องมาให้เพื่อนๆ อ่านกัน พออ่านกันเสร็จก็เข้ามาทักทายหรือแซวกันไปกันมาเป็นที่น่าสนุกสนาน อารมณ์เหมือนเขียนจดหมายแบบส่งด่วนหาเพื่อนๆ แล้วเพื่อนก็เขียนโทรเลขตอบกลับมา :)

วิก็พยายามสอดแทรกประสบการณ์ชีวิตหรือแง่คิดในการใช้ชีวิตของวิลงไปบ้าง ก็วิจะอายุ 40 แล้ว ถ้าไม่มีแง่คิดอะไรมาใส่ให้ดูดีหน่อย มันก็ดูเหมือนโตมาแต่ตัว แต่ไม่มีประสบการณ์อะไรติดตัวมาเลยหรือ 5555 และที่สำคัญตอนนี้วิเลิกคิดถึงเรื่องว่าวิจะได้รับโหวตเท่าไหร่แล้วค่ะ เพราะถือว่านั้นคือผลพลอยได้ ส่วนมากจะมาคอยตามอ่านที่เพื่อนๆ ทักมามากกว่าและก็ตอบกลับหาเพื่อนๆ เพราะดีใจที่เค้าอ่านบทความของเรา ถ้ายิ่งเค้าชอบสิ่งที่เราเขียนก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น

การที่วิเลิกสนใจในผลโหวตเพราะมันทำให้วิไม่กดดันตัวเอง ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบใคร เราเขียนสบายๆ ไม่ต้องไปคาดหวังผลโหวตด้วยค่ะ เพราะบางทีเราคิดว่าเราเขียนดีสุดติ่งกระดิ่งแมวแล้ว แต่ทำไมได้น้อยกว่าอันที่เราเขียนฮาๆ ไม่ได้จริงจังหรือคาดหวังเท่าไหร่ ที่พูดแบบนี้เพราะเคยผ่านอารมณ์แอบเฟลมาแล้วค่ะ 555 แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ มาสายสบายๆ ชิวล์ แค่จะเสนอหน้าบนหน้า feed ของเพื่อนๆ ทุกวัน 555

วิคิดเสมอว่าการที่วิเขียนทุกวัน คือวิได้กำไร วิไม่ได้ลงทุนอะไรมากมาย แค่ใช้แรงใจแรงสมองในการคิดเรื่องที่จะเขียน อีกอย่างวิมองว่าการที่วิโพสลง steemit คือการลงทุนสะสมเหรียญสตรีมและสตรีมพาวเวอร์ให้ได้ทุกวัน ให้เข้ากระเป๋าวิไปเรื่อยๆ มันเป็นรูปธรรมที่ทำให้รู้เลยว่าเวลาที่วิให้กับ steemit มีมูลค่า และวิได้ใช้เวลาได้อย่างมีคุณค่าและมีประโยชน์ เพราะวันที่เหรียญสตรีมดอลลาร์ดีดตัวขึ้นมาแตะที่ $10-20 วันนั้นวิจะต้องขอบคุณตัวเองที่เชื่อมั่นในตัวเองและ steemit มาตลอด ถึงวันนี้เหรียญสตรีมดอลลาร์เกือบจะแตะพื้นพสุธา แต่ถ้าเรามองอย่างคนมองโลกอย่างแท้จริงไม่โลภ เราก็ได้กำไรนะค่ะ เพราะเราก็ยังได้เงินจากสิ่งที่เราทำ เอาแค่วิโพส 1 โพสแล้วได้เงินมา 1-10 บาทวิก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว เพราะวิไปเล่นที่โซเชียลมีเดียอื่น วิก็ไม่เคยจะได้สักบาท คิดแบบนี้วิเลยมีกำลังใจขึ้นมาอีกเยอะเลยค่ะ

หวังว่าความคิดที่วิมีต่อ steemit จะช่วยสะกิดใจเพื่อนให้เบิกบานแล้วเรามาสู้ด้วยกันต่อไป ให้วิได้เข้าไปอ่านเรื่องของเพื่อนๆ อย่างเปิดเผย เพราะวิก็อยากจะอ่านบทความเพื่อนๆ ทุกวันนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

วิ