ÖZÜR DİLERİM ANNEM

ÖZÜR DİLERİM ANNEM

Anneye bakınca utanılır mı? Ben utanıyorum. Ama kendimden utanıyorum... Niye mi? Çünkü o yedi kişiyi zorluklar, yokluklar ve canı pahasına büyüttü. Peki yedi kişi ne yaptı. Göğsünde büyüttüğü yedi kişi.

Canından can cıkaransın

Bir gün ona "Bütün çocukların sana ihanet etti" dedim. Gözlerinden yaş geldi. Benim canım çıktı. Ne demek "İhanet etti" . Çünkü şimdi yalnızsın. Kimsesizsin. Ama o bunu kabul etmedi. O anneydi. O canını hiçe saymıştı. Göğsünde büyümüştü ama onların ağzı şimdi başka göğüslere değmişti.

Yüzüne bakıyorum sırtında bir bebekle güneş altında tarlalarda çalışan bir anne görüyorum. Ellerine bakıyorum her çizgi yedi kişinin vicdanına atılmış bir kör bıçak yarası oluyor. Yürürken bir yere tutunmasını izliyorum, yedi kişiyi yürütmek için kendi bacaklarından vazgeçen bir can görüyorum. Vazgeçemeyeceği bir şey yok.

Yere düşüyorum yanımda o var. Hastalanıyorum başucumda o var. Mutlu oluyorum o benim adıma benden daha mutlu. Sonra dönüp yedi kişiye bakıyorum ama bakamıyorum. Yedi zifiri karanlık görüyorum. Çünkü o yalnız, kimsesiz, sanki o hiçbir şey yapmamış. Ama o bir anne. O hâla titreyen ellerini kaldırırken semaya yedi ayrı dua etmeyi bırakmıyor. O hâla başkasından aldığı yardımı yedi ayrı parçaya bölüp yedi ayrı kişiyle yedi ayrı şehre gönderebiliyor. O hâla yüreğini aynı anda yedi eşit parçaya bölebiliyor. O bir anne ve bu haliyle bile gök yere düşse yedi ayrı kişiye yedi ayrı şehirde aynı anda siper olmaya hazır. Ama yine de halinden memnun. Çünkü yedi kişi onun için hala kendi başına yaşayamayacak kadar küçük ve çocuk.

İşte bu yüzden utanıyorum. İşte bu yüzden utanmalıyız kendimizden. Biz ki o ayakları öpülesi yeryüzü meleklerini ne hallere koyuyoruz. Kimi sokaklarda kimi yalnız kimi huzur evlerinde. Peki bizim vicdanımız nerede. Tabi ki bu sorunun cevabı çok kolay. Olmayan şeyin yeri de olmaz.

Ellerim kırılsaydı da ellerin açılmasaydı

Anneme bakıyorum canım yanıyor. Anneme bakıyorum insanlık adına kendimden utanıyorum. Anneme bakıyorum yedi kat yerin dibine giriyorum. Anneme bakıyorum yedi kat cehennemde yanıyorum. Anneme bakıyorum tüm bunların yüz mislini hakkettiğimi anlıyorum.

Anneme bakıyorum hepinizin huzurunda ondan yedi defa özür diliyorum. ...

İşte o ANNEDİR