Arjina -2-

Burada paylaştığım hikaye, birkaç gün önce paylaştığım Arjina hikayesinin devamı niteliğindedir. İlkini okumadıysanız başlamadan önce buraya uğramanızı rica edeceğim. Umarım keyif alırsınız.

Arjina kuşa dokunabilecek mesafedeydi. Kendisine odaklanmış yeşil gözleri adeta büyülenmişcesine izliyordu. Daha önce tecrübe etmediği hisler yaşıyordu. Düşünmesine engel oluyor gibiydi. Bedeninin kontrolü arzularına teslim oluyordu. Yüzüne vuran yeşil ışığın kaynağı olan gözler ise yavaşça kapandı. Ardından kuş, saygı belirtircesine başını eğdi. Başını geri kaldırmamıştı. Anlamlandırmaya çalışan Arjina bir süre izledi. Sanki ona dokunmasını istiyor gibiydi. Arjina'nın kalbi ise çok hızlı atıyordu. Korku duygusu geri gelmişti. Yine de elini yavaşça uzattı. Zaten bu esrarengiz ve bir o kadar güzel yaratığa dokunma isteği derinlerden geliyordu. Kendini alamayan Arjina, kuşun sırtına doğru sol elini uzattı ve dokundu. İnanılmaz derecede yumuşaktı. Fakat bu dokunuş ile birlikte Arjina’nın anlam veremediği bir şeyler tetiklendi. Işık huzmelerinden meydana gelen kuş daha çok parlamaya başladı. Halihazırda gözlerini kamaştıran bu yaratık giderek daha güçlü bir ışık yayıyordu. Arjina gözlerini açamıyor hatta kolu ile ışıktan korumaya çalışıyordu. Ona dokunmayı kesmişti ama ışık giderek şiddetleniyordu. Sonra aniden ışık yok oldu. Kalbi daha ne kadar hızlanabilirdi bilmiyordu ama korkusu giderek artıyordu. Önce kollarını indirdi sonra gözlerini açtı.

Mağara gibi bir yapının içerisindeydi. Tüm bedeni titriyordu. Yoğun ışıkta uzun süre kaldığından şu an görmekte oldukça zorlanıyordu. Kuşa yaklaşırken belki de öleceğini düşünmüştü ama gözlerini başka yerde açmak herhangi bir şekilde beklediği bir durum değildi. Hala rüyada olabileceği ihtimalini çabucak eledi. Gözlerinin acısına varana kadar her şey fazlasıyla gerçekçiydi. Kendini toparlamaya çalışan genç kadın sağ elindeki kılıcına baktı. Her seferinde ona güven verirdi. Babası kılıcı yanında taşımaz aksine saklardı. O kadar güzel bir kılıç zaten saklanmalıydı. Kılıç başta bir hançer olarak yapılmış gibi görünüyordu. Kılıcın balçak kısmından gövdesinin yarısına kadar gümüşten bir hançeri andırıyor sonra çelik eklentisi ile bir kılıca dönüşüyordu. Üzerinde çeşitli işlemeler ve balçağın ortasında sembol. Bu sembol köşeleri içi dolu küçük daireler ile vurgulanmış bir üçgendi. Arjina'nın yakın zamanda kılıçta fark ettiği bir şey daha vardı. Ölümünden birkaç sene önce babasından yalvararak almıştı. Babasından kısa süreliğine izin alabilen Arjina, kılıcın kabzasının ona hiç rahat gelmediğini hatırlıyordu. Fakat şimdi sanki eline göre tasarlanmış gibiydi. Nedenini anlamasa da şu an kılıcın varlığı ona güven veriyordu. Belki de babasının bir şekilde yanında kaldığına inanıyordu. Bu hissin etkisiyle biraz toparlayan genç kadın çevresini inceledi. Neler olduğunu ve nerede olduğunu anlamaya çalışmak yapabileceği tek şeydi. Duvarların yüzeyindeki girinti ve çıkıntıların doğal bir görüntüsü vardı. Sol tarafındaki duvarın üzerinde bulunan ve içerisinden ateş yükselen küçük oyuklar dikkat çekiyordu. Sık aralıklarla yerleştirilmişti ve önünde uzanan yolu görebilmek için yeterince ışık sunuyordu. Fakat sağ taraf tamamen karanlıktı. Bu yer; her nere ise kullanılıyor olduğu belliydi. Duvarların aksine yürüdüğü zemin fazlasıyla düzgündü. Pürüzsüz sayılabilecek zemin, bu yerin doğal mağara havasını bozuyordu. Arjina'nın gözü oyuklardaki ateşe takıldı. Dikkatle bakmasına rağmen kaynağını görememişti. Yağ lambası değildi. Bildiği kadarıyla sadece hayvan yağı yakılarak bu denli bir ateşe süreklilik kazandırılabilirdi. Dikkatle inceleyen Arjina, ateşin çıktığı oyukta aslında bir delik olmadığını fark etti. Emin olmak için duvarı el yordamıyla yoklayıp küçük bir taş parçası çıkardı. Oyuğa doğru fırlattı. Tam olarak istediği yere atabilmesine rağmen taş geri sekti. Gördükleri konusunda haklıydı. Oyuğun herhangi bağlantısı yoktu. Duvarın üzerinde ateş yanıyordu ve herhangi bir kaynağı yoktu. Neler olduğunu anlamak isteyen Arjina kılıcının uç kısmını ateşin üzerine tuttu. Sonra kılıcın ucuna yakın bir noktaya dokundu. Kılıç ısınmamıştı. Bu kez derin bir nefes aldı. Yavaşça elini ateşe uzattı. Henüz dokunmamıştı ama yine de sıcaklığını hissetmeliydi. Ateşe dokundu ve hala bir şey hissetmiyordu. Elini ateşin içinde gezdirmek garip hissettirmişti ama sıcaklık hissetmiyordu. Merakı giderek artan Arjina eliyle duvarı tuttu ve ayak parmaklarının ucuna yükselip ateşe doğru üfledi. Ateş gelen havanın etkisiyle savruldu. Kafası iyice karışmıştı. Ne ile karşı karşıya olduğunu bilmemek çaresizlik hissi uyandırıyordu. Düşünceler onu ele geçirmiş gibi hissediyordu ama aslında hiçbir şey düşünemiyordu. Yere oturdu. Tekrar kafasını toparlamaya çalıştı. Sağ tarafını göremiyordu. Oraya doğru yöneldi. Yavaş adımlarına eli rehberlik ediyordu. Birkaç adım sonra sol tarafındakine benzer bir duvar olduğunu fark etti. Arkası da duvardı. Gözlerini açtığı noktaya dönüp oturdu. Yürüyüp ilerlemek tek seçenek gibiydi fakat yapmak istemiyordu. Delirmek üzere olduğunu düşündü. Daha önce görmediği bu yere nasıl gelmişti? Sonuca bağlayamadığı düşünceler kafasında dönerken Arjina’nın hemen yanında olan ateş yükselmeye başladı. Genç kadının dikkatini çeker çekmez onun solundaki ateş de yükseldi. Sırayla bir sonraki biraz daha yükseliyor bu şekilde her bir ateş bir sağındakinden biraz daha uzun oluyordu. Ateşin anlatmak istediği şey çok zor değildi. Bu yer Arjina'nın devam etmesini istiyordu. İyi bir fikir olmadığından neredeyse emin olan genç kadının çok seçeneği yoktu. Yürümeye başladı.

