Hadi Çek Bakalım Bir Zincir

Eskiden köy evlerinin mutfaklarında boydan boya kapaklı dolaplar yerine önü açık, tabakların, bardakların yanyana dizilip sergilendiği terekler vardı, rafların arasına da kanaviçeli dantelli örtüler serilirdi..
Tezgahın altındaki boşluk ise genellikle çiçekli kumaşlardan örtülerle, çivilere gerdirilen iplere âdeta perde misali asılıp kapatılarak güzelleştirilirdi..
Anneannemin de böyle bir mutfağı vardı..

Şimdiki gibi peçetelerin bol olmadığı zamanlarda eski kumaşların dört tarafını dikerek veya örgü iplerle rengârenk el bezleri yapılarak mutfakta kullanılırdı..
Şuan kullandığımız sarı bezler ne kadar basit ve tekdüze değil mi?

O zamanlar çok hoşuma giderdi renkli iplerle örülen örgüler, 6-7 yaşlarındaydım
bir gün anneannem elime tığ ve ipi tutuşturdu 'hadi çek bakalım bi zincir' diyerek başlatmıştı bi örgüye:)
mavi renkte yamuk yumuk kareye benzer bir el bezi yapmıştım, anneannem çok beğendiğini söyleyip de mutfağına astığında bir şey başarmanın verdiği hazla havalara uçmuştum:)

Ondan sonra arada yaptığım ufak tefek örgüler dışında bir şey yapmamıştım taa ki instagramda gördüğüm uykucu tavşana kadar..
Bebeklerin kâh uyku arkadaşı, kâh rüya yoldaşı bazen de annelerinin kokusunun sinmesiyle onların yerine koyduğu daha doğrusu oyuncaktan öte anlamlar yüklediği sevimli tavşik:)

Elime geçirdiğim iplerle yapmaya başladım ama bu kadar zor olacağını hiç tahmin etmemiştim tamamen formül hesabına dayandığını görünce de bu işi yapanlara saygım kat kat arttı, el emeği göz nuru ürünlerin değerinin parayla ölçülemeyeceğini o an anladım..

İşte karşınızda uykucu tavşik:)

İlerde yapılışına dair de paylaşımlarım olacak sadece tanıştırmak istedim sizi:)
buradaki bolca bilgi bombardımanı içinde nefes alınacak küçük bir teneffüs arası mahiyetinde diyelim;)