| Sizin için tercih mi zorunluluk mu?

Hepimizin mecburiyetleri var. Bazen bir iş yerinde, bazen ikili ilişkilerimizde, bazen de kendi içimizde bu zorunluluklara ruhumuzu maruz bırakıyoruz. Bu ne kadar doğru veya yanlış tartışılır. Fakat aramızdan kaç kişi, hayatlarını sadece istediği çizgilerde ilerletiyor. Bazen bu çizgiler farklı farklı noktalarda çatallanırken aramızdan kaçı ruhunun ve benliğinin istediği yolu tercih ediyor? Acaba inançsal öğretileri veya toplumsal ahlak kurallarını elimizden geldiğince yerine getirirken kendimize ne kadar adaletli davranıyoruz. Üzerine saatlerce konuşulması gereken bir konu bence ama başkalarıyla değil kendi kendimize konuşmamız gereken bir konu. Kendi içimizde tartışıp kendi içimizde çözümleyip kendi içimizde sonuçlara kavuşturmamız gereken bir konu. Kendime ne kadar adaletli davranıyorum? Bizler hayatlarımızı şekillendirirken aslında kendi elimizdeymiş gibi düşün-sekte bazen yaptığımız tercihler kendi irademizin dışında gerçekleşiyor. Örneğin bazı tercihler yapıyoruz hayatımızda, meslek seçiyoruz, bir eş seçiyoruz, veya yaşayacağımız yeni bir şehir peki bunlar gerçekten bizim tercihlerimiz mi yoksa toplumun bize sunduğu zorunluluklar mı?
Tüm bu sorunlara cevap ararken içimizde, aslında ortaya bazı gerçekler çıkıyor. Ben bu sorgulamayı kendime yaparken aslında kendimi bir sürgüne terk ettiğimi fark ettim. Gerçek şu ki bunu yapan sadece ben değilim bir çoğumuz hayatlarımızda kendimizi bilerek veya bilmeyerek ya da bil-ipte kabullenmeyerek geri dönüşü olmayan bir sürgüne mahkum ediyoruz. Bu esnada zaman dediğimiz yaşam rüzgarı, buharlaşan bir su gibi geçmişe karışıyor. Sonundaysa elimizde keşkelerimiz ve bir yürek dolusu istekle baş başa kalıyoruz. Demek istiyorum ki kendinizi hiçbir zaman dönüşü olmayan bir sürü güne mahkum etmeyin. İstediğiniz anda istediğiniz yerde istediğiniz insanlarla hayatınıza renk katın. Size süslü bir cümle armağan etmek istiyorum.

” Sürgün, bir insan ile doğup büyüdüğü yer arasında, benlik ile benliğin gerçek yuvası arasında zorla açılmış olan onulmaz bir gediktir.“

Edward Said ,Kış Ruhu