Topraktan koparılan insan

Hapsolduğumuz günlük rutinlerimizi düşünelim. Belli bir saatte kalk, çarkları çevir, sosyalleştiğini zannettiğin etkinlikleri yerine getir sonra uyu. Size katılıyorum böyle bir zamanda insanın hayatta kalması (buraya sonra döneceğim) için yapması gerekenler maalesef bunlar. Mutsuz olduğumuzu her zaman bildiğimiz rutinleri hayatta kalmak için mi sorgulamıyoruz? Çok mu tembeliz? Gerçekleri görmekten çok mu korkuyoruz? Yoksa uyuşturulmuş bedenlerimiz daha fazla hayal mi istiyor?

Kendimce yorumlarsam her şeyin temeli topraktan koptuğumuz an olduğunu düşünüyorum. Toprakta her zaman yaşam vardır. Ne ekerseniz onu biçersiniz. Adaletlidir ve olması gereken olur. İnsan her zaman toprakla bir bütün olarak yaşamış ve yaşamını onun sayesinde devam ettirmiştir. Bunu fark eden kişiler toprağa sahip olduktan sonra insana da sahip olmuştur.

Yıllarca okuduğumuz okullar, çalıştığımız şirketler, hayallerini kurduğumuz onca şey aslında topraktan uzaklaştırmak için bize yedirilen uyuşturucular.

Toprağın sistemi rüşvet yemez, torpilinizin kim olduğuna bakmaz, adam kayırmaz, ünvanınıza bakmaz, yalanlar içinde siyaset yapmaz.

Ne zaman bu sistemin içi boş ve tamamen kendi zincirlerimizden oluşan bi kafes olduğunu anlarız işte o zaman gerçekten toprağa döner ve özgür oluruz.

...

Havaya bakarsam (ey yar) hava alırım hava alırım
Havaya bakarsam (ey yar) hava alırım hava alırım
Toprağa bakarsam dua alırım
Topraktan ayrılsam (ey yar) nerde kalırım
Benim sadık yarim kara topraktır kara topraktır

Dileğin var ise (ey yar) iste Allah'tan iste Allah'tan
Dileğin var ise (ey yar) iste Allah'tan iste Allah'tan
Almak için uzak gitme topraktan
Cömertlik toprağa (ey yar) verilmiş Hak'tan
Benim sadık yarim kara topraktır kara topraktır

...