Ateşlerin rehberliği Ajina'yı daha dar bir koridora sokmuştu. En azından artık sağ tarafını da görebiliyordu. Bir süre daha yürüyen genç kadının karşısına iki heykel çıkmıştı. Tam bu noktada koridor genişlemiş bu iki devasa taş bloğa alan sağlamıştı. Heykel hizasında yanan ateş de nispeten daha büyüktü. Arjina bir süre heykelleri izledi. Eskimiş görüntüleri, ustaca yapılmış oluşunu gizleyemiyordu. Surat ifadeleri ise pek misafirperver değildi. Heykeller; ellerini bel hizasında birleştirmiş, kılıç bir tutan insan figüründen oluşmuştu. Tuttukları kılıçlar ise yere saplanmış gibiydi. Arjina pek anlam veremese de üzerinde çok düşünmedi. Zaten anlam veremediği o kadar çok şey vardı ki. Taştan yapılmış ve yere saplanmış gibi görünen kılıçların üzerinde yukarından aşağıya dizilmiş semboller vardı. Semboller heykelde kılıcın balçak kısmında başlıyor ve gövdesinden ucuna doğru ilerliyordu. Aşağı doğru duran kılıçta en üstteki sembol Arjina'nın kılıcındakiyle aynıydı. Kılıcın üzerindeki yeri de heykeldekiyle bire bir uyuşuyordu. Üçgen, şeklin dayanıklılığı ve zayıf noktası olmaması sebebiyle Nusirna'da güç sembolü olarak bilinirdi. Heykeldeki kılıçta beş adet sembol vardı. Diğer semboller Arjina'nın kılıcında yoktu. Buraya onu ateşlerin getirdiğini hatırladı ve devam etmesi için bir yol olduğunu düşündü. Heykellere yaklaştı. Tüm bunların bir amacı olmalıydı. Hiç umudu olmamasına rağmen itmeyi denedi. Kılıcını yere bıraktı ve tüm gücüyle itti. Beklediği sonucu almıştı ama denemese rahatsız hissederdi. Çevresine bakındı. Yapabileceği başka bir şey göremiyordu. Heykellerin çevresindeki boşluklar bir insanın geçebilmesi için oldukça dardı. Arkası da görünmüyordu. Sadece karanlıktı. Kılıcının üzerindeki sembolü heykelde gördüğü sembole yaklaştırmayı denedi. Bu da heykeli itmek gibi, sadece kendisini aptal hissetmesine sebep olmuştu. Arjina geri dönmeyi düşündü. Nasıl buraya geldiği hakkında bir fikri yoktu. Yine de geri dönmek için aklına gelen en iyi seçeneğin geldiği nokta olduğuna kendini inandırdı. Arkasını dönüp birkaç adım atmıştı ki, buraya kadar ona rehberlik eden ateş, genç kadınla aynı fikirde değildi. Bir anda ortalık karardı. Arjina’nın görebildiği tek şey az önce arkasında bıraktığı heykellerin bulunduğu yerden gelen ince bir ışıktı. Bir anda öfkesi tüm düşüncelerinin önüne geçti.

