Likya Yolu 5. Gün

Tavukların hunharca bağrışmalarından sonra daha fazla dayanamadım ve kendimi çadırdan dışarı attım. Saat 7:30. Çantamı toparlayıp avluya indiğimde bugünkü yol için gerekli aktivasyon enerjisini ateşlemeye fazlasıyla yetecek organik köy kahvaltısından sonra yeni bir parkur için fazlasıyla hazırdım. Son kontrolleri yapıp gerekli infoları köydekilerden aldım ve vakit kaybetmeden yeni bir günün sabahında yola koyuldum. Giderken de çantama bir sürü meyve doldurdular. Sağolsunlar.

5.Gün (Belceğiz – Gavurağılı – Pydnai)

---

---

Gavurağılı inişi için zor bir parkur olduğunu söylemişlerdi. Evet çok kolay sayılmaz fakat bana kalırsa birinci etap için en keyifli parkurlardan biri. Uzun bir iniş, yorucu ve kayalıkların üzerinden geçerken dikkat etmeyi gerektiren bir yol. Denize doğru giderken manzaraya karşı yürümenin motivasyona verdiği pozitif etki tartışılmaz bir gerçek. Sahilden iç kesimlere doğru yürürken ise genelde başka motivasyon kaynakları bulmak gerekiyor.

---

---

Uzun yamaç inişi denize sıfır noktasındaki taş örülü bir patikayı geçerek bitiyor. Ağaçların ve tarlaların arasından 1 km kadar devam edip Gavurağılı yerleşkesine varılıyor. Evlerin önünden geçerken her kapıdan bir köpek havlıyor, üzerlerine gidince geri çekiliyorlar. Anlaşılan buradaki köpekler yabancıları pek sevmiyorlar. Bu arada Likya Yolu işaretlerinden de eser yok. Yeni yapılanmaya girmiş bir yerleşim yeri ve yol üzerindeki yerlerin büyük bir kısmı özel araziye geçtiği için işaretler de zamanla kaybolmuş. Yolun devamını evinin önünden geçerken arkamdan havlayan köpeğini susturan birinden öğrenip zeytin ağaçlarının içinden tekrar yol işaretlerini görene kadar devam ettim.

---

---

Kavurucu sıcakta yürümeye devam ederken önüme çıkan yamacı görünce bir adım daha atamadım ve bir ağacın altına oturup yarım saat kadar dinlendim. Meyveler ve enerji barları yarım saat dinlenmeden sonra tekrar normale döndürmüştü. Küçük bir tırmanıştan sonra asfalt yola gelindiğinde Türkiye’nin en uzun plajı Patara kendini gösteriyor.

---

---

Pyndai’de antik kalıntı olarak günümüze ulaşan görülebilicek pek bir şey kalmamış. Olan kale duvarları da zeytin ağaçları ve otların altında kalmış. Patikadan devam edip tahta bir köprüye ulaşılıyor ve köprünün diğer tarafı Antalya olarak kabul ediliyor. Burada çadır konaklaması, restorant ve duş imkanı sunan küçük bir işletme de var. Havanın kararmasına 2 saat daha olmasına rağmen günün yorgunluğuyla Letoon'a doğru ilerlemeyip ertesi güne bırakmaya karar verdim. Hava karardıktan sonra yıldızları izlemek için matımı alıp sahile indim. Günün en keyifli saati de burasıydı zaten. Artık yalnız yollarda olmanın getirdiği kavram kargaşaları, iç buruklukları da başlamıştı sanki. Tabii ki her günün güzel geçmesi mümkün değildi. Kesin karar vermeden sabahı beklemek daha iyi olacaktı.

---

Devam edecektir...