Mutluluğun Resmini Yapamadık Ama Fotoğrafını Çektik [Cointurk Fotoğraf Projesi]

Merhaba arkadaşlar, bugün sizlerle @kusadasi'nin düzenlemiş olduğu mutluluk temalı fotoğraf projesi kapsamında hazırladığım fotoğraf ve yazımı paylaşacağım.

Mutluluk neydi? Mutluluk yalnızca vücuda seratonin salgılanması sonucu oluşan kimyasal bir olay mıydı? Peki ama o zaman neden sadece seratonin ile çözülmüyordu bütün problemler? Yoksa kahkahalar eşliğinde gülmek miyi mutluluk? Eğer öyleyse neden mutluluktan ağlamak gibi bir gerçek vardı? Yoksa mutluluk o içimizde hissettiğimiz tarifsiz duygu muydu? O zaman aşk ile arasında ne fark vardı?Aslında olağan olan mululuktu ama istisna olan mutsuzluk muydu? Yoksa mutluluk sadece mutsuz olmama durumu muydu?

Bence mutluluk dünya üzerinde tanımlanması en zor kavramlardan bir tanesi. Çünkü mutluluğun sebepleri, yaşanma şekilleri, iç ve dış dünyamızdaki etkileri kişiden kişiye çok farklılık göstermektedir. Ayrıca her birimiz için de birden fazla mutluluk çeşidi vardır. Mutluluğu tek kalem altında incelemek çok zordur. Bugün mutluluğu affınıza sığınarak çok genel ve eksik bir tabirle tanımlayacağım. Mutluluk, insanın kendini iyi hissetmesidir. Ben de bugün sizlerle bana gerçekten iyi gelen, beni mutlu eden bir konunun resmini ve hislerimi paylaşacağım.

Eskiden beri bende en büyük mutlulukları yaratan şeylerden bir tanesi, bu evren üzerinde yapmış olduğum herhangi bir etkiye özellikle olumlu manada bir tepki gelmesidir. Örnek verecek olursak, ders çalıştırdığım birisinin sınavdan iyi not alması, hüznünü paylaştığım birinin artık gülebilecek duruma gelmesi, burada paylaştığım bir yazının ödül ve oy alması gibi. Bunları genel bir çatı altında topladığımızda çabalarımızın meyve vermesi olarak tanımlıyoruz. İşte bugün @kusadasi'nin düzenlediği yarışmayı okuduğumda, meyve vermek tabirinin ta kendisi olan ve bundan yaklaşık 3-4 gün önce fark edip dakikalarca izlemekten ve tebessüm etmekten kendimi alamadığım bir olayı paylaşmaya karar verdim. Yukarıda şeftaliye uzanmış olarak gördüğünüz el bana ait. O şeftali ağacı ise bundan tam 5 yıl önce babamla şeftali çekirdeği olarak bahçeye gömdüğümüz seyin ta kendisi. Bundan 5 yıl önce bu ağacı diktiğimizde bugünleri görmeyi çok istemiş ancak bu kadar mutluluk duyacağımı tahayyül edememiştim. Bu ağacın fidan olarak çıkışından bu haline gelmesine kadar ki süreçte, hep onu bizim dünyaya bıraktığımız bir eser olarak gördüm, korudum ve suladım. Normalde daha öncesinde meyve vermesi gerekirken çiçeğinin erken açması ve soğuk yüzünden dökülmesi sebebiyle ilk meyvelerini bu yıl görmek nasip oldu. Meyvelerin bu hale geldiğini gördüğümde duyduğum heyecan, yüzümde oluşan gülümseme ve ruhumda yankılanan sevinç çığlıkları gerçekten yaşamaya değerdi. Benliğimi saran o güzel his başka hiçbir şeyden alamadığım hazzı tekrardan bana vermişti. Mutluluk dediğimiz hadise tam anlamıyla kalibimin içinde yeşermişti. Bu anımdan yola çıkarak sizlere her ne olursa olsun pes etmemenizi, her zaman gösterdiğiniz çabaların meyve vereceğini affınıza sığınarak sizlere hatırlatmak istiyorum. Er ya da geç bu meyveleri dalından toplayacaksınız. Yeter ki meyvenin çıkacağı mevsime kadar sabredin ve çabalarınızı sürdürün. Bu vesile ile de herbirinizi geleceğimizi güzelleştirmek adına en azından 1 tane ağaç dikmeye davet ediyorum. Sevgi ve saygılarımla...