-Ne istiyorsunuz benden!

Haykırışıyla birlikte Arjina kendini tutamayıp ağlamaya başladı. Çaresizlik hissi korkunçtu. Ne düşüneceğini bilmiyordu. Neredeydi? Neden buradaydı? Hiçbir fikri yoktu. Oturduğu yerde ağlamak bir şeyi değiştirmese de buna ihtiyacı vardı. Birkaç dakika sonra gözyaşlarını silmeye bile tenezzül etmeden ayağa kalktı. Sanki bir şeyleri fark etmiş gibi heykellere doğru yürüyordu. Arjina’nın ilerlemesiyle ateş, tekrar mağara benzeri yeri aydınlatmaya başladı. Arjina elindeki tek ipucu olan sembole odaklanmıştı. Bir üçgendi ve düşününce ortamda üç adet kılıç vardı. Heykellere yaklaştı ve zemini yokladı. Heykellerin taşıdıkları kılıçların gerçekten yere saplanıp saplanmadığından emin olamadı. Ayağa kalktı ve heykellere sırtını dönüp tahmini olarak birkaç adım attı. Tekrar eğilip çok net göremediği zemini eliyle yoklamaya başladı. Ağlamakla gülmek arası bir tepki veren Arjina aradığını bulmuştu. Pürüzsüz zeminde küçük bir yarık vardı. Artık sembolü tamamlayabilecekti. Tekrar ayağa kalktı. İki eliyle kılıcı kavrayan Arjina, heykellere sırtını döndü ve kılıcı zemindeki yarığa sapladı. Ne yaptığını biliyordu ama sonuçları hakkında hiçbir fikri yoktu. Bir anda kılıcın bir adım kadar önünde parlak bir nokta görüldü. Kızgın demirden damlayan bir parça ateş gibiydi. Sonra o nokta ilerlemeye başladı. Arjina'nın çevresini saran bir daire çiziyordu. Şaşkınlıkla çevresine bakan genç kadın heykellerin çevresinde de aynı şeklin oluştuğunu gördü. Durup ne olacağını bekledi. Üç tane daire tamamlanmıştı. Ardından bu daireler de birbirleriyle aynı şekilde bağlanarak üçgeni oluşturdu. Kılıcın üzerindeki sembol artık zemindeydi. Bir üçgen ve uçlarında yer alan daireler. Arjina başardığını biliyordu fakat ne başardığını bilmemek hala korkutucuydu. Ayağa kalktı heykellere doğru yürüdü. Bu sırada sembolü oluşturan çizgilere basmamaya özen gösteriyordu. Heykellere dokundu. Hala bir hareket yoktu. Sembol tamamlanmıştı fakat hala önünde ilerlemesini engelleyen heykeller duruyordu. Bu kadar şey olduktan sonra ilerleme katedememesi sinirlenmesine sebep olmuştu. Çaresizce tekrar etrafına bakındı. Bir şeyleri eksik yaptığı çok açıktı ve sorunun bulanabileceği çok fazla alan yoktu. Heykelleri inceliyordu. Zemindeki çizgilere dokunamazdı. Erimiş demir gibiydi. Duvardan yükselen ateşlerin aksine, çizgilere yaklaşınca sıcak olduğunu hissedebiliyordu. Heykelin tuttuğu kılıca dokundu. Yere çizilen sembolün parlaklığı sayesinde zemini öncekinden daha net görebiliyordu. Kılıç gerçekten yere saplanmıştı. Aynı bilgiyi bu kez farklı yorumlayarak sorunu ikinci kez çözdü. Heykellerin hareket etmesi için onu zemine sabitleyen kılıçtan kurtulması gerekiyordu. Tekrar kılıcına yöneldi ve heykellere sırtını döndü. İki eliyle kavradığı kılıcını heykellerin gösterdiği gibi bel hizasında tutup zeminden çıkardı. Son detayı fark ettiği için gülümsedi. Sonra zeminde küçük sarsıntılar ve büyük bir ses ile heykeller, yere sapladıkları kılıçları kaldırmaya başladı. Arjina heykellerin bu hareketini şaşkınlıkla izlerken, kılıçların yerden çıkan kısmında bir sembol daha görmüştü. Bu kez gördüğü sembol tanıdık gelmişti. Artık düşünecek daha çok şeyi olan Arjina heykellerin ona yol açıp açmayacağına bakıyordu. Heykeller kılıçlarını kaldırdıktan sonra bir süre geriye doğru sürüklenmiş. Sonra yanlara doğru açılmıştı. Arjina’nın bilinmezliğe yaptığı yolculuk sürüyordu…

5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri kanununa göre tüm hakları bana aittir.