Likya Yolu 1. Gün

29 Ağustos günü Fethiye’ye ardından Ölüdeniz’in merkezine hiç uğramadan Fethiye otogarın arkasından geçen minibüslerle doğrudan Likya Yolu’nun başlangıç noktası olarak kabul edilen Ovacık’a ulaştım. Likya Yolu başlangıç tabelasını görmek beni biraz heyecanlandırmıştı. Normalde bu noktadan sabah başlanılan yürüyüşlerin akşama kadar rahatlıkla Faralya'da tamamlanabileceğini öğrenmiştim fakat bir gün daha bekleyip zaman kaybetmek istemiyordum. Saat öğle vaktini çoktan geçmişti. Neyse, başlangıç tabelasından yürümeye başlamıştım. Rota boyunca üzerinden geçeceğim parkurların zorluk dereceleri, yükseltileri, su kaynakları ve gps verileri gibi bir çok bilginin yazılı olduğu bilgisayar çıktılarını çantamdan çıkarıp kontrol ettim. Kirme köyüne kadar zor bir parkur bekliyordu. İlerledikçe parkur biraz daha zorlaşıyor, yol boyunca sağ taraftaki Ölüdeniz manzarası her dinlenmek için durduğumda sanki enerjimin azalmasına engel oluyordu. Yürümeye devam ederken bir zaman sonra manzara arkada kalmış parkur biraz daha eğim kazanmıştı. Zaman zaman offline mapten köye ulaşmak için kalan mesafeyi kontrol ediyordum.

Kirme’ye varmadan önce Kozağacı olarak geçen yine küçük bir köyde buz gibi akan bir çeşmeyle karşılaştım. Etrafta arı kovanları olduğundan çeşmenin üzeri arılarla doluydu. Çeşmeden sularımı tazeledikten sonra yürümeye devam ettim. Hava kararmak üzereydi ve muhtemelen Kirme’ye ulaşana kadar kararmış olacaktı. Çantamdan el fenerini çıkarıp köye varana kadar karanlıkta yürümeye devam ettim. Köye geldiğimde etrafta kimseler gözükmüyordu. Ne bir ses ne bir soluk. Biraz daha ilerdikten sonra bir avluda ışığın yandığını gördüm. Selam verip yolun bundan sonraki kısmını sordum. Yaşlı teyze buradan sonrasının patika olduğunu, karanlıkla yürümeye devam etmemin tehlikeli olacağını söyledi ve o gece evinin avlusunda kalabileceğimi söyledi. Rahatsızlık verm.. diyemeden teyzenin ısrarları üzerine çantamı sırtımdan indirdim. Hem kalacak yer bulmamın hem de ilk günün önceden tahmin edemediğim yorgunluğunun üstüne çadır kurmaktan kurtulmanın sevinciyle daha sonra da gelen köylülerle çayımızı içip sohbete daldım. İlk günü şans eseri tecrübesizlik ve plansızlığın getirebileceği kötü durumlardan bu şekilde kurtarmıştım.

Birinci gün yola geç çıktığımdan daha çok yürüyüş moduna adapte olma ve bir an önce bir yerleşim yerine ulaşma süreciyle, az molayla çok yol tarzında geçti. Sonraki bölümde Faralya inişi ve Kabak Koyu'da geçirdiğim zaman hakkında bir şeyler yazmaya çalışacağım.

Devam edecektir...