Çocukluğum

Çocukluğum, çok güzel günlerdi. O çağlarda çocuk olduğum için ve öyle bir ortamda yaşadığım için çok şanslıyım.
Aile ortamım
Herkes aile yönünden şanslı olduğunu düşünür. Ben de öyle olduğumu düşünüyorum. Biz babaannem ile aynı mahallede ve karşı karşıya oturuyorduk. Her gün babaannemin evine giderdim. Çok kalabalık bir ortamda büyüdüm. Yengelerim, amcalarım hep birlikte vakit geçirdik. Hatta ilk başlarda babaannem ile birlikte yaşıyorduk. Sonra ayrı eve çıktık. Çünkü yeni gelin gelmişti. Aile ve akraba ortamım şen şakraktı. Bayramlarda hep birlikte kahvaltı yapardık.
Mahalle ortamım
Ev ortamını severdim ama mahallemi daha çok severdim. Orada arkadaşlarım ile her gün gece geç vakitlere kadar oyunlar oynardık çünkü. Saklambaç, evcilik, yakan top, seksek, ve kovalamaca gibi birçok oyun oynardık. En çok kumla oynamayı severdim. Her gün akşam yemeğinden sonra çıkardık serinlikte. Gece on ikiye kadar eve girmezdik. Annemlerde girmezdi.
Arkadaşlarım
Mahallede samimi olduğum üç arkadaşım vardı. Onlar ile çok iyi anlaşırdım. Şimdi ise hiç görüşmüyoruz. Özledim onları.

Günlerim gecelerim
Sabah kalkar kalkmaz oynamaya giderdim. Arkadaşlarım zaten erkenden inerlerdi beraber oynardık. Güzel günlerdi ama ben hep küser giderdim. Ben hatırlamıyorum ama beni tanıyanlar öyle diyor. Bir de her gün bıkmadan usanmadan oynardık. En çok evcilik oynardık. Kuran kursuna giderdik beraber. Bi teyze vardı mahallede ben o teyzeden çok korkardım onun hakkında hep gizemli şeyler düşünürdük. Bir kere evi yıkık döküktü. Korkunç bir duruşu vardı. Ama yine de giderdik, çocukluk işte. Kuran kursundan sonra ise yine oyun oynardık. Mahallenin çocukları çoktu. O yüzden her günüm eğlenceli geçiyordu. Bisiklet binerdik. Hep düşer ağlardım gerçi. Dediğim gibi gece yarısına kadar oyunlar oynardık. Her akşam saklambaç oynardık. Bulmak o kadar zordu ki. O günler çok güzel günlerdi. Şimdi o günlerdeki neşemi ve mutluluğumu aramıyorum desem yalan olur.