Aşk---Lık

Miden kazınır ya hani geceleri, doymalık olmasa da yatmalık bir ekmek arası peynir yer gibi maziyi katık edersin geceye.

O dönemler öyledir. Kazınan, miden değil kalbin.. yaşanan açlık değil, ‘’aşk''lıktır. Ne kadar sevmişsen, ne kadar üzülmüşsen, o kadar tatlı gelir gecenin bir vakti mazinin koca bir iç çektirişi. Boyacı küpü değil ki hayat, batırıp çıkarsınlar geleceğe de ne gereksiz aşklık krampları çektiğimizin farkına varalım. O dönem öyledir, ''keşke öyle olmasaymış'' demediğin o geceler.

Hele gecenin sessizliğini bozan bir şarkı ile kendini getirdiyse mazi denen katık, mideye değil direk kalbe iner.

Uyumak çözümdür geçmişi dindirmek için, uyuyabilene aşk olsun. Bari uyuyabilene ‘’aşk’’ olsun.

Evinden, geceden çıkarsın, koşarak gidersin geçmişe... 

Ya denk geldi, seni bu hale getiren şarkı bir radyoda ya da sen tetiği çektin sessizliğe meze etmek için. En çok sessiz gecelerde yoklar yürekleri mazinin yaşanmışlıkları ya da yaşanamamışlıkları.

İlk zamanlar kaptırırmışsındır kendini. Neyse ki şimdi durulmuş hali bu gecelerin.

Elinin ekmek tutmadığı zamanlarda kalem tutmaya çalışırsın, en koyu karanlıkta: Yazarsın.. buruşturup atarsın pencereden.  Bir daha yazarsın, bir daha buruşturup atarsın pencereden kağıdı. Gece boyunca en iyisini yazmaya çalışır, her defasında atarsın pencereden. ‘’Şimdi’’ni yıpratıp durursun o dönemler kağıt gibi, gece gibi.

Sonra sabah olur, yine gecede kalır, mazi de yazmak istediklerin de. Sokağa çıktığında, kimse görmesin diye, yine kağıtları toplamak kalır sana. 

Pictures: [1] [2] [3]