ေငြတစ္ျပားမွ မကုန္ပဲနဲ႔ ေသခါနီးမွာေတာင္မွ ေကာင္းမႈျပဳခဲ႔သူ

ေငြတစ္ျပားမွ မကုန္ပဲနဲ႔ ေသခါနီးမွာေတာင္မွ ေကာင္းမႈျပဳခဲ႔သူ

ဘယ္ေလာက္စိတ္ေကာင္းရွိဖို႔လိုပါသလဲ။ ေဆး႐ံုႀကီး
တစ္႐ံုေပၚမွာတဲ႔ ေသခါနီးလူနာႏွစ္ေယာက္ ရိွတယ္။ အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ထည့္ထားတဲ႔ ကုတင္နွစ္လုံးရိွတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႔က ျပန္ေကာင္းဖို႔ သိပ္မလြယ္ပါဘူး။ အေရးေပၚကုသနိုင္ေအာင္လို႔ မေသခင္သက္သာေအာင္လို႔ ဒီလိုထားတာပါ။
အဲဒီမွာ ဟိုး••••• တံခါးေပါက္ ရွိတဲ႔ဘက္ကလူက ေန႔ခင္းၾကလို႔ရွိရင္ သူ႔ခါးေရာဂါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဆရာမေတြက ေဂါက္နဲ႔လွည့္ျပီးေတာ့ သူ႕ကုတင္ကို ေထာင္ေပးရတယ္။ ထိုင္ရက္ျဖစ္ေနေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။
အတြင္းဘက္က လူကေတာ့ ပက္လက္ကေလး မ်က္ႏွာၾကက္နဲ႔ ပန္ကာကိုပဲျမင္ရတယ္။
ဟိုး•••••••တံခါးေပါက္ဘက္ကလူက အတြင္းဘက္က လူကုိစာနာလို႔ လွမ္းေျပာတယ္။
အခု က်ေနာ္ ျပတင္းေပါက္ကေန ျမင္ရတဲ႔ ျမင္ကြင္းေတြကိုေျပာျပရင္ နားေထာင္ခ်င္သလားတဲ႔။
အတြင္းကလူကလည္း ေရာဂါေဝဒနာေတြဖိစီးလို႔ ဟိုကနာ ဒီကကိုက္၊အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ ဒုကၡေရာက္ေနေတာ့ နားေထာင္ရရင္ စိတ္ကေလးေျပာင္းသြားမလားလို႔
ဟုတ္ကဲ႔ ေျပာျပရင္ နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္။
ျပတင္းေပါက္ကၾကည့္ခြင့္ရတဲ႔လူကေျပာတယ္။
ဟိုး•••••• အျပင္ဘက္မွာတဲ႔ ေရကန္ၾကီး တစ္ကန္ရွိတယ္။ ငန္းျဖဴျဖဴ နွစ္ေကာင္ ကူးေနၾကတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီေရကန္ရဲ႕ေဘးမွာ ပန္းရုံေလးေတြရွိတယ္ဗ်ာ။ ပန္းရုံကေလး တစ္ရုံေဘးမွာ ခုံတန္းျပာကေလး ရွိတယ္ဗ်။ ဟို အတြင္းဘက္ကလူနာက အဲဒါေတြအားလုံးကို ျမင္ေရာင္ျပီးေတာ့ ေရာဂါေဝဒနာေတြ ေမ႔သြားတယ္။ အဲဒီ ခုတန္းျပာကေလးေပၚမွာ ခ်စ္သူအတြဲ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး နွစ္ေယာက္ထိုင္ေနၾကတယ္ဗ်။
အတြင္းဘက္က လူနာက ပိုစိတ္ဝင္စားသြားတယ္။
ေဟာ ေဟာ က်ေနာ္ ေျပာေနတုန္းမွာပဲ ေကာင္ကေလးက ေကာင္မေလးလက္ကိုကိုင္လိုက္တယ္ဗ်။
အတြင္းဘက္က လူနာ ေယာင္ရမ္းျပီေတာ့ လက္ေတြဘာေတြ လွဳပ္သြားတယ္ ေဝဒနာေတြ ေမ႔ရုံမက ျဖစ္သြားတယ္။
