Taksim Sokak Sanatı

Taksim, Kadıköy ve Karaköy'den sokak sanatı ile alakalı çektiğim bazı fotografları paylaşmak istiyorum. Hepsi hakkında bir kerede de konuşabilirim ama bir post için çok uzun bir yazı olur, resimlere de ayrı ayrı odaklanmak gerekebiliyor bazı sokaklar için. Bu yüzden şimdilik Taksim'in ara sokaklarından bir fotografla başlıyorum.

---

Taksim'de çok fazla sanat durağı var. Neredeyse her köşe başı bir durak. İstiklal'i baştan sona 1 kere yürüseniz, hiç etrafınıza bakmasanız duyacağınız şarkı sayısı hatta duyacağınız şarkıların dillerinin sayısı bile sıradan bir caddenin kaldıramayacağı bir yük. İstiklal'i İstiklal yapan da zaten bu yükü kolayca kaldırabiliyor olmasıdır. Çok fazla rengi bir arada görebileceğimiz bir cadde. Aynı cadde üzerinde çok fazla dinden, dilden, coğrafyadan, etnik kökenden ve algıdan çok fazla insan aynı anda bulunabiliyor ve hiçbir sorun yaşanmıyor. Normalde arasında ülkelerce mesafe varken birbirlerine düşman sanabileceğimiz birçok insan yan yana yürüyor bu caddede. Garip olan şey bu kadar renk birlikte sorunsuz gün geçirebiliyorken aynı renkte insanlar bazen birbirlerini yiyebiliyor.

Ben bu sorunun dönüp dolaşıp aynı renkleri kullanan ressamın eserlerinin sıkıcı olmaya başlaması gibi dönüp dolaşıp aynı renklerde buluşmak zorunda hisseden toplumdan kaynaklandığını düşünüyorum. Biri sağa gidiyor diğeri sola, ikisini de asıyorlar; illa ortak payda diyorlar, ortak paydanın ne olacağıyla alakalı kavga çıkıyor. Böylesine anlamsız dertlerde kurtulmak için çok bilenlerin sözünden çıkıp biraz İstiklal'de yürümemiz gerekiyor. Bütün ülke hatta bütün dünya İstiklalde bir tur atsın, etrafındaki renklerin kendi rengine karışmasını istemedikçe renginin değişmeyeceğini görecektir herkes.

Tarih deslerinden hatırlarsınız, ticaret bir bölgede gelişir çünkü oranın bir özelliği bunun için ideal zemini hazırlamıştır ya da bir yerde (bir olay veya çağ sonrasında) sanat alıp başını gitmiştir. İstanbul için bunu söyleyemem belki ama Taksim için söyleyebilirim; her şeyin gelişebileceği muazzam büyüklükte bir coğrafya. Bu coğrafyada benim en çok ilgimi çeken şey de sanatı. Özellikle de graffiti ve spencil denen vandallık eserleri...

Bu duvar ilk olarak duvar olması için inşa edilmiş ama sonradan duvarlık görevini hiç aksatmadan başka bir görevi daha üstlenebileceğini fark edenler tarafından kedisine tuval görevi verimiş. Bu duvara kutsanmış da diyebiliriz. Dergi takip eder gibi sürekli duvarları takip ederim. Bu duvardaki çizimler diğerlerine nazaran çok kısa sürede kirleniyor ama çok daha uzun süre kalıyor. Bir vandal başka bir vandalın eserinin üzerinde deneme yapabiliyor bu duvar üzerinde. Asıl bilbordları daha görünür yerlerden seçiliyor, oradaki eserlerin kalıcılığı daha az ama kirlenmesi de daha uzun zaman alıyor ya da hiç kirlenmeyebiliyorlar yerine yenisi yapılana kadar. Çapanoğlu Sokağı'nda bulunan bu duvar deneme tahtası olarak kullanılıyor. Bunun gibi bazı deneme mekanları daha var. Komple sokak ya da terkedildikten sonra sanatçı istilasına uğramış bazı binalar da var Taksim'de ve çevresinde. Başka zaman onlardan da bahsederim.

Bu postu daha yayınlamadan önce #streetphotography etiketinde birazcık turladım. Turlama sırasında paylaşımlarını güzel bulduğum bir hesabı takip ettim. Hesabın sahibi Atina'da yaşıyormuş. Beni Steemit'ten tanıdığım herhangi bir Türkten daha çok heyecanlandırdı. Çünkü sokak sanatıyla ilgili birisi ve Atina'da bu sanatı çok iyi yapan sanatçılar var. Henüz yeni takip ettim ama umarım bir gün sohbet ederiz :)