Resim: Toros Dağları. 2016.
Birisine karşı empati duyup onun ne hissettiğini anlamak, önce ’’acıma’’ hislerimizden doğar. Onun ne hissettiğini aslında anlamaya çalışmayız, acırız ona. Onun acı bir durumda olduğunu kabul ettiğimizde empati ettiğimizi düşünürüz. ’’Yazık ona, anlayabiliyorum onu’’. Empati hissetmek değildir. Onun acı çektiğini zaten biliyoruz. Karşındaki kişinin yaşadığı olayın aynısını ve ona benzer aynı seviyede bir olayı yaşayıp tatmadığımız sürece empati kuramayız. O ezikliğin ve rezil durumun tadını almadıktan sonra empati kuramazsınız. Ne zaman ki o aynı gelişme altında siz de aynı duyguları tattınız, işte o zaman empati kurabilirsiniz. Ve dersiniz ki; yaşamadan anlayamazsın… Sevenin halinden ancak sevenler anlar.