Merhaba sevgili okurlarım, uzun zaman oldu bir yazı paylaşmayalı. Son paylaşımım da Ramazan bayramıyla ilgiylidi ve eski bayramlar ile şimdiki bayramlar arasındaki farka dikkat çekmek istemiştim.Bayramlarımız neden eskisi gibi olmadığını hepimiz bu bayram bir kez daha gördük sanırsam. Neyse konuyu dağıtmadan asıl paylaşmak istediklerime ve nasıl bir bayram geçirdiğimi anlatmaya geçeyim.
Bayramı ailecek anneannemlerde geçirmek üzere plan yaptık. Arefe günü de orada hısım akraba ve birkaç komşumuzun katıldığı son iftar yemeğini biz verecektik. Sabah erkenden kalkmıştık.Köye gideceğimizden yemekler ve tatlı için gerek tüm hazırlıkları tamamlayıp yola çıktık.Bir buçuk saatlik yolculuk sonunda köye vardık.Annem ve anneannem iftar hazırlıklarına başladılar. Biz de hem erken kalktığımız hem de yol yorgunu olduğumuzdan ufak şekerlemeler yapmaya çekildik.
Akşama doğru hazırlıklara dahil oldum.Bir taraftan yardım ediyor bir taraftan da ramazan ayının bitişini düşünüyordum. Eski ramazan sofraları aklıma geliyordu. Şimdilerde süslü püslü sofralar gibi değildi belki ama eskileri hatırladığım kadar zihnimde yaşıyordum.Ve son oruç açıldı, yemekler yendi, birlik ve bereket için dua edildi.İftardan sonra çay ve sohbetler elini öpemediğim büyüklerin ellerini öpmeler. Ondan sonra açtım konuyu dedim nerede o eski ramazanlar... :) Anneannem başladı anlatmaya,ben de ona destek çıkardım. Ne de olsa ilkokulda ilk 3 yılımı onun yanında köyde okumuştum. Ramazanların güzel olduğu günlere tanık olmuştum.Çaylar sohbetler neşemiz yerine geldi ne diyelim. Yarın bayram erken kalkılacak hazırlıklar tamamsa yatmaya...
Bayram namazından sonra başlar bayramlar.Büyüklerin eli öpülür önce ondan sonra sırasıyla bayramlaşma faslı ve beraber kahvaltı. Ramazan ayından sonra kahvaltı yapmak biraz garipsenir hatta. Bir değişiklik olduğunu farkeder insan. Ondan sonra konu komşuyla bayramlaşmalar mı dersiniz. Maalesef eskisi kadar onlar da kalmamış. Evleri gezen şeker toplayan çocuklar mı? Eser yok ! Birbiriyle arası iyi olanlar bayramlaşır olmuş sadece. Küskünlüklerin bitirildiği bayramlar yok.
Gün içerisinde anneannemin kardeşleri geldiler. Onlarla bayramlaştık.Kız kardeşinin kızlarının ikisi gelebilmişti.İkisini haklı nedenlerden ötürü gelememişlerdi.Canım teyzelerim. Ev yine cümbür cemaat.Bayramlaştıktan sonra başladım yine koyu sohbetlere kaldırmıyorum :) Neyse geç oldu dediler ve ayrıldık. İlk gün nasıl bitti hatırlamıyorum yorgunluktan uyudum sanırım.
Ertesi gün ufak tefek ziyaretler köy içerisinde tanıdıklarımla bayramlaşmalarım. Akşam oldu bir şeyi unuttuğumu farketmiştim. Telefonla mesajlaşıp bayramlaşma ! Her zaman yaptığımın dışında bu sefer farklı bir işe koyuldum. İlk önce görüşme veya ziyaret edemecek olduğumuz ne kadar tanıdık konu komşu hısım akraba varsa aradım. Tek tek bayramlarını kutladım. Hatta mesajla bayramlaşmış olduklarımı bile tekrar aradım. Asıl bayramlaşmak buydu.Yıllarca görüşmediğim babamın teyzesini aradım. Oğlunu evlendirecekmiş.Bu vesileyle bize de haber verme fırsatını ona sunmuş oldum. Neredeyse 2 saatim böyle geçmişti o akşam. Yaşadığım duyguları ve o hazzı size nasıl tarif edebilirim bilmiyorum. Ama sanki gerçek bayramı hissetmiştim ve eski bayram çoşkusuydu bu.
Son gün bayram ev ahalisi için bitmişti çoktan tarla bahçe işleriyle ilgilenmeye başlandı. Bir yönden de mecburdular buna. Ben biraz evde köyün o havasını işliyordum içime. Kuş sesleri,horoz sesleri,rüzgar,traktör... Akşam eve dönecektik. Köyde son bir gezinti yapmaya çıktım. Köydeki okula gittim.Şimdi ki gençlerin toplandıkları bir yer var orada onlarla muhabbet.Daha sonra süt toplama merkezine uğradım. Görevliyi tanıyordum onunla bayramlaşma,muhabbet.Sütünü teslim etmeye gelenlerle muhabbet.Bu yerlerin eski halleri gözümün önüne geliyordu.İçim de bir burukluk.Eve döndüm ve dönüş hazırlıklarına başladık. Köyden eve doğru yola çıktık.Bir bayramda hızlıca bitmişti ne zaman gelmiştik ki! Şimdi dönüyoruz.
Son olarak hüzün nerede diyenler için paylaşmak istediğim bir şey. Köyde 96 yaşında bir ninemiz vardı. Şimdiye kadar isim vermedim. Bu sefer veriyorum. Şefika Nine. Şefika zamanla Şevka olmuş sanırım. Şevka nine kendimi bildim bileli kocası vefat eden kendi kendine işleri gören sevgi dolu gönlü zengin bir kadındı.Elinden ne gelirse birilerine birşeyler verip sevindirirdi.Çocukluğumdan bu yana fırsat buldukça onun bayramını kutlamaya elini öpmeye giderdim.En geçen yıl Kurban bayramında görmüştüm.Maalesef kış aylarında vefat etmiş. Bunu öğrendiğimde içimde Hasret,Vefa,Hüzün duyguları ayrı ayrı anılarıyla belirdi. Asırlık çınar bu bayram bize elini uzatamıyacaktı. Allah rahmet eylesin. Mekanın Cennet olsun diyebildim.Evini izleyerek... :(
Ömrünüzün ve Gönlünüzün Şevka Nine gibi olması dileklerimle... Sağlıcakla kalın.