အဲဒီမွာ ဟိုဘက္ကုန္းေစာင္းအတိုင္း လူၾကီးတစ္ေယာက္လာေနတယ္။ အသက္ႀကီးၿပီ။ခါးကုန္းကုန္းနဲ႔ ေခါင္းမွာဦးထုပ္ႀကီးေဆာင္းလို႔
ေဟာ ေဟာ က်ေနာ္ ေျပာေနတုန္းမွာပဲ ဦးထုပ္ႀကီးက ေလထဲလြင့္သြားႀပီဗ် လိုက္ေကာက္ေနတယ္ လိုက္ေကာက္ေနတယ္။ အတြင္းက လူကျပံဳးတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဆရာမေတြ ဝင္လာတယ္။ ဦးေလး ျပန္လွည့္ရေတာ့မယ္ေနာ္။ကုတင္ကိုျပန္လွည့္။
အတြင္းဘက္ ကုတင္ကလူက
ဟာ သူ႔က်ေတာ့ ကံေကာင္းလိုက္တာ အျပင္က ျမင္ကြင္းေတြအားလုံးကိုျမင္ရတယ္။ ငါကေတာ့ မ်က္နွာၾကက္ပဲ ျမင္ရ။ သူေျပာမွ အေတြးနဲ႔ၾကည့္ရ။
အဲဒီ ကုတင္မွာ ငါေနရရင္ ေကာင္္းမွာလို႔ သူကေတြးတယ္။
အဲဒီေန႔ညမွာပဲဗ်ာ တံခါးေပါက္ဘက္က လူနာက ခြ်ဲေတြကပ္ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေတြတဟို႔ဟို႔နဲ႔ဆိုး သလိပ္ေတြပိုပြ အဲဒီမွာ အသက္ရွဴက်ပ္လာတယ္။
သိပ္အသက္ရွဴက်ပ္လာလို႔ရွိရင္ သူ႔တို႕ကုတင္မွာ ခလုတ္အနီကေလး တပ္ထားတယ္။
အဲဒီခလုတ္အနီကေလးကို နိွပ္ရင္ျဖင့္ ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြရွိတဲ႔ အခန္းကို သြားျမည္မယ္။ ျမည္ရင္ ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြ ေျပးလာျပီးေတာ့ ခြ်ဲေတြကိုစုပ္ထုပ္ ေအာက္စီဂ်င္ေပးလိုက္ရင္ မေသေတာ့ဘူးေပါ့။
သို႔ေသာ္•••••••••••••••••••••
ဟိုလူမွာ မခ်ိမဆန္႔ ျပင္းထန္တဲ႔ေဝဒနာကို ခံစားရင္းနဲ႔ နစ္လာျပီ ခလုတ္ကိုမႏွိပ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။
အတြင္းဘက္က လူနာရဲ႕ ကုတင္မွာလည္း ခလုတ္အနီကေလး ရွိပါတယ္။သူကလည္း ႏွိပ္ျပီးေတာ့ ကူလို႔ရပါတယ္။ေခၚေပးလို႔ရပါတယ္။ သူ႔လက္ညိွဳးကေလး ခလုတ္ေပၚေရာက္သြားပါျပီ။ နိွပ္မယ္လုပ္ျပီးမွ မနိွပ္ေတာ့ပါဘူး။
(ဘာျဖစ္လို႔တုန္း စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါ)
မနက္လင္းေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေတြ ဝင္လာတယ္။
ေအာ္••••• ဒီဘက္ကလူနာ ေသသြားရွာၿပီကိုး သူ႔ခမွ်ာ ခလုတ္ကေလးေတာင္ နိွပ္မသြားနိုင္ရွာဘူးေနာ္။
အတြင္းကလူနာက သူ႔လက္ညိွဳးကေလးကို ေစာင္ထဲဖြက္ထားတယ္။ဘယ္သူမွမသိေပမဲ႔ သူ႔ဘာသာသူသိေတာ့ လိပ္ျပာမလုံဘူး။
အဲဒါနဲ႔ ေသတဲ႔သူကိုဖယ္ရွင္းျပီး ကုတင္ကို ျပန္သန္႔စင္လိုက္ေတာ့ အတြင္းက လူနာကေျပာတယ္။
