Refya uyumaz geceleri.

Sigara üstüne sigara, düş üstüne düş. Dönem dönem gitmem gerekiyor. Refya solgun üzgün. Her gidişimde bana dayanıyor. Her gidişimde Refya'nın haberini alıyorum. Refya kötü. Bir gittim, sabahın kör bir saatinde aradılar beni. Refya evden kaçmış . Aile, abiler, amcalar peşine düşmüşler. Bulsalar öldürecekler. Bana soruyorlar. Uykusuz geceler yaşıyorum.

Refya nerde?

Bir hafta sonra Refya ortaya çikti. Ramazan ayında oruçlu Refya. Kardeşleri yüzünden babasıyla tartışmış. Aç kalmış bir tas çorba yüzünden. Arsızlığından bahsetmez. Refya masum. "Kimse anlamıyor beni, ben ne yapayım?" diyor.

Refya çocukluğundan beri yaşadığı şehirde sessizce bekliyor. Akşam yemeği yeniyor. Refya yemiyor. Erkekler kahveye, annesi, kardeşleri bir odaya çekiliyor. Evden usulca çıkıyor . Yürüyor sadece. Yaşadığı şehir kocaman oluyor gözünde. Yol bilmez Refya. Telefon yasak, pencere yasak, kapı önü yasak. Yüksek binalar. Yürüyor Refya bilmediği bir yerde.

En yüksek apartmana çıkıyor Refva. Aç, uykusuz, yorgun. Atacak kendini düşleriyle birlikte. Kaybetmiş koca şehirde, kaçmış bir kere. Bulsalar Zaten boğacaklar Refya' yı düşlerinde. Apartmanin çatı kapısı kapalı. Refya merdivende uyuyakalıyor. Soğuk..

Babası yaşında bir adam görüyor Refya'yı. Babasıyla tek ortak yanı yaşı. Bir hafta Refya evinde kalıyor. Adamın kızları Refya'nın yaşıtları. Refya günler geçtikçe düşlerinin kuruntularında aile özlemi, yalnızlık hissi...

Anlattıkları böyle. Yüreğinden ne geçer bilmem. Bir haftalık çeşit çeşit yalandan sonra onu bulan adama anlatıyor her şeyi bir bir. "Özledim ama bulurlarsa öldürürler." diye.

Refya kaldığı evden bir avuç umut çalıyor. Gönlüne serpiyor, suluyor, yaşamak istiyor. Dönmek, yaşamak biliyor hepsi savaşmak demek ama.

Adam arıyor Refya' nin ailesini. Tehditle Refya' ya bir şey olmasın, diye. Veriyor adresi. Aliyorlar Refya' yi. Refya' nin damgası ondan önce eve varmış