ဆရာမတဲ႔ အဲဒီကုတင္မွာ ဘယ္သူမွမရွိရင္ က်ေနာ့ကို ေျပာင္းထားလို႕ ရသလားတဲ႔။
ေအာ္ ဦးေလးက ဒီကုတင္ကို ေျပာင္းေနခ်င္လို႔လား ရပါတယ္ ရပါတယ္။ေျပာင္းေရႊ႕ ေပးလိုက္တယ္။
ဆရာမေတြလည္း ထြက္သြားေရာ သူရေအာင္ထိုင္တယ္။ ထိုင္ျပီးတာနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီလိုၾကည့္ျပီးတာနဲ႔ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး ထုံက်င္သြားတာပါပဲ။ပူလို႔ေလာင္လို႔ပါပဲ။
အျပင္ဘက္မွာ ဘာတစ္ခုမွ မျမင္ရပါဘူး။ အုတ္တံတိုင္း အျမင္႔ႀကီး ကာထားပါတယ္။
သိလုိက္ပါၿပီတဲ႔။ ဟိုဘက္ကလူဟာ သူ႔ေဝဒနာမွ သက္သာပါေစေတာ့လို႔ စိတ္ေကာင္းနွစ္လုံးေကာင္းနဲ႔ မရွိတာေတြကို ရွိေလေအာင္ ေျပာသြားတာ။
ငါမွားၿပီ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးကို ေသေစခဲ႔ၿပီ။ ငါကယ္နိုိင္ရက္နဲ႔ မကယ္ခဲ႔ဘူး။ ေနရာကေလး ေလာဘ
အဲဒီေလာဘကို တပ္မက္လို႔ မေကာင္းတဲ႔စိတ္ယုတ္မာ စိတ္႐ိုင္းေတြဝင္ ကိုယ္တိုင္မသတ္ေသာ္လည္း သူ႔ကိုကယ္နိုင္တာ မကယ္လို႔ ေသေစခဲ႔ၿပီ။ ပူလိုက္ေလာင္လိုက္တာတဲ႔ အပါယ္ငရဲကို မက်ေသာ္လည္း ေလာကငရဲကိုခံရၿပီ။
"လူတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စက္ဆုပ္ရြံမုန္းတာေလာက္ ခံရဆိုးတာဘယ္ရွိမလဲ"
ၾကည့္ပါ ဒါဟာ ဟိုလူက ေသသြားရင္ စိတ္ေကာင္းနွလုံးေကာင္းနဲ႔ ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္မွာပါပဲ။
ဒီဘက္ကလူက မေသခင္လည္းပူေလာင္ ေသသြားရင္လည္း အပါယ္ငရဲကို က်မွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ လူေတြ "စိတ္ေကာင္းရွိရင္ ေငြတစ္ျပားမွ မကုန္ပဲနဲ႔ ေသခါနီးမွာေတာင္မွ ေကာင္းမွဳျပဳနိုင္ပါတယ္"။ စိတ္ေကာင္း မရွိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းမွဳေတ ြျပဳျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
သူမ်ားကို ကူညီပါ။* စိတ္ေကာင္းရွိပါ။ေစာင့္ေရွာက္ပါလို႔ တိုက္တြန္းရင္းနဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။  ။ ဤစာသားမ်ားကို စာေရးဆရာႀကီး လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္၏ ေအာင္စိတ္ျဖင့္ တံခါးတို႔ကိုေခါက္ပါ ေဟာေျပာေခြမွျပန္လည္ေရးသားေဖာ္ျပပါသည္။

   အရွင္ပညာဓိကာ လကၤာရ

Credit : :